Ani ogień, ani wybuch: Jak ktoś mógł przeżyć zniszczenie północnej wieży budynku (autor: Heinz Pommer)

07.10.2025 | www.kla.tv/39052

Witaj, nazywam się Heinz Pommer, jestem dyplomowanym fizykiem i pracuję jako redaktor techniczny i rysownik techniczny. Moja dzisiejsza prezentacja ma tytuł: Ani pożar, ani wyburzenie: Dlaczego Pasquale Buzzelli był w stanie przeżyć zniszczenie Północnej Wieży w budynku. Link do slajdów znajduje się poniżej, na pierwszym slajdzie i w tym miejscu również wielkie podziękowania za umożliwienie przeprowadzenia tego wykładu. Pierwszym pytaniem, które naturalnie zadacie, będzie: Kim jest ten Pasquale Buzzelli? Pan Buzzelli jest w pewnym stopniu kluczowym świadkiem koronnym zniszczenia Bliźniaczych Wież. W północnej wieży 15 osób przeżyło zniszczenie, ale tylko Pasquale Buzzelli znajdował się stosunkowo wysoko w budynku, około 80 metrów nad poziomem ulicy, i był w stanie naocznie opowiedzieć o tym, co wydarzyło się wewnątrz wieży i jak się rozpadła. Dziś chciałbym wyjaśnić, dlaczego przetrwał ten proces. Tytułem wstępu, krótkie wideo, zaczynające się od wypowiedzi pana Buzzellego. Cytat: "Kiedy się modliłem, ściana pękła, podłoga się ugięła i zacząłem spadać. I w tym momencie zdałem sobie sprawę: Mój Boże, tak właśnie umrę." Spadająca fontanna materiału jest wyraźnie widoczna. Po wystrzeleniu pionowe segmenty po lewej stronie opadają teraz ruchem obrotowym. Uwaga, teraz w lewo, wychodzą z kurzu. Teraz, czekaj, teraz tutaj i tylko wtedy pozostała struktura po prawej stronie zapada się pionowo. Struktura ta zyskała przydomek Spire. Dla tego pierwszego slajdu możemy zdefiniować ogólny termin: Kim jest Pasquale Buzzelli? Po pierwsze, musimy teraz opuścić stare ramy dyskusji - pożar lub wyburzenie. Ponieważ zwykle jest się już uwięzionym przez to pytanie i nie można znaleźć prawdy, jeśli nie był to ani ogień, ani martwy ciężar, ani wybuch. W szczególności chciałbym podkreślić dwa punkty w tym wykładzie, opisując procesy fizyczne. 1. Globalnie obowiązująca narracja Zachodu - zawalenie się trzech wież z powodu pożaru - jest wyraźnie rozpoznawalnym, ale dziwnie globalnie akceptowanym kłamstwem. 2. Alternatywne media, a zwłaszcza grupa architektów i inżynierów na rzecz prawdy o 11 wrześniu A i E www.ae911truth.org są w błędzie. Nie był to wybuch w konwencjonalnym tego słowa znaczeniu. Bliźniacze wieże zostały zniszczone w wyniku innego procesu, a mianowicie erupcji zogniskowanych gazów roboczych z ziemi. I podobnie jak w przypadku zbrodni Covida, precyzyjnie zaplanowana sekwencja wydarzeń świadczy o niesamowitej wiedzy technicznej. Ten wykład dotyczy przede wszystkim wyjaśnienia dynamiki i wyjaśnienia sekwencyjnych i obserwowalnych procesów. Po uruchomieniu procesy te działają przewidywalnie i automatycznie, jak "diabelski marmur", w ciągu 30 sekund. Ogólnym terminem dla tego drugiego slajdu jest zatem: Opuszczenie ram dyskusji. Jak to wysadzić? Jak się z tego wydostać? Przeanalizujmy teraz dynamikę zniszczenia południowej wieży: W południowej wieży górny blok zaczął się zapadać i jednocześnie lekko obracać. Potem nagle przestał się obracać i rozpuścił się całkowicie w górnej części i zniknął w pyle, który był głęboko czarny na górze z powodu odparowanego żelaza i szaro-biały na dole z powodu sproszkowanego betonu i był dwuwarstwowy, dwukolorowy. Zwróćmy uwagę na ten slajd: Pojawił się dwukolorowy pył, a moment obrotowy spadającej końcówki zniknął. Kolejną istotną cechą był front zniszczenia na fasadzie, który przemieszczał się od góry do dołu, rodzaj fali ciśnieniowej, która przemieszczała się w dół zewnętrznej ściany. Ten wędrujący front zniszczenia, a w niektórych przypadkach pojedyncze wybuchy, są zwykle błędnie interpretowane jako dowód zsynchronizowanej detonacji wielu tysięcy pojedynczych ładunków wybuchowych. Jest to jednak proces ciągły, jedynie segmenty wieży zbudowane z poszczególnych segmentów rozrywają się pojedynczo i z opóźnieniem. Oto film na ten temat: Najpierw wieża się ugina, a następnie nadciśnienie się rozładowuje i fala uderzeniowa przemieszcza się w dół. Podsumowując dla tego slajdu 4: Na fasadzie wystąpiła przemieszczająca się fala ciśnienia. O dynamice zniszczenia północnej wieży: Ściana płomieni na krótko wyłoniła się z otworu w północnej wieży, zanim szczyt wciąż nieruchomej wieży opadł w dół i rozpadł się. Ściana ognia, w skrócie. Dopiero wtedy cała wieża wyrzuciła swoje elementy jak fontanna, jak widać tutaj, i została rozerwana po bokach - formacja fontanny. Jeśli jednak spojrzymy na szczegółowy przekrój, powiększenie, wygląda to następująco: Wieża jest rozcięta po bokach jakby nożem, zaś z góry spada już fontanna gruzu w kształcie paraboli. Nie można przeżyć czegoś takiego, będąc tam. A jednak to się stało, niewytłumaczalny cud, cud klatki schodowej B. Tak więc slajd 7: Pamiętasz efekt cięcia. Dynamika zniszczenia Budynku 7 była wyraźnie inna. Budynek 7 wytwarzał głęboki czarny dym przez wiele godzin, aż nagle zawalił się późnym popołudniem. Na sekundy przed rozpoczęciem swobodnego spadania, górna konstrukcja, tak zwany penthouse, zawaliła się, a światło zalało szyby od góry; innymi słowy, zrobiło się jasno. Dopiero wtedy budynek zawalił się niespodziewanie i nagle, bez oporu ze strony pionowych stalowych kolumn wewnątrz i bez oporu ze strony zewnętrznej fasady. Innymi słowy, każda konstrukcja nośna została nagle rozwiązana. Następnie rozwinęła się chmura grzybów, która wzniosła się ponad półtora kilometra w niebo. Oto krótki film przedstawiający upadek: Wysokość chmury grzybów można łatwo oszacować na podstawie czterech budynków Światowego Centrum Finansowego. Te budynki mają około 200 metrów wysokości, tutaj po prawej, 200 metrów dla budynków. Tak więc slajd 8 ogólny termin po prostu: Chmura grzybowa nad budynkiem 7. Dziś przyjrzymy się przede wszystkim wydarzeniom w Wieży Północnej - Wieży A, WTC 1. To jest wieża z anteną na dachu. Jesteśmy szczególnie zainteresowani 22 piętrem. Pasquale Buzzelli był tam, gdy rozpoczęło się niszczenie. Wiemy z przekroju planów, że wieża miała kwadratowy plan piętra, 64 metry na 64 metry. Zewnętrzną fasadę stanowił ekran z siatki stalowej, który pełnił również funkcję nośną. Wewnętrzny rdzeń był prostokątny i mieścił szyby windowe, jednostki serwisowe i klatki schodowe. Przestrzenie biurowe były przestronne i otwarte między rdzeniem a zewnętrzną fasadą. Szczególne znaczenie ma dla nas centralny szyb windy towarowej 50. Jest on pokazany jako mały żółty kwadrat pośrodku, a także zielona klatka schodowa B po prawej stronie. W sumie były trzy klatki schodowe, ale tylko klatka B jest dla nas interesująca. Nasz kluczowy świadek był tam w zerowym czasie. Dzięki temu filmowi zapoznaliśmy się z 22 piętrem , że tak powiem. W widoku bocznym planu ogólnego bliźniacze wieże wyglądają następująco - chciałbym podkreślić następujące cechy: 1. Na planach architektoniczny punkt zerowy znajduje się na głębokości 75 metrów w granicie. Z tego punktu zerowego wieża ma 510 metrów wysokości. Odległość 400 metrów jest liczona od poziomu ulicy. 2. Centralna klatka schodowa nr 50 pośrodku, zaznaczona na żółto, ma długość 420 m od dołu do góry – czyli przechodzi również przez cztery kondygnacje podziemne. Jest to najważniejszy element techniczny całej prezentacji. Ten szyb windowy definiuje kanał erupcyjny przez całą wieżę. To bardzo, bardzo ważne. 3.W granicie znajduje się dodatkowe zagłębienie, tak zwany szyb windy, dla tej centralnej windy towarowej 50. Jego głębokość wynosi około 6 metrów. To wgłębienie działa również jako dysza. Ale pamiętaj na dziś: Szyb windy przeszedł z dołu na samą górę jako kanał erupcyjny. Prostokątna struktura wewnętrzna, rdzeń wewnętrzny, jest pokazana na czerwono. Rdzeń centralny jest podelementem 1 systemu konstrukcyjnego, a podelementem 2 systemu konstrukcyjnego jest zewnętrzna siatka stalowa. Jest ona zbudowana znacznie solidniej niż zwykła fasada. 4. Do budowy każdej wieży użyto około 100 000 ton stali i 400 000 ton szkła i betonu. Oznacza to, że całkowita waga wieży wynosi pół miliona ton każda. Podsumowując ten slajd 10, ogólny termin: Kanał erupcyjny o wysokości 510 metrów od punktu zerowego.. Przejdźmy teraz do samego procesu niszczenia: Około 10 sekund przed rozpoczęciem widocznego niszczenia bliźniaczych wież zarejestrowano wstrząs sejsmiczny. W sumie wystąpiły trzy wstrząsy ziemi, a nie dwa. Dwa silne sygnały sejsmiczne można jednoznacznie przypisać do bliźniaczych wież. Trzecie trzęsienie ziemi, pokazane tutaj na zielono i znacznie mniejsze, nie może być jednoznacznie przypisane do Budynku 7, ponieważ nie nastąpiło po nim żadne zniszczenie, a jedynie pojawienie się czarnego dymu od około 11 rano. Ale wracając do północnej wieży. Trzęsienie pod Wieżą Północną miało siłę 2,3 w skali Richtera. Potem na 10 sekund zapadła cisza. Slajd 11: Trzęsienie ziemi Jednak północna wieża wyglądała dokładnie tak dwadzieścia jeden sekund po trzęsieniu ziemi: Stojąca, przelewająca się fontanna gruzu i pyłu z czarną flagą nad nią, w centrum. I to właśnie nazywam strzałem przez cały budynek. To, co jest teraz ekscytujące, to krótki odstęp czasu między trzęsieniem ziemi a tymi cichymi 10 sekundami. Musiało wydarzyć się coś bardzo tajemniczego. Podsumowując, można już jednak powiedzieć: 1. Obserwowana dynamika niszczenia jest nietypowa dla ognia, parafiny i masy własnej. 2. Jest to również nietypowe dla ładunków tnących i ładunków wybuchowych, takich jak termit lub trotyl. To naturalnie rodzi pytanie: Co teraz zrobimy? Potrzebujemy nowego podejścia. To nie mogło być jedno. Nie mogło to być również drugie, ponieważ jest to sprzeczne z obserwacjami. Model Ground Zero, GZM, zakłada teraz wysoki pobór energii bezpośrednio pod wieżami, a mianowicie w odniesieniu do architektonicznego punktu zerowego. To 75 metrów głębokości w granicie. Załóżmy najpierw czysto chemiczny proces i oszacujmy 50 ciężarówek, z których każda przewozi 20 ton substancji X. Odpowiada to łącznej energii ponad jednej kilotony ekwiwalentu trotylu. A to już dużo. Pomyślmy więc o 50 ciężarówkach na parkingu niemieckiej autostrady w weekend, z których każda przewozi 20 ton. Ta energia, gdy zostanie zapalona, gdy zostanie przekształcona, musi teraz w jakiś sposób utworzyć jajo erupcyjne pod wieżą, którego wybuchające gazy robocze wystrzeliwują w górę przez wieżę za pomocą windy towarowej 50. Pozostaje jednak pytanie: Dlaczego te gazy robocze mają tak destrukcyjny wpływ, skoro początkowo wystrzeliwują w górę tylko przez bardzo wąski kanał w granicie? Jak to możliwe? Oto slajd jako ogólny termin: Model Ground Zero pyta, jak to jest możliwe? Więc najpierw pytamy o podstawową fizyczną zasadę niszczenia. Co stanie się z budynkiem, jeśli wybuchnie w nim komora gazowa z bardzo gorącymi gazami roboczymi? Rozważamy 1: Zgodnie z zasadą Bernoulliego - Bernoulli był szwajcarskim fizykiem, więc pozdrowienia dla Szwajcarii - w bezpośrednim sąsiedztwie przepływu występuje podciśnienie z efektem ssania. Można to również zaobserwować na przykład w przejeżdżającym pociągu. Przepływ powietrza może porywać obiekty i przyciągać je w kierunku pociągu. Tutaj, w wieży, wybuch następuje tylko wtedy, gdy podciśnienie spada, na przykład z powodu osiągniętej wysokości wznoszenia lub alternatywnie przez otwór. Slajd 14 podsumowujący: Efekt ssania i podciśnienie Lub, w konsekwencji tego, po erupcji plazmy, po erupcji gorących gazów, rozważanie 2 powyżej: Jeśli te gazy robocze są bardzo gorące, natychmiast niszczą konstrukcję budynku, gdy wybuchają w górnym obszarze. Mówimy o temperaturze 4000, 5000 stopni. Jednak ta rozpuszczona struktura ma dużą wagę i będzie naciskać, spadać. Masa ta stanowi teraz przeszkodę dla wznoszącego się przepływu gazu. Zakładając, że tylko 10% masy budynku, to 50 000 ton spadającej masy lub strumień piroklastyczny przyspieszający od góry. Więc jeszcze raz: 50 000 ton gorącego pyłu spadającego z góry i niezwykle gorący strumień gazów roboczych uderzających w ten pył. Młot i kowadło, że tak powiem, które następnie poruszają się razem w dół. W tej sytuacji Pasquale Buzzelli jest symbolizowany w północnej wieży w żółtym polu. Tak więc slajd 15 ogólny termin: młot i kowadło. Jest już jasne, że wewnętrzny rdzeń wieży zostanie całkowicie zdemontowany. Ale co się dzieje z zewnętrzną fasadą, ze stalową siatką? Zaobserwowaliśmy przesuwający się front zniszczenia na południowej wieży i bardziej tnący nóż lub rozrywający się na północnej wieży. Oba wzorce zniszczenia są wyraźnie logiczne, ponieważ początkowo czysto pionowy kierunek wystrzeliwanych gazów roboczych jest odchylany poziomo, a tym samym uderza z pełną siłą w zewnętrzną elewację. W przypadku wieży północnej wznoszący się strumień gazu był znacznie szybszy, masywniejszy i bardziej energetyczny niż w przypadku wieży południowej. Stąd różne zachowania, które opierają się na tej samej zasadzie. Oto krótka animacja dla południowej wieży: Materiał wystrzeliwuje w górę od dołu, przeszkoda znajduje się na górze. Następnie ciśnienie musi zostać zwolnione na bok. Tak więc, mówiąc swobodnie, slajd 16: Ciśnienie po prostu musi zostać uwolnione. Jeśli chodzi o zewnętrzną fasadę, możemy już oszacować, że przepływ gazu musi uderzać poziomo od wewnątrz z prędkością co najmniej 100 metrów na sekundę, ponieważ wieże zostały zaprojektowane dla prędkości wiatru do 300 h/km. Oznacza to 85 metrów na sekundę. Dalsze osłabienie termiczne jest oczywiście korzystne, aby zapewnić, że cała fasada zostanie faktycznie rozerwana. Naturalna ekspansja plazmy, gorących gazów podczas erupcji, jest wystarczająca do tego w górnym obszarze. Z drugiej strony, w dolnym zakresie prędkość przepływu gazu jest znacznie wyższa, ponieważ musi on pokonać niską wysokość podnoszenia i ma wysoką energię kinetyczną i może mieć destrukcyjny wpływ. Ten piękny rysunek przedstawia wszystkie trzy wieże - Budynek 7, WTC 1 i WTC 2. Pozostajemy w tej samej perspektywie 7, 1, 2. Tak więc slajd 17 przed: Wszystko jest nadal nienaruszone. I slajd 18 po. Oto ten sam widok po zakończeniu procesu 7, 1, 2. WTC jest teraz kupą gruzu, na której jego własna granitowa fasada leży jak czerwony koc. Obszar wokół WTC 1 i WTC 2 to kompletne pole gruzu. Zewnętrzna fasada jest rozchylona na zewnątrz i leży częściowo jak skórka obranego banana, z planem odpowiedniej wieży pośrodku. Na uwagę zasługują również pionowe konstrukcje szczątkowe w kształcie litery L zewnętrznej fasady, w każdym przypadku na końcu filaru 2 dla wieży południowej i na końcu filaru 1 dla wieży północnej. Jeśli przedłużymy koniec strzałki 1 nieco dalej, zobaczymy małą kopułę, białą kupkę gruzu, prawie w centrum rzutu północnej wieży. eraz powiększamy obraz, jest to ten sam obraz, powiększamy go i rozpoznajemy pojedynczy wystający filar po prawej stronie kopuły, który pamiętamy. Pozostała struktura fasady w kształcie litery L jest również wyraźnie widoczna: na zdjęciu widać długi segment i krótki segment. Tak było w przypadku wieży północnej, a wieża południowa miała stojące konstrukcje o dokładnie takim kształcie. Kopuła z gruzu i pojedynczy wystający filar, który zapamiętaliśmy. Tak więc dwa slajdy 19 i 20 są terminem ogólnym: Pozostałe struktury obecne. W tym miejscu robimy małą dygresję, aby pokazać coś w eksperymencie domowym. Jak pięknie powiedział fizyk Richard Feynman: "Nie ma znaczenia, jak mądry jesteś, kto przyjął założenie lub jak się nazywa". Jeśli nie zgadza się z eksperymentem, założenie jest błędne. Tylko to się liczy." Najpierw pokazujemy, że wieżyczka wykonana z aluminiowych kwadratowych segmentów rurowych rozpada się od góry do dołu, gdy skupiony strumień powietrza wystrzeliwuje przez wieżyczkę od dołu. W tym eksperymencie przy ciśnieniu ok. 6 barów z dyszy sprężarki powietrza. Oto pierwszy eksperyment: Jeden segment po drugim jest podnoszony u góry, ponieważ próżnia ochronna w rurze już nie istnieje, a przepływ powietrza może się rozszerzać u góry. Puste pudełka zapałek stojące obok wieży również odczuwają rozszerzający się przepływ powietrza na górze, przechylając się na bok lub wirując. Ważne jest, aby pamiętać: jeden segment po drugim jest podnoszony na górze kawałek po kawałku z przepływem powietrza od dołu. Zniszczenie nie zaczyna się od dołu, jak zawsze się zakłada. Nazwijmy więc slajd 21: Top-Down Destruction, od góry do dołu. Nasz domowy eksperyment jest stabilnie powtarzalny. W innym układzie przepływ powietrza również rozkłada wieżę z aluminiowych kwadratowych segmentów rurowych od góry do dołu, pokazaną tutaj po lewej stronie na filmie i w drugim eksperymencie. Widzimy to ponownie: prąd płynie tutaj w dół. Jeśli jednak dodamy boazerię, jak pokazano tutaj po prawej stronie, tę samą folię, tj. zewnętrzną elewację - w tym eksperymencie z metalowymi płytkami przymocowanymi taśmą magnetyczną - możemy zobaczyć: Komponent poziomy jest zbyt słaby, aby napędzać metalowe karty na boki. Boczna ekspansja powietrza nie jest do tego wystarczająca. Tylko segmenty rur aluminiowych są w wieży obracane jak w jacuzzi. Następnie trzymam je krótko przed kamerą. Oto te metalowe karty. Nie wiem, czy to widać, ale wydrukowano na nim kontury elementów kratownicy systemu. Oto trzeci eksperyment: energia nie jest wystarczająca do napędzenia tych metalowych kart, które są przymocowane w ten sposób, na boki. Tak więc ogólny termin dla tej folii to po prostu: metalowe karty lub, mówiąc bardziej elegancko, elementy systemu kratownicowego elewacji. To byłby termin techniczny. Jednak gdy tylko umieścimy przeciwwagę na szybie erupcyjnym, na przykład małe wiadro, masa ta zostanie na chwilę uniesiona przez strumień powietrza w górę. Pod spodem wał jest zniszczony z aluminiowych segmentów. Masa zaczyna teraz opadać i odchyla przepływ powietrza poziomo, gdy nadal się unosi. Metalowe karty, które przylegają tylko za pomocą taśmy magnetycznej, są teraz skutecznie zdmuchiwane na boki przez strumień powietrza, od góry do góry. Oto czwarty i ostatni eksperyment: Bezpośrednio przy dyszy wiadro jest ponownie zatrzymywane i katapultowane w górę, co jest oczywiście nonsensem w naśladowaniu procesów w World Trade Center. Ale rozpoznaliście zasadę i z pewnością można ją przedstawić znacznie lepiej i bardziej przekonująco jako model za pomocą komponentów z drukarek 3D. Byłby to wartościowy projekt badawczy na odważnym uniwersytecie lub nawet w szkole. Student stworzył już dla mnie model CAD, który można wydrukować na drukarkach 3D lub składa się z luźno połączonych klocków Lego w połączeniu z drukowanymi częściami. Oczywiście nic nie powinno się wplątać w taki eksperyment. Wszystko musi być ustawione tak luźno, że niewielkie różnice ciśnień faktycznie rozkładają model. Niestety, to majsterkowanie jest bardzo, bardzo czasochłonne i dlatego nie zostało jeszcze zrealizowane. To tyle, jeśli chodzi o zasadę klocków konstrukcyjnych. Ale wracając do naszej małej kopuły. Historię można znaleźć w mediach pod hasłem: The Miracle of Stairwell B. Wewnątrz małej kopuły grupa Mickeya Krossa (14 osób) przeżyła, a Pasquale Buzzelli przeżył upadek na głębokość 50 metrów i wylądował na lub za małą kopułą. Slajd 25: Cud klatki schodowej B ak wyglądała kopuła po usunięciu gruzu: Klatka schodowa, w której przetrwała grupa z Mickeyem Krossem, jest wyraźnie widoczna tutaj. To mały cud. Ale struktury są nienaruszone, więc ludzie w nich również przetrwali. Mały cud, ale w pewnym sensie logiczny. Ty i ja też byśmy przeżyli. Z drugiej strony historia Pasquale Buzzellego graniczy z magią: wieża rozpadła się pod nim, a on spadł 50 metrów. Nie zginął w wyniku uderzenia, ale miękko upadł. Nie został zabity, przygnieciony gruzem, rozerwany materiałami wybuchowymi, spalony termitem lub ogniem, napromieniowany, ugotowany ani odparowany. Nie ogłuchł ani nie oślepł. Zgłosił jednak ryk podczas upadku z wysokości 50 metrów. Potem wieża zniknęła, a nad nią pojawiło się błękitne niebo. Tak więc slajd 26 podsumowuje: Magia, magia, wcześniej niewytłumaczalne. Wypowiedzi Pasquale Buzzellego są dla mnie bardzo interesujące, ponieważ pokrywają się ze wszystkimi zjawiskami, których można się spodziewać zgodnie z modelem ground zero. Nie są one spójne z wyjaśnieniami, w których jako główną przyczynę podaje się materiały wybuchowe i środki tnące. W swojej książce "We All Fall Down" opisuje etapy przed i w trakcie zniszczenia. I uwaga, w narracji zawsze są sekundy. Nie są to milisekundy, jak można by się spodziewać po wybuchu. Wszystko dzieje się powoli, jak w koszmarze. Najpierw drży wieża. Buzzelli pisze, narastający dreszcz. Wtedy wieża zaczyna się trząść jak szalona. Pisze on: maszyna trzęsąca. Z góry dobiega ryk. Dopiero wtedy połączenie ściany ze schodami zostaje przerwane, a balustrady wyrwane ze ściany. Dopiero teraz w ścianie zaczynają pojawiać się pęknięcia. I te pęknięcia powoli rosną. Buzzelli pisze, a growing crack. Nagle wszystkie konstrukcje nośne ustępują, schody uginają się i wszystko wypełnia się kurzem. W ciągu następnych kilku sekund Buzzelli spada w dół i jest uderzany przez twarde obiekty, które również wirują wokół niego. Jest on jednak częściowo przenoszony i spowalniany przez silne prądy wznoszące. Pisze: "podmuchy piekielnego oddechu; jego ciało obracało się i skręcało, gdy unosił się, pozornie nieważki, na straszliwym wietrze". Po upadku, po kilku sekundach lotu następuje miękkie lądowanie na stalowym dźwigarze na wysokości czwartego piętra. Buzzelli doznaje złamania nogi dopiero po upadku. Slajd 27 można podsumować ogólnym terminem: Koszmar. To koszmar, gdy jesteś w budynku i nagle wszystko zaczyna się rozpadać. Książka Pasquale Buzzellego napisana jest w sposób bardzo emocjonalny, nieco napuszony, a momentami nawet łzawy. W kontekście chłodnej, trzeźwej analizy musimy jednak zapytać: gdzie kto był? Innymi słowy, dokładne dane o położeniu, ciśnieniu, prędkości, czasie itp. Książka jest jednak ważnym elementem badań nad 9/11, książką kluczowego świadka. Kiedy gazy robocze zostały wystrzelone, Pasquale Buzzelli znajdował się na 22 piętrze, grupa z Mickeyem Krossem na 4 piętrze, ale obaj na klatce schodowej B. Gazy robocze wystrzeliwują w górę z prędkością co najmniej 100 metrów na sekundę, w początkowej fazie prawdopodobnie nawet 200 metrów na sekundę, co można wywnioskować z sygnałów zakłócających, przerw w dostawie prądu i transmisji na żywo z helikoptera. Korytarze w kształcie krzyża działają w tym momencie jako podciśnienie, a później jako dystrybutory nadciśnienia. Materiał jest wciągany do środka przez ssanie. Jednak na klatce schodowej betonowe konstrukcje nie łamią jeszcze stalowych kolumn; jak dotąd dochodzi jedynie do pękania lub osiadania schodów i ścian. Slajd 28: Rozdzielacz ciśnienia, korytarze. Następnie slajd 29: Podciśnienie. Tutaj sytuacja Pasquale Buzzellego jest jeszcze bardziej skomplikowana, ponieważ strzela on do gazów roboczych, zanim wieża zostanie wyraźnie zniszczona. Wszystko nadal znajduje się w środku. Tutaj jest szczególnie jasne, że centralny szyb windy numer 50 jest nieco przesunięty na zachód, nie jest centralny. W centrum budynku znajdują się natomiast korytarze w kształcie krzyża. Obok znajduje się winda towarowa 50. Jak już wspomniałem, materiał jest teraz wciągany do centrum przez zasysanie - zwłaszcza przez korytarze. Ta specjalna geometria, przesunięcie kanału erupcji, ratuje życie kilku osobom w wieży i jest odpowiedzialna za tworzenie szczątkowych struktur małej kopuły i szczątkowych struktur fasady w kształcie litery L. Slajd 30: Teraz nadchodzi nadciśnienie. Kilka sekund później strefa nadciśnienia przechodzi przez 22 piętro. Ale w tym momencie Pasquale Buzzelli jest już poniżej śmiertelnego lejka. Materiał jest wyrzucany we wszystkich kierunkach, ale szczególnie na zachód. W końcowej fazie materiał jest wyrzucany poza małą kopułę. Zaznaczyłem miejsce lądowania Pasquale Buzzellego małym kwadratem w kolorze cyjanowym. Znajduje się on w bezpośrednim sąsiedztwie klatki schodowej B, po prawej stronie na zdjęciu. Oczywiste jest, że Buzzelli dryfował zaledwie kilka metrów na południowy wschód. Tutaj ponownie znajduje się zbliżenie sytuacji podczas podróży przez strefę ciśnienia: Fotograf patrzy na południe, a zachodnia strona wieży jest wyraźnie widoczna, dokładnie w kierunku, w którym przesunięto windę towarową 50. Efekt pomiaru był silniejszy w tym kierunku, ponieważ fasada znajdowała się bliżej przepływu energii. Ta niewielka asymetria w zachowaniu erupcji lub wzorze erupcji jest zatem wyjaśniona przez model zerowy - i tylko przez model zerowy. Żaden inny model nie jest w stanie tego zrobić. Znowu pytanie: gdzie kto był - tym razem przy niszczeniu konstrukcji? Na zdjęciu zaznaczyłem szarymi kropkami parabolę fontanny i skrajny wyrzut materiału na zachód. Pasquale Buzzelli i grupa z Mickeyem Krossem znajdują się w przeciwległej części wieży, na wschodzie. Wewnętrzne stalowe kolumny są już demontowane i rozrywane podczas przechodzenia przez strefę ciśnienia. Stalowa konstrukcja kratowa zewnętrznej fasady jest zniszczona w segmentach lub pęka całkowicie, częściowo w całości na zewnątrz. Ale - klatka schodowa i betonowe ściany już się zapadły. Buzzelli spada razem z gruzem. Oznacza to, że Pasquale Buzzelli zawsze znajduje się poniżej strefy presji. Swobodne spadanie jest spowalniane przez podmuchy powietrza. Zakładana prędkość upadku wynosi 10 metrów na sekundę. To 36 kilometrów na godzinę. Oznacza to, że czas upadku na 50 m wynosi pełne 5 sekund. Możemy więc podsumować slajd 32 pod słowem kluczowym: The 9/11 Surfer. Tak czasami nazywany jest Pasquale Buzzelli ze względu na stosunkowo długi czas opadania lub unoszenia się na tych gazach. Kluczowym przesłaniem Pasquale Buzzellego jest powolne pękanie ścian, rozluźnienie połączeń i trwający sekundy proces upadku. W przeciwnym razie on sam jest żywym dowodem tego procesu, efektu podciśnienia w pobliżu strzelających gazów roboczych, ciągłego opóźniania upadku. Cytat: "Kiedy się modliłem, ściana pękła, a podłoga się ugięła. Wtedy zacząłem spadać i w tym momencie zdałem sobie sprawę: Mój Boże, w ten sposób umrę". Zostałem w pozycji embrionalnej, czułem to piaszczyste powietrze, byłem uderzany, widziałem błyski światła od uderzeń uderzających we mnie obiektów.. Ułamek sekundy później podniosłem wzrok i po prostu siedziałem tam, całkowicie oszołomiony, patrząc w błękitne niebo". Oto wywiad w języku angielskim, jego fragment. Głównym przesłaniem Mickey Krossa jest opisany efekt przyciągania. Cytat: "A potem wiatr. Bardzo, bardzo silny wiatr. Mój kask - zaczął podnosić mnie z ziemi i tam przykucnąłem. Następnie przykucnąłem i poszukałem schodów przy balustradzie, po czym zrobiłem się tak mały, jak tylko mogłem. Kask zaczął spadać mi z głowy. Zapomniałem go zapiąć. Więc chwyciłem kask. Musiałem instynktownie wczołgać się do kąta." Oto wywiad w języku angielskim. Ponownie fragment. Krótkie podsumowanie slajdu 34: Wiatr w wieży. Cała dynamika zniszczenia - włączając w to "cuda" - może być wyjaśniona prosto i bez sprzeczności jeśli założymy, że skupione gazy robocze wybuchły z ziemi. Nie ma obecnie żadnego rozpoznawalnego powodu, dla którego alternatywne media miałyby sprzeciwiać się temu fizycznie poprawnemu podejściu: Strach czytelników, strach ludzi, że to wyjaśnienie może być prawdziwe - i ich odmowa podejścia do tematu. W przypadku Covida to odrzucenie nie jest tak silne, ponieważ możliwość błędu ze strony osób odpowiedzialnych zawsze pozostaje jako luka psychologiczna. Instynktowny unik: "Politycy nie mieli tego na myśli, nie chcieli tego, nie wiedzieli o tym". Aby przezwyciężyć ten strach, zaprojektowałem różne obiekty jako punkt wyjścia do rozmowy, które mogą służyć jako odpowiednia pomoc. Są to kubki, kostki do gier, broszury i tak dalem Na przykład tutaj znajduje się broszura Physics Fear and Fun, która wyjaśnia fizykę rzutu pionowego w oparciu o wybraną wysokość północnej wieży. To żart, żart fizyka ukryty w planach. Ponadto pokazano bardzo interesujące ujęcia w porównaniu z innymi eksplozjami. Slajd 35 podsumowujący: postawa odrzucenia lub obserwowana postawa odrzucenia. Co więcej, główne fizyczne zagadki związane ze zniszczeniem World Trade Center można w zabawny sposób zredukować do zaledwie sześciu pytań, a zatem można je przedstawić na ścianach kostki Rubika. Pokażę to pokrótce. Te sześć tematów to: Momentum - czyli fontanna pyłu z północnej wieży z powierzchnią boczną Momentum. Energia w glebie - czyli obserwowany czas chłodzenia wynoszący trzy miesiące. Tutaj powierzchnia boczna Energy underground i wznoszące się chmury pary na zdjęciu. Następnie, niezachowany moment pędu południowej wieży, o którym mówiliśmy - boczna ściana byłaby Non-Conservation of Angular Momentum. Ocaleni w północnej wieży, o których rozmawialiśmy - Ocaleni byliby boczną ścianą. Płonące samochody, które nagle stanęły w płomieniach, i... Gorący pył, przepływ piroklastyczny i chmura grzybów nad budynkiem 7, która wzniosła się w niebo późnym popołudniem - powierzchnia boczna Gorący pył. To tyle, jeśli chodzi o slajd 36: Kostka Rubika. Jest oczywiście o wiele więcej tajemnic związanych z 11 września. Zilustrowałem więc kolejną kostkę i zdałem sobie sprawę, że prawie wszystkie tajemnice otaczające zniszczenie World Trade Center można w rzeczywistości sprowadzić do zaledwie 42 pytań. Pozwala to na przedstawienie ich w postaci sześcianu zmieniającego kształt, jak pokazano tutaj. Tak więc ten jest trudny do rozpoznania na początku - ale był to sześcian o różnych bokach, który może przybierać bardzo interesujące kształty. Albo tutaj, to jest zamknięta kostka. A ten sześcian można otworzyć i kryje on kolejne zagadki. Są to znane powierzchnie zewnętrzne, ale jeśli otworzymy tę: Tutaj, na przykład, widzimy zagadkę uciekającego metalu lub sygnałów sejsmicznych. Jak już wspomniałem, możesz użyć tej kostki, a każdy pojedynczy obrazek jest łamigłówką, którą łatwo wyjaśnić - i wszystko pasuje do siebie harmonijnie, jeśli tylko wiesz, jak złożyć kostkę z powrotem. Można więc nauczyć się wielu szczegółów, grając w takie gry w kości. A jednak, pomimo wszystkich gier, temat pozostaje bardzo trudno dostępny psychologicznie. W tym miejscu zacytuję dr Davida Hughesa z Uniwersytetu w Lincoln: "Rozważenie możliwości, że 11 września był przestępstwem fałszywej flagi, wymaga od ludzi Zachodu odrzucenia podstawowych założeń, według których byli socjalizowani od urodzenia". Ale co dokładnie oznacza psychologicznie trudny dostęp? Oznacza to, że ludzie wyłączają się, wpadają w złość lub uciekają z pokoju, ponieważ nie są już w stanie zrozumieć informacji. Ponieważ czują się atakowani w swoim rozumieniu świata. Jeszcze do tego wrócę. I nazywam slajd 37: Zdolność do zmiany jak sześcian lub w języku angielskim: Zdolność do zmiany.. Dla tego pierwszego kroku rozwiązania w tym wykładzie ważne było, aby w ogóle dopuścić myśl o możliwości erupcji. Tak więc, aby w ogóle pozwolić na myślenie (!). Charakter dostarczanej energii ma początkowo drugorzędne znaczenie. Jako przykład podałem 50 x 20 ton substancji X, co prowadzi do powstania komory ciśnieniowej gazu. Jednak możliwe jest również użycie kilku (!) małych worków substancji U, a mianowicie tylko 120 kg. To dużo, dużo, dużo mniej. To jednak sprawiłoby, że proces ten byłby raczej jądrowy niż chemiczny. Odwierty testowe udowodniłyby bezsprzecznie charakter dostarczanej energii i zakończyłyby wszelkie spory. W każdym razie proces ten można łatwo zsynchronizować z historycznymi materiałami wideo w filmie animowanym. Stworzyłem 120 pojedynczych obrazów dla południowej wieży, dla procesu nuklearnego. Widzimy do lub przez wieżę, że tak powiem. Aktywowana ciekła mieszanina elementów spala się w granicie jako opóźniony nadkrytyczny system reaktora w temperaturze około 3000 stopni i zapala się w punkcie zerowym. W ciągu dziesięciu sekund wybuchające jajo wypala się w górę. Następuje erupcja, która początkowo wystrzeliwuje przez wieżę w skupiony sposób. Wierzchołek wieży rozpada się, opada i zaczyna się obracać. Odparowane żelazo jest rozpoznawalne jako czarny pył, a proszek betonowy jest biały. Wieża jest sproszkowana od góry do dołu. Tak więc slajd 38 - ważną rzeczą jest tutaj: Od podejścia konwencjonalnego do podejścia nuklearnego. Widzimy zatem, że procesy zdefiniowane przez model ground zero można już jasno wyjaśnić w przybliżonym eksperymencie domowym. I widzimy, że wszystkie obserwacje na miejscu idealnie pasują do modelu, a nawet są przez niego wspierane, dzięki dostępnym filmom. Niemniej jednak model Ground Zero jest również w dużej mierze odrzucany lub ignorowany przez alternatywne media. To psychologiczne zjawisko opiera się na niewyobrażalnej skali zbrodni, na propagandowych kontrnarracjach, takich jak raport NIST, na kontrolowanych uniwersytetach i kupionych naukowcach i na współudziale - oraz na wadze głosów sprzeciwu i argumentów o dobrych intencjach, w tym z alternatywnych mediów przeciwko modelowi Ground Zero. W tym drugim przypadku dwa główne argumenty to: Nie doszło do znaczącego skażenia radioaktywnego. I nie jest możliwe utrzymanie takiego przestępstwa w tajemnicy. W końcu nie można zaplanować i przeprowadzić czegoś takiego bez kogoś, kto dałby wskazówki lub ostrzegł opinię publiczną. Jednak SI, sztuczna inteligencja, oznacza tutaj coś zupełnie innego. Widzimy więc tutaj nową, bardzo nową, rolę alternatywnych mediów i rolę sztucznej inteligencji w rozwiązywaniu tej zbrodni. Najpierw wrócę do argumentu: To niemożliwe z powodu braku zanieczyszczenia. Jeśli na przykład poprosimy sztuczną inteligencję o zrealizowanie takiego procesu, to ChatGPT napisze - proszę bardzo: "Tutaj masz hipotetyczny skład materii dla systemu wyburzania jądrowego opartego na opóźnionym systemie reaktora nadkrytycznego". Przepis jest nieco wyszarzony na slajdzie, ponieważ ważną rzeczą jest wiązanie opadów. A ChatGPT pisze o tej więzi z Falloutem: "Początkowe promieniowanie składa się z promieniowania gamma i neutronowego. A promieniowanie szczątkowe (promieniowanie alfa i beta z produktów rozszczepienia uranu), promieniowanie szczątkowe jest związane w pyle szczątkowym. Wiązanie opadu jest ogólnie wysokie ze względu na włączenie materiału do rdzenia parowania, gdzie proces rozpoczął się w granicie". W skrócie ChatGPT pisze: Da się zrobić, jest to możliwe. Podsumowując, do wszystkich badaczy pokoju i prawdy - proszę: Sprawdź argumenty dotyczące stwierdzenia: Nie było znaczącego zanieczyszczenia. Skażenie było nieznacznie podwyższone w punkcie zero. To jest fakt. Fakt ten był jednak do tej pory konsekwentnie zamiatany pod dywan i argumentowany. Liczne przypadki zachorowań na raka wśród osób udzielających pierwszej pomocy wskazują również na niską i długotrwałą ekspozycję na promieniowanie, oprócz skutków działania azbestu i toksycznych oparów. Tak ważne dla slajdu 40, więź opadająca, którą wskazuje sztuczna inteligencja. W odniesieniu do drugiego argumentu: "Nie jest możliwe utrzymanie takiego przestępstwa w tajemnicy", nie ma potrzeby odwoływania się do ściśle tajnego Projektu Manhattan około 1942 roku, który doprowadził do opracowania bomby atomowej. Ponieważ narracja dotycząca zniszczenia World Trade Center przez proces nuklearny w rzeczywistości biegnie jak czerwona nić przez historię 11 września. Narracja bomby atomowej była pierwotnie zamierzona, jest tam wyraźnie. Oto kilka przykładów: W 1990 roku gra karciana przewiduje zniszczenie bliźniaczego wieżowca przez bombę atomową. Karta w rzeczywistości nazywała się Terrorist Nuke. W 1995 roku Benjamin Netanjahu ostrzega w swojej książce Fighting Terrorism, że WTC może zostać zniszczone przez bombę atomową zdetonowaną przez islamistów. W 1998 r. amerykański dokument strategiczny (Foreign Affairs, Vol. 77, No. 6), którego współautorem był Philip D. Zelikow, podjął ten temat jako przykład przestrogi. Cytat tutaj: "Gdyby bomba, która eksplodowała pod World Trade Center w 1993 roku była nuklearna lub skutecznie rozprzestrzeniała śmiertelny patogen, to...". Do tego dochodzą wszystkie drastyczne środki, które rząd musiałby podjąć, aby chronić swoich obywateli. Pięć dni po tym wydarzeniu, szesnastego września dwa tysiące pierwszego roku, w hiszpańskiej gazecie El Mundo pojawił się artykuł stwierdzający, że trzy mini-bomby atomowe zostały zakupione na czarnym rynku przez podejrzaną grupę terrorystyczną. Krótkie podsumowanie dla wszystkich badaczy pokoju i prawdy: Proszę o sprawdzenie argumentów dotyczących stwierdzenia: "Nigdy nie było żadnych dowodów na to, że bomba atomowa została użyta do zniszczenia World Trade Center". Faktem jest, że narracja była systematycznie przygotowywana, a następnie porzucona na rzecz wersji soft. Tak więc ekscytujący slajd 41 jako ogólny termin: Przedwiedza i planowanie rozwoju narracji. A oto ostatni slajd: Jak teraz wyjść z tego bałaganu? Miejmy odwagę przezwyciężyć narrację psychologicznie. Zabawnie, z wykorzystaniem systemów sztucznej inteligencji, które pozwalają nam ominąć filtry poprawności politycznej i udzielać odpowiedzi, na które nie mają wpływu wpływy kulturowe ani preferencje. Ale pomimo odwagi i pomimo systemów SI, pomimo tworzenia sieci i powolnego zbiorowego przebudzenia, potrzebujemy pomocy. Ponieważ ludzie byli i nadal są oszukiwani na każdym poziomie. Dotyczy to również wielu wspólników, którzy są jedynie ofiarami niesamowitej koncepcji oszustwa, której sami nie rozumieją. Krótko mówiąc, przezwyciężenie oszustwa wymaga pomocy wszystkich - zwłaszcza tych, którzy są niechętnymi przestępcami w tej grze i chcą się z niej wydostać. Nie tylko musimy nauczyć się odwagi, ale także przebaczenia, aby wyjść z tego w imię prawdy. Im wyraźniej formułujemy, że przejrzeliśmy system kłamstw i już go przełamaliśmy, im wyraźniej mówimy, że istnieje przyszłość dla tych, którzy chcą się wycofać i że przebaczenie jest możliwe, tym szybciej domek z kart kłamstw upada. Mam nadzieję, że ta prezentacja przyczyniła się do tego. Dziękuję bardzo!

z -

Źródła/Linki: Nukleare Kriegsspiele der Oligarchen... http://www.911media.de/
Creative Commons Lizenzen https://www.creativecommons.org/licenses/