Ernst Wolff: Wie profiteert er eigenlijk van het conflict in Catalonië?
“Wie profiteert eigenlijk van het conflict in Catalonië?” Deze belangrijke vraag stelt zich de financiële expert en bestsellerauteur Ernst Wolff en komt tot de conclusie dat de schuldige aan de tegenwoordige crisis ook de grootste profiteur daarvan is. Maar luister naar hemzelf, hoe hij tot deze conclusie is gekomen.
[verderlezen]
Lizenz: 
Creative Commons-Lizenz mit Namensnennung
Creative Commons-Lizenz mit Namensnennung
verdere Thema's tonen
Volg ons
Abonneren op de nieuwsbrief
* Mit Ihrer Anmeldung erklären Sie sich mit unserer Datenschutzerklärung einverstanden.
© 2021 kla.TV
Sendungstext
herunterladen
22.11.2017 | www.kla.tv/11481
“Wie profiteert eigenlijk van het conflict in Catalonië?” Deze belangrijke vraag stelt zich de financiële expert en bestsellerauteur Ernst Wolff en komt tot de conclusie dat de schuldige aan de tegenwoordige crisis ook de grootste profiteur daarvan is. Maar luister naar hemzelf, hoe hij tot deze conclusie is gekomen. “Met de onafhankelijkheidsverklaring door het Catalaanse parlement heeft het conflict tussen de separatisten in Barcelona en de Spaanse Centrale regering een nieuw hoogtepunt bereikt op vrijdag 27 oktober 2017. Nadat het er enkele weken lang naar uitzag alsof beide zijden hun best deden de gemoederen tot bedaren te laten komen, dreigt het meningsverschil nu om te slaan naar openlijk geweld. Omdat vaststaat dat geen van de tegenstanders uit dit conflict als overwinnaar te voorschijn komt, rijst de vraag: wie heeft er baat bij? Het antwoord is moeilijk te geloven: de grootste profiteur van de tegenwoordige ontwikkeling is niemand anders dan de schuldige aan de ellende nl. de financiële industrie. Geen Europees land werd meer geplunderd door de financiële elite De separatistische Catalaanse beweging kon alleen zo sterk worden, omdat de sociale tegenstellingen in Spanje de afgelopen jaren zijn geëxplodeerd. Dat is weer te wijten aan ongeremde activiteiten van de steeds machtiger geworden Spaanse banksector, die bol staat van criminaliteit. Geen ander land in Europa heeft zo’n plunder-orgie meegemaakt door de financiële elite. Na de liberalisering van het grondeigendomsrecht - vanaf 2001 - lieten speculanten vier miljoen woningen optrekken, en dit binnen slechts 7 jaar. Het gevolg: in 2008 barstte de grootste vastgoed zeepbel in Europa en stortte Spanje in de zwaarste crisis sinds de oorlog. Kort daarop kwam het land bovendien in de draaikolk van de Eurocrisis en werd ‘in bewaringstelling gesteld’ door de Troika uit de Europese Centrale Bank (EBC), de EU en het IMF (Internationaal Monetair Fonds). Samen met de centrale regering in Madrid legde de Troika de werkende bevolking een bezuinigingsprogramma op dat de levensstandaard van vele inkomensgroepen drastisch deed dalen. Het resultaat was een geweldige volksbeweging tegen de bezuiniging (het strenge staats begrotingsbeleid) dat hard werd onderdrukt door de staat. De banken werden aangepakt met fluwelen handschoenen Maar er werd anders omgegaan met de banken: in 2011 werden zes regionale spaarbanken die bijna bankroet waren, door de regering genationaliseerd en tot de groep Bankia verenigd. Met Rodrigo Rato (het voormalig hoofd van het IMF en van 1996 tot 2004 Spaans minister voor economie en financiën) werd precies díe man tot leider benoemd, hij, die als bevoegd minister de vastgoed zeepbel mogelijk had gemaakt. De redding van de Bankia-groep kostte de Spaanse belastingbetaler 22,4 miljard Euro. Omdat de beurs daarna teleurstellend verliep, moest een groot deel van het geld doorgaan voor ‘verloren’. Als leider van Bankia zal Rato het verlies niet meer meemaken: na een jaar trad hij terug uit zijn functie en incasseerde één miljoenen schadeloosstelling. Maar in 2017 werd hij vanwege ontrouw veroordeeld tot een gevangenisstraf van vier jaar en een half. Een bijkomende fusie nl. die van Bankia met de Banco Mare Nostrum, zal de Spaanse belastingbetaler belasten met extra 1,1 miljard Euro. Pas kort geleden had de grote bank Santander 51 procent van haar vastgoed-portfolio’s voor een derde van de boekwaarde verkocht aan de Amerikaanse investeringsmaatschappij Blackstone. Daarmee werd deze Amerikaanse financiële gigant tot de grootste privé immobiliën bezitter in Spanje gemaakt …en dit gebeurt terwijl tienduizenden door de crisis verarmde Spanjaarden te kampen hebben met gerechtelijke ontruimingen. In juni dit jaar nam de grootbank Santander de Banco Popular Espanol over voor de symbolische prijs van één Euro, nadat in Spanje de eerste keer de “ball-in”werd toegepast die sinds 2016 in de EU wettelijk is voorgeschreven. D.w.z. dat de aandeelhouders van Banco Popular voor 1,3 miljard Euro lichter werden gemaakt en - van secundair belang - de houders van bepaalde leningen voor twee miljard Euro. Wanhopig gezocht: een afleiding van de echte schuldigen De ball-in regeling eist van spaarders, aandeelhouders en investeerders betaling in het geval van een bankcrisis. Dit is in dubbel opzicht een politieke, explosieve lading. Aan de ene kant maakt het zeer veel kleine aandeelhouders hun geld afhandig en zorgt daarmee voor bijkomende wrevel binnen de werkende bevolking; aan de andere kant zal dat een juridisch nasleep hebben omdat enkele hedgefonds al hebben aangekondigd, klacht in te dienen over het verlies van hun geld. Zo’n proces is natuurlijk heel gevaarlijk voor de banken, omdat het fel licht werpt op hun criminele activiteiten. Het zal de publieke mening duidelijk maken dat geen ander land van de Eurozone in de afgelopen tien jaar zo’n concentratie in de financiële sector heeft beleefd dan Spanje: van de 55 banken, die gedurende de bouw-boom kredieten hebben gegeven, zijn er nu nog dertien bewaard als zelfstandige eenheden. 60 procent van alle spaargelden belandden bij de drie grootste bankengroepen van het land. De vijf grootste banken die in ‘98 nog beschikten over een marktaandeel van 34 procent, hebben dit ondertussen opgevoerd op 62 procent … alles met volledige ondersteuning van de EU en de centrale regering in Madrid. Wat kan de financiële elite in deze situatie beter gebeuren dan dat een regionale politieke groepering hen uit de vuurlijn neemt, doordat zij de woede en de opmerkzaamheid van de hele Spaanse bevolking - én van de Europese publieke opinie - leidt naar een langzaam escalerend en mogelijk op een burgeroorlog uitlopend conflict tussen separatisten en nationalisten… ?”
van ew
https://www.facebook.com/Ernst-Wolff-1542788626049444/
https://www.heise.de/tp/features/Wie-Finanzindustrie-und-Politik-Katalonien-in-die-Knie-zwingen-3852508.html