Ooggetuige: “Het verhaal dat de westerse media over Syrië vertelt, is bullshit.”

Tekst uitzending
download

PDF (.pdf)

Word (.docx)

05.01.2018 | www.kla.tv/11716

Volgens officiële mediaberichten bevindt Syrië zich al 7 jaar in een “burgeroorlog”. De officiële media schilderen president Bashar al Assad al jaren als meedogenloos dictator, waartegen onderdrukte minderheden ‘terecht’ in opstand zijn gekomen. Miljoenen Syriërs zouden terecht naar Europa zijn gevlucht, weg uit hun armzalige, platgebombardeerde steden, om hier een nieuw leven op te bouwen , vrij van ‘vervolging’, moord en oorlog. Maar klopt dit beeld dat door de westerse media en de politiek wordt doorgegeven, met de realiteit? In verschillende uitzendingen lieten wij ooggetuigen aan het woord komen. Zij schetsten een totaal ander beeld. [eingeblendet: www.kla.tv/11372; www.kla.tv/9981; www.kla.tv/9981; www.kla.tv/9811; www.kla.tv/9696; www.kla.tv/9699; www.kla.tv/9690; www.kla.tv/9660]. In deze uitzending laten we nog een tegenstem over Syrië aan het woord. De Amerikaanse schrijver Brandon Turbeville schrijft sinds 2011 op het Amerikaanse platform Activist Post over Syrië en het conflict wat door het Westen aan de gang wordt gehouden. Op 24 oktober 2017 publiceerde hij een artikel over zijn reis door Syrië. Hier geeft hij een zelden getoond beeld van het land. Enkele uittreksels uit zijn persoonlijke indruk die komen uit „Western Media Narrative Is Bullshit“, vertaald: “Het verhaal van de westerse media vertellen is één grote leugen”. Het eerste wat opviel bij mijn aankomst in Damascus, was niet de architectuur of het verkeer en zelfs niet het feit dat het leven weer zijn normale gang gaat in de gebieden die bevrijd zijn door het Syrische leger. Het waren de mensen. [...] Afgezien van de propaganda die het westerse publiek wordt aangeboden, bevinden zich onder de Syrische bevolking zeer gastvrije en vriendelijke mensen. Vanaf het moment dat we het land binnenkwamen, werden we aan bijna elke checkpoint welkom geheten door Syrische soldaten. Ook in Damascus toonden de mensen hun beroemde gastvrijheid. [...] Terwijl Amerikanen nog steeds de indruk hebben dat Syriërs bezeten zijn van religie, wantrouwig en vol haat zijn tegenover buitenlanders (vooral tegenover Amerikanen, vanwege onze zogenaamde ‘vrijheid’), kan ik zonder uitzondering zeggen dat dit niet waar is en dat ik tijdens mijn verblijf geen enkele keer vijandigheid heb ervaren van ook maar één Syriër. In werkelijkheid zagen we precies het tegenovergestelde. Ik en anderen werden na een kort gesprek herhaaldelijk uitgenodigd voor een etentje en op de thee en koffie. [...] De doorsnee Amerikaan ziet Syrië en de Syrische cultuur net als Saoedi-Arabië waar vrouwen van top tot teen zijn ingepakt en geen rechten hebben, waar niet-moslims worden vervolgd en de islamitische wet die dicteert dat de ongelukkige ziel die daar geboren is, geen toegang heeft tot alcohol om eens zijn verdriet te verdrinken. [...] Om enkele van deze mythen te ontkrachten. […] Vrouwen mogen autorijden, ze mogen een openbaar ambt bekleden en praktisch alles doen wat een man doet in Syrië - als ze dat willen. Vrouwen zijn niet gesluierd. Als je in de straten van Damascus of een andere grote stad bent, zie je veel vrouwen in strakke jeans en topje. Er is geen religieuze politie die hen opjaagt omdat de overheid seculier is en de seculariteit bevordert ( scheiding tussen religie en staat) door wetten en politiek. Godsdienstvrijheid geldt zowel voor moslims, joden en christenen. […] Moslims, christenen, joden en andere religies leven al generaties lang vreedzaam samen en doen dit vandaag de dag nog. Dat merkt men heel duidelijk als men wandelt door om het even welke (Syrische) stad. Niemand in Syrië is verwikkeld in een religieuze burgeroorlog. Enkel in de hoofden van de westerlingen die worden blootgesteld aan dagelijkse propaganda, heeft de Syrische crisis iets met religie te maken. Enkel op de teleprompters van CNN en MSNBC is de crisis een burgeroorlog. Overal in Syrië begint de wederopbouw. En dat na 6 jaar intensieve gevechten en enkele van de grootste wreedheden die de mensheid ooit heeft aanschouwd, begaan door Amerika’s terroristen. [...] Winkels worden heropend, huizen herbouwd en diensten hersteld. Het is een kwaliteitskenmerk van de Syriërs, dat geholpen heeft om het land er doorheen te sleuren: onverwoestbaarheid in de confrontatie met zeer slechte vooruitzichten. Een wandeling door een souk (dit is een commercieel district in een Arabische stad) in de buurt van de citadel van Aleppo, waar het ooit wemelde van leven en waar de winkels nu gereduceerd zijn tot muren vol gaten, laat zien hoe Syriërs met een schop naar hun oude winkels gaan en zich door het zand, de stenen en het puin een weg banen. [...] Zelfs temidden van constante beschietingen […] door Amerika’s terroristen, zijn de restauranthouders en winkeliers weer aan het werk en gaan door met hun leven [...]. Deze vastbeslotenheid van het Syrische volk is amper onder woorden te brengen. Niet alleen om hun cultuur te behouden tijdens de waarschijnlijk donkerste periode van hun land of bij het opnieuw bouwen van hun huizen en bedrijven, maar ook hun koppige wil weigert de pogingen van westerse imperialisten om hun land en hun cultuur te vernietigen. [...] We spraken met een groep kunst- en theaterstudenten en hun leraren, die tijdens de oorlog in Damascus verbleven. De jonge vrouwen waren begin de twintig en moesten hun hele jeugd de oorlog meemaken. Wanneer ze eigenlijk hadden moeten leren rijden in het verkeer van Damascus, hadden moeten afspreken met elkaar en alleen maar adolescent hadden moeten zijn, moesten ze toekijken hoe er bommen vielen op hun steden, meemaken hoe hun vrienden en familieleden werden vermoord en elke dag knokken om genoeg te eten te hebben. Hun jeugd werd vergooid door Amerika’s terroristen [...]. Ondanks dit alles was hun kijk verrassend positief en ongelooflijk optimistisch. Eén van de vrouwen zei: “Voor ons gaat het bij het leven, om het leven. We zijn omringd door de dood, dus is het leven voor ons voldoende.” Na het gesprek, toen we vertrokken, bedankte iemand uit onze groep de vrouwen voor hun uitnodiging, voor hun tijd en voor het feit dat ze ons op zo’n mooie dag hadden verteld over hun leven en tragedies. Daarop antwoordde een van hen: “Ja, maar elke dag is prachtig. Je moet gewoon de schoonheid kunnen zien.” Deze woorden vatten het Syrië samen dat ik daar meer dan tien dagen heb ervaren. Een tijd later spraken we met een Syrische man. De volgende vraag kwam naar voren: “Hoe komt het dat Syriërs in staat zijn om telkens weer op te staan en te leven, hun kinderen naar school te brengen, naar het werk gaan, te herbouwen … hoewel de oorlog maar 3 kilometer ver is. Het antwoord was simpel: “Dit is Syrië”. Hij stemde in met de bewering dat de Westerse machten de Syriërs de verbondenheid met hun land, hun ongeëvenaarde vastberadenheid om hun leven voort te zetten en het vernietigde weer op te bouwen, niet begrijpen. “Dat klopt”, zei hij. “Ze begrijpen ons niet en daarom hebben ze verloren.”

van //

Bronnen/Links: http://n8waechter.info/2017/10/besuchsbericht-das-westliche-mediennarrativ-ueber-syrien-ist-bockmist/
https://www.activistpost.com/2017/10/visting-syria-western-media-narrative-bullshit.html