Onopgemerkte fundamenten van onze samenleving

03.04.2021 | www.kla.tv/18461

Onopgemerkte fundamenten van onze samenleving 1. Verstand EN hart “Als we iets willen kaderen met enkel ons verstand, terwijl het hart weet dat het een leugen is, creëren we een grote verwarring.” (auteur onbekend) De jarenlange ervaring van een therapeute toont aan dat gevoel en emotie onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Zij vormen een drijvende kracht, die in ons hart geworteld zit - wij hebben dit heel eenvoudig al vanaf het begin, nog voordat wij het eerste woord gesproken hebben. Door het gebruik van woorden en taal ontwikkelen we stilaan ons verstand, waarna het dilemma begint: we worden heen en weer geslingerd tussen emotie/gevoel enerzijds en verstand/logica anderzijds. De opvoeding zorgt er dan voor dat bijvoorbeeld de hoofdmens problemen heeft met de hartmens en omgekeerd. Vandaag de dag is het gebruikelijk om “professioneel” (d.w.z. “vanuit het hoofd”) met medemensen om te gaan. Daarom leert men in dure cursussen hoe de eigen innerlijke bewegingen, die zich willen uiten, tegen te houden en de gelaatsuitdrukking daarbij te beheersen. Het resultaat: innerlijk ontwikkelt zich een emotionele vulkaan, terwijl uiterlijk gestreefd wordt naar een ‘cool’ imago. Conclusie van de therapeute: Als door een dergelijke gespeelde houding de innerlijke verdeeldheid gedurende langere tijd blijft toenemen, dan wordt bijvoorbeeld de schildklier in zijn functie bedreigd. [PopUp: https://www.kla.tv/9077 (D) - “Trailer voor de speelfilm “In het begin was het hart”] Maar het brengt ook onze samenleving in gevaar! Want hart, gekoppeld aan gezond mensenverstand - dat is wat de wereld nodig heeft. 2 Sociale binding in de kleuterleeftijd. Hoe ziet dit er bv. uit in de ontwikkeling van kinderen? Prof. Karin Grossmann, van de Universiteit van Regensburg, beschrijft in haar lezing de waarnemingen en psychologische samenhangen over het belang van sociale binding in de vroege kleutertijd. Alleen in een veilig sociaal kader, door de hechte band met een betrokken persoon in het gezin, kan een kleuter het best leren zich bewust te worden van zijn gevoelens en emoties en daarmee leren om te gaan. Uit onderzoek blijkt dat kinderen die in de eerste drie levensjaren geen liefdevolle geborgenheid, begrip, vertrouwenwekkende aandacht en troostende omgang met frustraties hebben ervaren, later moeilijk kunnen omgaan met gevoelens die zij als overweldigend ervaren. Zij lijden aan angst, woede, prestatiedruk, stress, agressie, hunkering naar liefde en zij vinden geen uitweg. Aan de andere kant, als vooral de ouders een aandachtige, empathische metgezel zijn voor hun kinderen in alle levenssituaties, dan versterkt dit ook hun psychologische veiligheid. Zo kunnen de kinderen zich ontwikkelen tot evenwichtige, open, onafhankelijke en liefdevolle mensen en [PopUp: https://www.kla.tv/16359 (D) - “Moeder als beroep?”] stabiele pijlers worden van een goed functionerende samenleving. Of is dit niet langer gewenst door de politiek? 3. Van eenzaamheid naar all-één kunnen zijn Eenzaamheid is een thema in onze samenleving. Uit belangrijke studies is namelijk gebleken dat gedigitaliseerd onderwijs, het gebruik van tablet of smartphone van jongs af aan, werken van thuis uit, maar ook de manier van omgaan met onze ouderen in tehuizen, deze chronische eenzaamheid in de hand werken. [PopUp: https://www.kla.tv/12566 (D)- “Japanse senioren verkiezen de gevangenis boven de eenzaamheid”] Nuchter bekeken kan worden vastgesteld dat, ondanks talrijke waarschuwingen van deskundigen, momenteel bijna alles wat eenzaamheid in de hand werkt, door de overheid wordt gepromoot. Maar nu het goede nieuws! Volgens de neurowetenschapper en psychiater prof. Manfred Spitzer bestaan er eenvoudige maatregelen tegen eenzaamheid. Bijvoorbeeld samen muziek maken of teamsporten - bij voorkeur in de natuur - hebben positieve effecten. Maar ook zelf de verantwoordelijkheid nemen voor ons leven en op alle niveaus gezondheidsbevorderend handelen – ook dat bevrijdt ons van eenzaamheid: zorgen voor dagelijks samenzijn, de voorkeur geven aan een echte tegenpool en ook zelf authentiek kunnen zijn - zo worden uit kennissen vaak zelfs vriendschappen geboren. Dorothea Amtmann, de oprichtster van Das Lebendig-Sein fördern (het opgewekt-zijn bevorderen), weet: “Eenzaam zijn is het tegenovergestelde van alleen zijn. Want 'all-één' kunnen zijn, betekent: ik voel me ook alleen met mezelf in goed gezelschap.” Ook dit is een manier om uit de eenzaamheid te komen, wanneer soms de andere ontbreekt. Deze drie genoemde aspecten worden vaak genegeerd door onderwijs, opvoeding maar ook in de politiek. Vooral in een crisisperiode, zoals die zich nu voordoet, neemt hun belang echter steeds meer toe. Daarom: iedereen kan bijdragen om onze samenleving weer gezond te maken!

van doa./mak./nom.

Bronnen/Links: Erfahrungen einer Therapeutin mit 36 Jahren Praxis Bindung in der kindlichen Entwicklung (Binding in de ontwikkeling van het kind)– Vortrag von Karin Grossmann www.youtube.com/watch?v=eJNjW2UBl2Y
Focus-Elternportal: Warum wir unsere Kinder nicht in den Kindergarten schicken Focus: Ouderportaal: waarom wij onze kinderen niet naar de kleuterschool sturen www.focus.de/familie/eltern/ein-leben-ohne-wecken-hetzen-und-groll-generation-selbstbetreuung-warum-wir-unserekinder-nicht-in-den-kindergarten-schicken_id_9493095.html
Im Dialog: M. Krons mit Manfred Spitzer – Einsamkeit ist tödlich (Eenzaamheid is dodelijk) www.youtube.com/watch?v=-BaGcjwXWWY
Manfred Spitzer: Einsamkeit – die unerkannte Krankheit (Eenzaamheid – de onbekende ziekte), Droemer Verlag