ฮิโรชิมาและนางาซากิ 1945 – เรื่องโกหกเกี่ยวกับสงครามเพื่อมนุษยธรรม

14.08.2025 | www.kla.tv/38539

วันที่ 9 สิงหาคม 2017 ถือเป็นวันครบรอบ 72 ปีของวันที่รัฐบาลสหรัฐอเมริกาใช้ระเบิดปรมาณูลูกที่สองในประวัติศาสตร์มนุษยชาติในเมืองนางาซากิของญี่ปุ่น ในขณะนั้น เมืองนี้มีประชากรประมาณ 260,000 คน การระเบิดของระเบิดพลูโทเนียมซึ่งมีแรงระเบิด 21,000 ตัน ได้คร่าชีวิตผู้คนไป 22,000 คนในทันที ซึ่งเกือบทั้งหมดเป็นพลเรือน เกือบครึ่งหนึ่งของเมืองถูกทำลาย คาดว่ามีผู้เสียชีวิตอีก 70,000 ถึง 80,000 คนภายในสี่เดือนถัดมาจากอาการบาดเจ็บและรังสี หลายหมื่นคนต้องเสียชีวิตอย่างทรมานจากโรคมะเร็งในช่วงหลายปีและหลายทศวรรษต่อมา นอกจากนี้ ทารกยังเกิดมาพร้อมกับความพิการอย่างรุนแรงและมีอายุขัยสั้น รวมถึงฮิโรชิมา ซึ่งตกเป็นเหยื่อของระเบิดปรมาณูลูกแรกของสหรัฐฯ เมื่อสามวันก่อนหน้านั้น มีผู้เสียชีวิตประมาณ 500,000 คน ผู้นำสหรัฐฯ ได้นำเสนอเหตุผลด้านมนุษยธรรมแก่โลกในการใช้ระเบิดปรมาณู โดยอ้างว่าพวกเขาต้องการยุติสงครามญี่ปุ่น-อเมริกันอันขมขื่นโดยเร็ว และเพื่อป้องกันไม่ให้ทหารสหรัฐฯ หลายพันนายต้องสูญเสียชีวิต อย่างไรก็ตาม เมื่อมองย้อนกลับไป กลับพบว่าความเชื่อผิดๆ เกี่ยวกับการใช้ระเบิดปรมาณูเพื่อ "มนุษยธรรม" นี้เป็นเพียงข้ออ้าง ต่อมามีการเปิดเผยว่ากองทัพสหรัฐฯ และประธานาธิบดีทรูแมนได้รับแจ้งว่าญี่ปุ่นแทบจะไม่สามารถสู้รบได้ เมืองใหญ่ๆ ของญี่ปุ่น 60 เปอร์เซ็นต์ถูกทำลาย เช่นเดียวกับกองเรือและกองทัพอากาศส่วนใหญ่ หน่วยลาดตระเวนทางอากาศของสหรัฐฯ ได้ประเมินสถานการณ์ในเดือนกรกฎาคม ค.ศ. 1945 ว่าญี่ปุ่นใกล้จะยอมแพ้ เมื่อวันที่ 9 กรกฎาคม เอกอัครราชทูตญี่ปุ่น ซาโตะ นาโอตาเกะ ได้ร้องขอให้มีการเจรจาสันติภาพแล้ว การทิ้งระเบิดที่ฮิโรชิมาและนางาซากิจึงไม่จำเป็นอย่างยิ่งในมุมมองทางทหาร พลเอกเคอร์ติส เลอเมย์ ผู้บัญชาการทหารผู้มีชื่อเสียงของสหรัฐอเมริกาที่อยู่เบื้องหลังการทิ้งระเบิดครั้งนี้ก็ยืนยันเช่นกัน ในการแถลงข่าวเมื่อวันที่ 20 กันยายน ค.ศ. 1945 เขาได้กล่าวอย่างตรงไปตรงมาว่า "สงครามคงจะจบลงภายในสองสัปดาห์หากไม่มีการรุกรานของรัสเซียและปราศจากระเบิดปรมาณู ระเบิดปรมาณูไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆ กับการยุติสงคราม" แต่เหตุใดจึงมีการทิ้งระเบิดปรมาณู? นักวิจารณ์หลายคน เช่น การ์ อัลเพโรวิตซ์ นักประวัติศาสตร์ชาวอเมริกัน ระบุว่า จุดประสงค์หลักของรัฐบาลสหรัฐฯ ในการใช้ระเบิดปรมาณูคือการแสดงให้เห็นถึงความเหนือกว่าทางทหารอย่างชัดเจนเพื่อข่มขู่โจเซฟ สตาลิน ผู้นำโซเวียต ในการประชุมยัลตาระหว่างวันที่ 4 ถึง 11 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1945 และการประชุมพอทสดัมระหว่างวันที่ 17 กรกฎาคม ถึง 2 สิงหาคม ค.ศ. 1945 สตาลินได้เรียกร้องมากขึ้นเรื่อยๆ เขาประกาศเจตนารมณ์ที่จะเข้าแทรกแซงสงครามต่อต้านญี่ปุ่นและผนวกดินแดน เป้าหมายหลักของระเบิดปรมาณูในขณะนี้คือการขัดขวางสตาลิน รัฐบาลสหรัฐฯ ต้องการ "ไม่แบ่งเค้กกับใคร" และยึดอำนาจในฐานะผู้ชนะเพียงผู้เดียว ด้วยเหตุนี้ ประธานาธิบดีทรูแมนของสหรัฐฯ จึงปฏิเสธที่จะสาธิตระเบิดเหนือเกาะร้างแห่งหนึ่งของญี่ปุ่น และปฏิเสธที่จะแจ้งเตือนผู้อยู่อาศัยในสองเมืองล่วงหน้าเพื่อให้สามารถอพยพได้ เจตนาของทรูแมนคือการปลดปล่อยการทำลายล้างและการข่มขู่คุกคามอย่างเต็มที่ เพื่อแสดงให้เห็นถึงความเหนือกว่าอย่างชัดเจนของสหรัฐอเมริกา และเพื่อป้องกันไม่ให้โซเวียตเข้ามาในแปซิฟิก นักประวัติศาสตร์และนักวิจัยชาวอเมริกันหลายคน เช่น แฮร์รี เธิร์ก นักเขียนชาวเยอรมัน ระบุว่า เป้าหมายในการครอบงำแปซิฟิกของสหรัฐฯ ดูเหมือนจะถูกวางแผนไว้อย่างชาญฉลาดมานานก่อนสงคราม รัฐบาลสหรัฐฯ ได้ก่อสงครามเศรษฐกิจที่โหดร้ายกับญี่ปุ่นมาหลายปี โดยใช้การปิดล้อมทางทะเลและการคว่ำบาตร ญี่ปุ่นถูกตัดขาดจากวัตถุดิบทั้งหมดอย่างสิ้นเชิง รวมถึงน้ำมันดิบและเหล็ก ญี่ปุ่นมีทางเลือกเพียงสองทาง คือ ยอมจำนนต่ออิทธิพลของรัฐบาลสหรัฐฯ หรือเปิดฉากโจมตีเพื่อปลดปล่อยโดยการทำลายกองเรือแปซิฟิกของสหรัฐฯ ซึ่งยึดครองญี่ปุ่นไว้ ประธานาธิบดีรูสเวลต์และกระทรวงกลาโหมสหรัฐฯ ได้จงใจยั่วยุความพยายามอย่างสิ้นหวังนี้เพื่อปลดปล่อยญี่ปุ่น ดังนั้น การโจมตีกองเรือสหรัฐฯ ที่เพิร์ลฮาร์เบอร์จึงไม่ใช่เรื่องน่าประหลาดใจ นั่นหมายความว่าประธานาธิบดีรูสเวลต์ยอมรับการเสียชีวิตของทหารและลูกเรือสหรัฐฯ เกือบ 2,400 นาย เพื่อประกาศสงครามกับญี่ปุ่นและเยอรมนี ซึ่งเป็นพันธมิตรของญี่ปุ่น เรือบรรทุกเครื่องบินลำใหม่ที่ทรงพลังและมีอาวุธครบครันของสหรัฐฯ อนึ่ง นาวิกโยธิน S ถูกนำตัวออกจากท่าเรืออย่างปลอดภัยก่อนการโจมตี ดังนั้น ญี่ปุ่นจึงทำลายเรือรบสหรัฐฯ เก่าและปลดประจำการบางส่วนเท่านั้น ดังที่แฮร์รี เธิร์ก นักเขียนชาวเยอรมัน ได้อธิบายไว้ในหนังสือของเขาเรื่อง "เพิร์ลฮาร์เบอร์ - เรื่องราวของการโจมตี" ซึ่งเขาอธิบายว่าเป็นรายงานข้อเท็จจริง ประวัติศาสตร์จึงสอนเราว่าวิกฤตและสงครามควรได้รับการตรวจสอบอย่างละเอียดถี่ถ้วน โดยตั้งคำถามว่า ใครได้ประโยชน์? แม้ว่านักการเมืองจะออกแถลงการณ์มากมายและสื่อต่างๆ ควรพิจารณาเจตนารมณ์สงครามที่ขับเคลื่อนด้วยเหตุผลด้านมนุษยธรรมโดยเฉพาะอย่างยิ่งเพื่อผลประโยชน์ของอำนาจที่ซ่อนเร้น ตัวอย่างเช่น ทางเลือกปัจจุบันที่ประธานาธิบดีทรัมป์สหรัฐฯ กล่าวถึง คือการให้กองทัพสหรัฐฯ เข้าแทรกแซงในเวเนซุเอลาด้วยเหตุผลด้านมนุษยธรรมเพื่อลดความเสียหายและส่งเสริมประชาธิปไตย หรือคำเตือนของทรัมป์เกี่ยวกับการโจมตีเกาหลีเหนือก่อนเพื่อยับยั้งเกาหลีเหนือจากโครงการขีปนาวุธและอาวุธนิวเคลียร์ และเพื่อปกป้องสหรัฐฯ และประเทศเพื่อนบ้านจากภัยคุกคามจากเกาหลีเหนือ และสุดท้ายแต่ไม่ท้ายสุด เราต้องตื่นตัวอย่างยิ่งและตั้งคำถามว่าใครได้ประโยชน์เมื่อรัสเซียถูกตราหน้าว่าเป็นผู้รุกรานที่คาดเดาไม่ได้ ละเมิดสิทธิมนุษยชน ถูกคว่ำบาตร และถูกล้อมด้วยกำลังทหาร

from hm.

Sources/Links: Quellen/Links: http://alles-schallundrauch.blogspot.de/2017/08/das-verbrechen-des-einsatzes-der-ersten.html
http://antikrieg.com/aktuell/2017_08_09_diekriegsverbrechen.htm
https://en.wikipedia.org/wiki/Gar_Alperovitz
https://de.wikipedia.org/wiki/Harry_Th%C3%BCrk
https://de.wikipedia.org/wiki/Verschw%C3%B6rungstheorien_zum_Angriff_auf_Pearl_Harbor#Weitere_Auff.C3.A4lligkeiten
https://www.helles-koepfchen.de/artikel/1313.html