Tim Gielen: Monopoly – ใครเป็นเจ้าของโลก? - เวอร์ชันสั้น

18.11.2025 | www.kla.tv/39478

มีบริษัทยักษ์ใหญ่เพียงไม่กี่แห่งที่ควบคุมทุกแง่มุมในชีวิตของเรา ฟังดูอาจเกินจริงไปบ้าง แต่ตั้งแต่อาหารเช้าบนโต๊ะในตอนเช้า ไปจนถึงที่นอนที่เรานอนตอนกลางคืน และทุกสิ่งทุกอย่างระหว่างนั้น ไม่ว่าเราจะสวมใส่หรือบริโภค ล้วนขึ้นอยู่กับบริษัทเหล่านี้เป็นหลัก พวกเขาเป็นบริษัทลงทุนขนาดใหญ่ที่บริหารจัดการกระแสเงินจำนวนมหาศาลในโลก พวกเขาคือตัวเอกในเรื่องราวที่เรากำลังเผชิญอยู่ในขณะนี้ เพื่อประหยัดเวลา ผมได้สรุปข้อมูลสำคัญให้กระชับที่สุดเท่าที่จะทำได้ เรื่องนี้ทำงานอย่างไร? ลองพิจารณาบริษัทอย่าง PepsiCo ซึ่งเป็นบริษัทแม่ของเครื่องดื่มและขนมขบเคี้ยวยอดนิยมระดับโลกมากมาย ดูเหมือนจะมีแบรนด์คู่แข่งมากมาย แต่ทั้งหมดล้วนมาจากโรงงานของบริษัทเพียงไม่กี่แห่งที่ร่วมกันผูกขาดในอุตสาหกรรมนี้ ในบรรดาผู้ผลิตอาหารบรรจุหีบห่อ ยังมีบริษัทขนาดใหญ่อื่นๆ อีกหลายแห่ง เช่น Unilever, Coca-Cola Company, Mondelez และ Nestlé จากแผนภาพนี้จะเห็นได้ว่าแบรนด์อาหารบรรจุหีบห่อชื่อดังแทบทุกแบรนด์ล้วนเป็นบริษัทเหล่านี้ คุณสามารถหาข้อมูลประเภทนี้ได้ง่ายๆ คุณสามารถค้นหาได้จากเว็บไซต์ของแบรนด์นั้นๆ หรือใน Wikipedia บริษัทขนาดนี้มักจดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์และมีคณะกรรมการบริหารที่ผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุดมีอำนาจควบคุม ในเว็บไซต์อย่าง Yahoo Finance เราสามารถค้นหาข้อมูลบริษัทโดยละเอียด รวมถึงรายชื่อผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุดของบริษัทเหล่านี้ได้ ลองยกตัวอย่าง PepsiCo อีกครั้ง พบว่าหุ้นของบริษัท 73.14% ถือครองโดยนักลงทุนสถาบันไม่น้อยกว่า 3,379 ราย ซึ่งรวมถึงบริษัทลงทุน กองทุนรวม บริษัทประกันภัย ธนาคาร และในบางกรณีคือหน่วยงานรัฐบาล ลองมาดูกันว่านักลงทุนสถาบันรายใหญ่ที่สุดของ PepsiCo คือใคร อย่างที่เห็น มีเพียง 10 รายจากนักลงทุน 3,379 รายที่ถือหุ้นเกือบหนึ่งในสามของหุ้นทั้งหมด มูลค่าหุ้นรวมของนักลงทุนชั้นนำทั้ง 10 รายนี้อยู่ที่ประมาณ 6 หมื่นล้านดอลลาร์สหรัฐ แต่ในจำนวนนักลงทุน 10 รายนี้ มี 3 รายที่ถือหุ้นมากกว่าอีก 7 ราย ลองนึกถึงชื่อของพวกเขาและดูว่าใครเป็นเจ้าของหุ้นของบริษัทโคคา-โคล่า ซึ่งเป็นคู่แข่งรายสำคัญของเป๊ปซี่มากที่สุด เราจะเห็นว่า เช่นเดียวกับเป๊ปซี่โค หุ้นส่วนใหญ่ถือครองโดยนักลงทุนสถาบัน ลองมาดูสิบอันดับแรก เริ่มจากล่าสุด สี่ในหกนักลงทุนสถาบันเหล่านี้ก็อยู่ในกลุ่มหกอันดับแรกของเป๊ปซี่โคเช่นกัน ได้แก่ Northern Trust, JP Morgan Chase, Geode Capital Management และ Wellington Management ทีนี้ลองมาดูผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุดสี่ราย ซึ่งสามในนั้นก็อยู่ในสี่อันดับแรกของเป๊ปซี่โคเช่นกัน ได้แก่ BlackRock, Vanguard และ State Street และอีกหนึ่งคือ Berkshire Hathaway ซึ่งเป็นสี่บริษัทการลงทุนที่ใหญ่ที่สุดในโลก เป๊ปซี่โคและโคคา-โคล่านั้นแตกต่างจากคู่แข่งอย่างสิ้นเชิง แต่บริษัทขนาดใหญ่อื่นๆ ที่เป็นเจ้าของแบรนด์มากมาย เช่น Unilever, Mondelez และ Nestlé ก็เป็นเจ้าของโดยกลุ่มนักลงทุนสถาบันกลุ่มเล็กๆ กลุ่มเดียวกัน และชื่อเหล่านี้ไม่ได้จำกัดอยู่แค่ในอุตสาหกรรมอาหารบรรจุหีบห่อเท่านั้น ยกตัวอย่างเช่น ลองเข้าไปดูในวิกิพีเดียเพื่อดูว่าบริษัทใดใหญ่ที่สุดในภาคเทคโนโลยี Facebook เป็นเจ้าของ WhatsApp และ Instagram ร่วมกับ Twitter ทั้งสองบริษัทนี้ก่อตั้งแพลตฟอร์มโซเชียลมีเดียยอดนิยมระดับโลก Alphabet เป็นบริษัทแม่ของธุรกิจทั้งหมดของ Google รวมถึง YouTube และ Gmail แต่พวกเขายังเป็นผู้สนับสนุนและผู้พัฒนา Android รายใหญ่ที่สุด ซึ่งเป็นหนึ่งในสองระบบปฏิบัติการที่ขับเคลื่อนสมาร์ทโฟนและแท็บเล็ตเกือบทั้งหมดทั่วโลก ระบบปฏิบัติการอีกระบบหนึ่งคือ iOS ของ Apple สุดท้าย หากเรารวม Microsoft เข้ากับอีกสามระบบ เราจะเห็นว่ามีสี่บริษัทที่ผลิตซอฟต์แวร์ที่คอมพิวเตอร์ แท็บเล็ต และสมาร์ทโฟนเกือบทั้งหมดในโลกต้องพึ่งพา ลองมาดูกันว่าใครเป็นเจ้าของหุ้นมากที่สุดในบริษัทที่ทรงอิทธิพลเหล่านี้ ในกรณีของ Facebook เราจะเห็นว่าหุ้นมากกว่า 80% เป็นของนักลงทุนสถาบัน ซึ่งเป็นชื่อเดียวกับที่เราเห็นในอุตสาหกรรมอาหาร และที่นี่ นักลงทุนกลุ่มเดียวกันนี้ก็อยู่ในระดับสูงสุดเช่นกัน […] เราเห็นพวกเขาที่ Apple และคู่แข่งสำคัญของพวกเขาอย่าง Microsoft หากเราพิจารณาบริษัทอื่นๆ ทั้งหมดที่ครองตลาดเทคโนโลยีและผลิตคอมพิวเตอร์ โทรทัศน์ สมาร์ทโฟน และเครื่องใช้ไฟฟ้าภายในบ้าน เราจะเห็นว่านักลงทุนรายใหญ่กลุ่มเดียวกันนี้ถือหุ้นส่วนใหญ่ […] กลุ่มเล็กๆ ของบริษัทลงทุน ธนาคาร และกองทุนรวมเหล่านี้ ยังเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุดในอุตสาหกรรมหลักซึ่งเป็นแหล่งที่มาของวัตถุดิบของเราอีกด้วย หากหากเราค้นหาบริษัทเหมืองแร่ที่ใหญ่ที่สุดในโลกบนวิกิพีเดีย เราจะพบว่าผู้ถือหุ้นของพวกเขาเป็นนักลงทุนสถาบันเช่นเดียวกับที่อื่นๆ สิ่งเดียวกันนี้เกิดขึ้นกับบริษัทเกษตรกรรมที่ใหญ่ที่สุดในโลก ซึ่งอุตสาหกรรมอาหารของเราทั้งหมดต้องพึ่งพา ตัวอย่างเช่น บริษัทเหล่านี้เป็นเจ้าของ Bayer บริษัทแม่ของ Monsanto ผู้ผลิตเมล็ดพันธุ์รายใหญ่ที่สุดของโลก ซึ่งผลิตเมล็ดฝ้าย 90% ของโลก รวมถึงเมล็ดพันธุ์อื่นๆ ส่วนใหญ่ […] ไม่ว่าจะเป็นผู้ผลิตแผงโซลาร์เซลล์รายใหญ่ที่สุดของโลกหรือโรงกลั่นน้ำมันรายใหญ่ที่สุด หุ้นทั้งหมดล้วนบริหารจัดการโดยบริษัทเดียวกัน พวกเขาเป็นเจ้าของบริษัทยาสูบที่ผลิตยาสูบแบรนด์ดังทั่วโลก พวกเขายังเป็นเจ้าของบริษัทยารายใหญ่และสถาบันวิจัยที่ผลิตยา พวกเขาเป็นเจ้าของบริษัทที่ผลิตโลหะและวัตถุดิบของเรา และอุตสาหกรรมยานยนต์ อวกาศ และอาวุธทั้งหมดที่แปรรูปโลหะและวัตถุดิบเหล่านี้ พวกเขาเป็นเจ้าของบริษัทที่ผลิตอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ของเรา พวกเขาเป็นเจ้าของห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่และตลาดออนไลน์ และแม้แต่วิธีการชำระเงินที่เราใช้ในการซื้อผลิตภัณฑ์ของพวกเขา […] อย่างที่ผมได้กล่าวไปแล้ว นักลงทุนสถาบันเหล่านี้ส่วนใหญ่เป็นบริษัทลงทุน ธนาคาร และบริษัทประกันภัย ซึ่งพวกเขาก็เป็นเจ้าของโดยผู้ถือหุ้นเช่นกัน แล้วอะไรคือสิ่งที่น่าทึ่งที่สุดเกี่ยวกับเรื่องนี้? นักลงทุนสถาบันเหล่านี้ทั้งหมดเป็นเจ้าของหุ้นของกันและกัน และเมื่อรวมกันแล้ว พวกเขาก็จะก่อร่างสร้างเครือข่ายขนาดใหญ่ที่เปรียบได้กับพีระมิด นักลงทุนสถาบันรายย่อยเป็นเจ้าของโดยนักลงทุนรายใหญ่ ซึ่งในทางกลับกันก็มีนักลงทุนรายใหญ่ยิ่งกว่าเป็นเจ้าของเช่นกัน จุดสูงสุดที่มองไม่เห็นของพีระมิดนี้ประกอบด้วยบริษัทเพียงสองแห่งที่เราเคยเห็นชื่อกันมาหลายครั้ง นั่นคือ Vanguard และ BlackRock อำนาจของทั้งสองบริษัทนี้แทบจะจินตนาการไม่ถึง พวกเขาไม่เพียงแต่เป็นนักลงทุนสถาบันรายใหญ่ที่สุดในบริษัทใหญ่ๆ ของโลกเท่านั้น แต่ยังเป็นเจ้าของนักลงทุนสถาบันอื่นๆ ในบริษัทเหล่านี้ด้วย ทำให้พวกเขามีอำนาจผูกขาดโดยสมบูรณ์ จากรายงานของ Bloomberg หนึ่งในสถาบันที่ได้รับการยอมรับมากที่สุดในโลกด้านข้อมูลและการวิเคราะห์ทางการเงิน ผู้เชี่ยวชาญคาดการณ์ว่าภายในปี 2028 ทั้งสองบริษัทนี้จะร่วมกันบริหารการลงทุนมูลค่าประมาณ 20 ล้านล้านดอลลาร์สหรัฐ และเป็นเจ้าของแทบทุกสิ่งทุกอย่างบนโลก บลูมเบิร์กเองกล่าวถึง BlackRock ว่าเป็นหน่วยงานที่สี่ของรัฐบาล เนื่องจากเป็นองค์กรพัฒนาเอกชนเพียงแห่งเดียวที่รักษาความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับธนาคารกลาง หรือที่รู้จักกันในชื่อ Bundesbanks BlackRock ไม่เพียงแต่ให้กู้ยืมเงินแก่ธนาคารกลางเหล่านี้เท่านั้น แต่ยังเป็นที่ปรึกษาหลักและผู้พัฒนาระบบคอมพิวเตอร์ที่พวกเขาใช้อีกด้วย พนักงานของ BlackRock หลายสิบคนเคยดำรงตำแหน่งระดับสูงในทำเนียบขาวในช่วงรัฐบาลบุชและโอบามา และปัจจุบันอยู่ภายใต้การบริหารของโจ ไบเดน แลร์รี ฟิงค์ ซีอีโอของ BlackRock เป็นแขกที่ได้รับการต้อนรับอย่างดีจากประมุขแห่งรัฐและนักการเมืองหลายคน ซึ่งก็เข้าใจได้ เขาเป็นหน้าเป็นตาของบริษัทที่อยู่เบื้องหลัง แต่แลร์รี ฟิงค์ไม่ได้อยู่เบื้องหลังเบื้องหลังด้วยตัวเอง อันที่จริง BlackRock เองก็เป็นเจ้าของโดยผู้ถือหุ้น และเมื่อเราพิจารณาว่าผู้ถือหุ้นเหล่านี้เป็นใคร เราก็ได้ข้อสรุปที่น่าสงสัย เราเห็นว่าผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุดของ BlackRock คือ Vanguard และนี่คือจุดที่เรื่องราวเริ่มคลุมเครือ Vanguard เองก็มีโครงสร้างที่เป็นเอกลักษณ์ที่ทำให้ไม่สามารถระบุตัวผู้ถือหุ้นหรือลูกค้าได้ ชนชั้นนำที่เป็นเจ้าของ Vanguard ไม่ต้องการให้ใครรู้ว่าพวกเขาเป็นเจ้าของบริษัทที่ทรงอิทธิพลที่สุดในโลก แต่แน่นอนว่านี่ไม่ใช่ความลับสำหรับผู้ที่ยินดีจะศึกษา ตามรายงานของ Oxfam และ Bloomberg ประชากรโลก 1% เป็นเจ้าของเงินมากกว่าอีก 99% […] โดยธรรมชาติแล้ว ผู้ที่เป็นเจ้าของบริษัทที่ทรงอิทธิพลที่สุดในโลกก็เป็นคนที่ร่ำรวยที่สุดในกลุ่ม 1% นั้น กล่าวอีกนัยหนึ่ง พวกเขาอยู่ในกลุ่ม 0.001% […] นั่นหมายความว่า Vanguard อยู่ในมือของตระกูลที่ร่ำรวยที่สุดในโลก หากเราศึกษาประวัติศาสตร์ของพวกเขา เราจะพบว่าตระกูลเหล่านี้อยู่บนจุดสูงสุดของพีระมิดมาโดยตลอด บางตระกูลมีมาตั้งแต่ก่อนการปฏิวัติอุตสาหกรรมเสียอีก […] แต่โดยไม่ต้องลงรายละเอียดมากเกินไป ผมจะชี้ให้เห็นว่าหลายตระกูลเหล่านี้สืบเชื้อสายมาจากราชวงศ์ และพวกเขาคือผู้ก่อตั้งระบบธนาคาร องค์การสหประชาชาติ และทุกอุตสาหกรรมในโลก ครอบครัวเหล่านี้ไม่เคยสูญเสียอำนาจ แต่เนื่องจากประชากรโลกที่เพิ่มขึ้น พวกเขาจึงถูกบังคับให้หลบซ่อนอยู่หลังบริษัทการลงทุนเช่น Vanguard ซึ่งมีผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุดเป็นกองทุนเอกชนและองค์กรไม่แสวงหากำไรในครอบครัวเหล่านี้ […] พวกเขาคือตัวเชื่อมโยงระหว่างธุรกิจ การเมือง และสื่อ ซึ่งนำไปสู่ความขัดแย้งทางผลประโยชน์ที่สำคัญ อย่างไรก็ตาม เมื่อมองเผินๆ อาจดูไม่ชัดเจนนัก องค์กรไม่แสวงหาผลกำไร หรือที่เรียกว่ามูลนิธิ คือองค์กรที่ต้องพึ่งพาเงินบริจาค และไม่จำเป็นต้องเปิดเผยว่าได้รับเงินบริจาคเหล่านี้มาจากใคร พวกเขาสามารถนำเงินนี้ไปลงทุนในสิ่งใดก็ได้ที่ต้องการ และไม่ต้องเสียภาษีจากกำไร ตราบใดที่กำไรเหล่านี้ถูกนำไปลงทุนซ้ำในโครงการอื่นๆ ที่พวกเขามีส่วนร่วม องค์กรไม่แสวงหาผลกำไรสามารถโยกย้ายเงินหลายแสนล้านดอลลาร์จากนักลงทุนที่มองไม่เห็นได้ ตามรายงานของรัฐบาลออสเตรเลีย องค์กรไม่แสวงหาผลกำไรจึงเหมาะอย่างยิ่งสำหรับการให้ทุนสนับสนุนกลุ่มก่อการร้ายและฟอกเงินจำนวนมาก มูลนิธิและกองทุนของครอบครัวที่อยู่บนสุดของลำดับชั้น 1% แรกสุดยังคงถูกปกปิดไม่ให้ใครเห็นมากที่สุด อย่างไรก็ตาม สำหรับกรณีที่มีชื่อเสียงและเป็นที่พูดถึง พวกเขามักจะใช้มูลนิธิของครอบครัวผู้ใจบุญซึ่งอยู่ในอันดับต่ำกว่าแต่ก็มีฐานะร่ำรวยมากเช่นกัน […] มูลนิธิเหล่านี้ ได้แก่ มูลนิธิบิลและเมลินดา เกตส์, มูลนิธิโอเพ่นโซไซตี้ของจอร์จ โซรอส มหาเศรษฐีพันล้านผู้เป็นประเด็นถกเถียง และมูลนิธิคลินตัน บทนำสั้นๆ เพื่อให้คุณเห็นภาพขนาดของมูลนิธิเหล่านี้: ตามเว็บไซต์อย่างเป็นทางการของฟอรัมเศรษฐกิจโลก มูลนิธิเกตส์เป็นผู้บริจาครายใหญ่ที่สุดให้กับองค์การอนามัยโลก (WHO) หลังจากที่ประธานาธิบดีโดนัลด์ ทรัมป์ระงับการให้ทุนสนับสนุน WHO ในสหรัฐอเมริกาในปี 2020 ซึ่งทำให้มูลนิธิเกตส์เป็นหนึ่งในองค์กรที่มีอิทธิพลมากที่สุดในโลกในทุกด้านที่เกี่ยวข้องกับสุขภาพของเรา มูลนิธิเกตส์มีความร่วมมืออย่างใกล้ชิดกับบริษัทยา 16 แห่งที่ใหญ่ที่สุดในโลก ได้แก่ ไฟเซอร์, แอสตร้าเซเนกา, จอห์นสันแอนด์จอห์นสัน, ไบโอเอ็นเทค และไบเออร์ และเราเพิ่งเห็นว่าใครเป็นเจ้าของหุ้นของบริษัทเหล่านี้มากที่สุด บิล เกตส์ ไม่ใช่คนโง่เขลานักคอมพิวเตอร์ แต่กลับกลายเป็นหนึ่งในบุคคลที่ร่ำรวยที่สุดในโลก แต่เขามาจากครอบครัวผู้ใจบุญที่ทำงานให้กับชนชั้นสูงเช่นเดียวกับเขา บิลเป็นผู้ก่อตั้ง Microsoft ซึ่งเป็นบริษัทในเครือของ BlackRock, Vanguard และ Berkshire Hathaway จนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้ […] ผมคิดว่าหัวข้อต่อไปควรเริ่มต้นด้วยคำถาม บุคคลธรรมดาอย่างผมที่มีประสบการณ์น้อยมากในการตัดต่อวิดีโอและการใช้แล็ปท็อปเก่าๆ สามารถแสดงให้เห็นได้อย่างเป็นรูปธรรมภายใน 20 นาทีว่ามีเพียงสองบริษัทเท่านั้นที่ผูกขาดภาคอุตสาหกรรมทั้งหมดในโลก ซึ่งนำไปสู่คำถามที่ว่า ทำไมเราไม่ได้ยินเรื่องนี้จากสื่อเลย […] เราได้รับคำตอบนี้อีกครั้งจาก Wikipedia สื่อต่างประเทศประมาณ 90% เป็นเจ้าของโดยกลุ่มบริษัทสื่อเก้าแห่ง […] บริษัทที่กลุ่มบริษัทสื่อเหล่านี้เป็นเจ้าของมีจำนวนมากเกินกว่าจะระบุรายชื่อได้ อย่างที่คาดไว้ ผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุดคือ Vanguard และ BlackRock […] ผมสามารถอธิบายต่อไปได้เป็นชั่วโมงๆ ว่าในเกือบทุกประเทศทั่วโลก สื่อท้องถิ่นอยู่ในมือของกลุ่มทุนเหล่านี้ ซึ่งในทางกลับกันก็เป็นของนักลงทุนสถาบันหรือตระกูลชนชั้นสูงที่ร่ำรวยและทรงอิทธิพล ยกตัวอย่างเช่น ในสหราชอาณาจักร หนังสือพิมพ์และนิตยสารยอดนิยมเกือบทั้งหมดเป็นของ Daily Mail Group, Reach และ News Corp. ที่กล่าวมาข้างต้น ในเนเธอร์แลนด์ ภูมิทัศน์สื่อทั้งหมดถูกควบคุมโดย de Persgroep, Mediahuis และ Bertelsmann และในเยอรมนี ภูมิทัศน์สื่อทั้งหมดถูกควบคุมโดยรัฐบาลเยอรมัน ProSiebenSat.1, Axel Springer หรือ Bertelsmann ซึ่งเป็นกลุ่มบริษัทขนาดใหญ่ที่ไม่เคยมีมาก่อน Bertelsmann ไม่เพียงแต่เป็นบริษัทแม่ของสำนักพิมพ์หนังสือที่ใหญ่ที่สุดในโลกอย่าง Penguin Random House และเป็นเจ้าของและผู้ก่อตั้ง BMG Music เท่านั้น แต่ยังควบคุมสื่อยุโรปส่วนใหญ่ผ่าน RTL ซึ่งเป็นบริษัทในเครือของบริษัทที่มีช่องโทรทัศน์ 67 ช่อง แพลตฟอร์มสตรีมมิ่ง 10 แห่ง และสถานีวิทยุ 38 สถานี […] นอกจาก RTL แล้ว Bertelsmann ยังเป็นเจ้าของสื่อกระแสหลักของฝรั่งเศสจำนวนมาก และเมื่อรวมกับ Media Set กลุ่มบริษัทอิตาลีที่ทรงอิทธิพลของอดีตประธานาธิบดีแบร์ลุสโกนี ซึ่งควบคุมสื่อกระแสหลักของอิตาลีส่วนใหญ่ พวกเขายังเป็นเจ้าของสถานีโทรทัศน์ยอดนิยมของสเปนทั้งหมดอีกด้วย […] สำนักข่าวต่างๆ ไม่ได้ผลิตข่าวของตนเอง แต่ใช้ข้อมูลและภาพจากสำนักข่าวต่างๆ เช่น รอยเตอร์ส พรรค ANP ของเนเธอร์แลนด์ และ AFP ของฝรั่งเศส องค์กรเหล่านี้ไม่ได้เป็นอิสระเลย […] นักข่าวและบรรณาธิการคนสำคัญที่สุดที่ทำงานให้กับสำนักข่าวของเราหรือสำนักข่าวเหล่านี้คือ กับองค์กรวารสารศาสตร์สำคัญๆ เช่น ศูนย์วารสารศาสตร์ยุโรป (European Journalism Center) ซึ่งเป็นหนึ่งในผู้ให้ทุนสนับสนุนโครงการเกี่ยวกับสื่อที่ใหญ่ที่สุดทั่วยุโรป […] สำหรับการวิเคราะห์และแสดงความคิดเห็นด้านวารสารศาสตร์ สื่อหลักทั่วโลกใช้ Project Syndicate ซึ่งเป็นองค์กรที่ทรงอิทธิพลที่สุดในสาขานี้ โดยจัดหาสื่อสำคัญๆ 506 แห่ง ใน 156 ประเทศ Project Syndicate และองค์กรต่างๆ เช่น ศูนย์วารสารศาสตร์ยุโรป (European Journalism Center) ร่วมกับสำนักข่าวต่างๆ ทำหน้าที่เป็นตัวเชื่อมระหว่างสำนักข่าวต่างๆ ทั่วโลก เมื่อผู้ประกาศข่าวอ่านข่าวจากเครื่องบอกบทข่าว มีความเป็นไปได้สูงที่เนื้อหาจะมาจากองค์กรเหล่านี้ ส่งผลให้การรายงานข่าวทั่วโลกมักจะถูกนำเสนอแบบซิงโครไนซ์ […] ลองมาดูองค์กรต่างๆ ที่ร่วมกับสำนักข่าวต่างๆ ผลิตข่าวของเรา Project Syndicate ประกอบด้วยมูลนิธิ Bill & Melinda Gates, มูลนิธิ Open Society และศูนย์วารสารศาสตร์ยุโรป (European Journalism Center) นอกจากนี้ยังมีศูนย์วารสารศาสตร์ยุโรป (European Journalism Center) อีกด้วย ตรงนี้ เราเห็นมูลนิธิเกตส์และมูลนิธิโอเพนโซไซตี้ ซึ่งได้รับเงินบริจาคจำนวนมากจากเฟซบุ๊ก กูเกิล กระทรวงศึกษาธิการ วัฒนธรรม และวิทยาศาสตร์ของเนเธอร์แลนด์ และกระทรวงการต่างประเทศของเนเธอร์แลนด์ องค์กรที่เป็นศูนย์กลางของการไหลเวียนข้อมูลของเราได้รับเงินทุนสนับสนุนจากองค์กรไม่แสวงหาผลกำไรของชนชั้นนำกลุ่มเดียวกันที่ควบคุมภูมิทัศน์สื่อทั้งหมด อย่างไรก็ตาม ภาษีของเราส่วนหนึ่งก็ไหลเข้าองค์กรเหล่านี้เช่นกัน ชนชั้นนำที่ควบคุมทุกแง่มุมในชีวิตของเรา รวมถึงข้อมูลที่เราได้รับ อาศัยความร่วมมือที่ประสานงานกันอย่างเหนือจินตนาการ เพื่อเชื่อมโยงอุตสาหกรรมต่างๆ ทั่วโลกเข้าด้วยกัน เพื่อให้มั่นใจว่าทุกอุตสาหกรรมดำเนินงานเพื่อผลประโยชน์ของชนชั้นนำ การประชุมนี้จัดขึ้นที่เวิลด์อีโคโนมิกฟอรัม หนึ่งในองค์กรที่สำคัญที่สุดในโลก ในการประชุมประจำปีที่เมืองดาวอส ซีอีโอของบริษัทขนาดใหญ่ที่สุดของโลกจะมารวมตัวกันกับประมุขแห่งรัฐ นักการเมือง และบุคคลและองค์กรที่มีอิทธิพลอื่นๆ เช่น ยูนิเซฟและกรีนพีซ คณะกรรมการบริหารของฟอรัมเศรษฐกิจโลก (WEF) ประกอบด้วย อัล กอร์ อดีตรองประธานาธิบดีสหรัฐฯ และ "ปรมาจารย์ด้านการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ", แลร์รี ฟิงค์ ซีอีโอของแบล็คร็อค, คริสติน ลาการ์ด ประธานธนาคารกลางยุโรป, ฟาบิโอลา จิอานอตติ ผู้อำนวยการเซิร์น, สมเด็จพระราชินีแห่งจอร์แดน, ปีเตอร์ เมาเรอร์ ผู้อำนวยการคณะกรรมการกาชาดระหว่างประเทศ และนักการเมืองและซีอีโอของบริษัททรงอิทธิพลระดับโลกอีกมากมาย […] วิกิพีเดียรายงานว่า: "นักวิจารณ์กล่าวว่า WEF เป็นเวทีทางเศรษฐกิจที่บริษัทที่ร่ำรวยที่สุดสามารถเจรจาข้อตกลงกับบริษัทอื่นหรือกับนักการเมืองได้ จุดประสงค์ของ WEF สำหรับผู้เข้าร่วมจำนวนมากคือการแสวงหาผลประโยชน์ส่วนตัวมากกว่าการแก้ไขปัญหาระดับโลก" […] การที่นักวิจารณ์ WEF เหล่านี้พูดถูก จะเห็นได้ชัดอย่างรวดเร็วเมื่อเราพิจารณาว่าใครคือพันธมิตรหลัก ซึ่งคิดเป็นเกือบ 71% ของงบประมาณของ WEF องค์กรเหล่านี้ ได้แก่ BlackRock, The Open Society Foundations, The Bill & Melinda Gates Foundation และบริษัทขนาดใหญ่อื่นๆ อีกมากมายที่ Vanguard และ BlackRock ถือหุ้นโดยตรงหรือโดยอ้อม ประธานและผู้ก่อตั้ง WEF คือ Klaus Schwab ศาสตราจารย์และนักธุรกิจชาวเยอรมัน เขาได้อธิบายแผนการขององค์กรอย่างละเอียดในหนังสือ "The Great Reset" ของเขา […] ตามคำกล่าวของ Schwab สังคมเก่าของเราควรถูกแทนที่ด้วยสังคมใหม่ที่ประเทศต่างๆ สละอำนาจอธิปไตยของตนให้กับรัฐบาลโลกที่ครอบคลุมทุกด้าน ซึ่งประชาชนไม่มีอะไรเป็นเจ้าของนอกจากทำงานให้รัฐ และในทางกลับกันก็ได้รับที่อยู่อาศัย การดูแลสุขภาพ และสิ่งจำเป็นพื้นฐานอื่นๆ ทั้งหมด […] คุณคงเคยได้ยินเกี่ยวกับระเบียบโลกใหม่มาบ้างแล้ว สื่อมักทำให้เราเชื่อว่านี่เป็นหัวข้อสำหรับนักทฤษฎีสมคบคิด แม้ว่าประธานาธิบดีอย่าง George Bush Sr., Nelson Mandela และ Bill Clinton จะพูดถึงเรื่องนี้มาหลายชั่วอายุคนแล้วก็ตาม […] บุคคลสำคัญเหล่านี้ ซึ่งยกเว้นแมนเดลาแล้ว ล้วนเป็นส่วนหนึ่งของชนชั้นนำในช่วงชีวิตของพวกเขา ไม่ใช่บุคคลเดียวที่ใฝ่ฝันถึงรัฐบาลโลกที่ทรงอำนาจ ในปี 2558 สหประชาชาติได้นำเสนอวาระ 2030 อันเป็นประเด็นถกเถียง ซึ่งแทบจะเหมือนกับวาระการรีเซ็ตครั้งใหญ่ของเคลาส์ ชวาบ สหประชาชาติเองก็เช่นเดียวกับชวาบ ต้องการให้มั่นใจว่าภายในปี 2573 จะปราศจากความยากจน ความหิวโหย มลพิษ และโรคภัยไข้เจ็บบนโลก ฟังดูเป็นแผนการที่น่าสนใจจนกว่าคุณจะได้อ่านรายละเอียดปลีกย่อย แนวคิดคือวาระ 2030 จะต้องได้รับการสนับสนุนจากพวกเรา พลเมือง และในขณะที่เรากำลังถูกขอให้สละสิทธิขั้นพื้นฐานเพื่อประโยชน์ด้านสาธารณสุข เราก็จะถูกขอให้สละความเจริญรุ่งเรืองเพื่อประโยชน์ของ...ละทิ้งการลดความยากจน สิ่งเหล่านี้ไม่ใช่ทฤษฎีสมคบคิด คุณสามารถอ่านได้ด้วยตนเองบนเว็บไซต์อย่างเป็นทางการ สรุปสั้นๆ ก็คือ สหประชาชาติต้องการนำเงินภาษีของประเทศตะวันตกทั้งหมดไปมอบให้กับบริษัทยักษ์ใหญ่ของชนชั้นนำ ซึ่งจะได้รับมอบหมายให้ฟื้นฟูสังคม […] สำหรับโครงการขนาดมหึมานี้ สหประชาชาติกล่าวว่าจำเป็นต้องมีรัฐบาลโลก และสหประชาชาติก็รับหน้าที่เป็นรัฐบาลโลกนั้นเอง เช่นเดียวกับชวาบ สหประชาชาติก็เชื่อว่าการระบาดใหญ่เป็นโอกาสที่ดีเยี่ยมในการเร่งดำเนินการตามวาระปี 2030 น่ากังวลที่ WEF และ UN ยอมรับอย่างเปิดเผยว่าพวกเขามองว่าการระบาดใหญ่และภัยพิบัติอื่นๆ เป็นโอกาสในการปรับเปลี่ยนสังคม โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเราเห็นว่าชนชั้นนำมีวิธีการทุกวิถีทางที่จะทำให้เราเชื่อว่ามีการระบาดใหญ่เกิดขึ้นจริง และแม้กระทั่งสร้างมันขึ้นมา […] ชนชั้นนำไม่มีเจตนาที่จะแบ่งปันความมั่งคั่งของพวกเขากับเราเลย ที่จริงแล้ว พวกเขาซื่อสัตย์เกี่ยวกับแผนการที่จะเอาแม้กระทั่งส่วนสุดท้ายของพวกเราไป […] แต่ตอนนี้ คุณอาจเข้าใจได้ด้วยเหตุผลง่ายๆ ว่าระเบียบโลกใหม่หรือรัฐบาลโลกที่ครอบคลุมทุกด้าน เป็นหนทางเดียวที่ชนชั้นนำกลุ่มเล็กๆ จะรักษาอำนาจเหนือประชากรโลกที่กำลังเติบโตอย่างต่อเนื่อง บริษัทอย่าง BlackRock และ Vanguard ไม่ได้แสวงหากำไรจากพรมแดนประเทศ ภาษีนำเข้า หรือความหลากหลายที่แท้จริง พวกเขาจะสามารถรักษาอิทธิพลเหนือพวกเราทุกคนได้ก็ด้วยความกลัวและการบิดเบือนสื่อเท่านั้น […] ชนชั้นนำไม่มีเจตนาจะรักษาโรคภัยไข้เจ็บนับไม่ถ้วนที่เราติดเชื้อจากอาหารเป็นพิษที่พวกเขาผลิต หรือจากมลพิษที่พวกเขาก่อขึ้น เพราะถ้าเราไม่ป่วย อุตสาหกรรมยาทั้งหมดจะล่มสลาย "ไม่มีอะไรขายได้เท่าความกลัว" คือคติพจน์ของนักไวรัสวิทยาชั้นนำอย่าง Mark van Ranst […] ผมหวังว่าวิดีโอนี้จะเข้าถึงคุณได้ และช่วยเชื่อมช่องว่างระหว่างเราที่กว้างขึ้นเรื่อยๆ การแบ่งแยกพวกเราเท่านั้นที่จะทำให้ชนชั้นนำยังคงรักษาอำนาจเหนือเราได้ ความกลัวที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของชนชั้นนำคือการที่เราจะได้ตระหนักถึงสิ่งที่เกิดขึ้นจริงบนโลก และวิธีเดียวที่ชนชั้นนำเชื่อว่าพวกเขาสามารถป้องกันสิ่งนี้ได้คือการเซ็นเซอร์ การปิดกั้นการติดต่อระหว่างมนุษย์ การใส่ร้ายป้ายสีฝ่ายตรงข้ามทางการเมืองหรือผู้เห็นต่างอย่างต่อเนื่อง และการใช้กำลัง แผนการของชนชั้นนำนั้นชัดเจน เช่นเดียวกับวิธีการอันโหดร้ายที่พวกเขาตั้งใจจะนำมาใช้ หากเราปล่อยให้เป็นเช่นนี้ สังคมใหม่จะผุดขึ้นมาจากเถ้าถ่านของสิ่งที่เราเคยรู้จัก สังคมใหม่ที่เราจะไม่เป็นเจ้าของสิ่งใดเลย แม้แต่บ้านของเราเอง ชนชั้นนำต้องการให้แน่ใจว่าตั้งแต่บัดนี้ไปจนถึงปี 2030 ทุกสิ่งที่คุณมีในตอนนี้จะเป็นของพวกเขา เพื่อให้บรรลุเป้าหมายนี้ จำเป็นต้องเกิดวิกฤตเศรษฐกิจครั้งใหญ่ ประการแรก ชนชั้นกลางซึ่งเป็นกระดูกสันหลังของสังคมจะถูกโจมตี เจ้าของธุรกิจจะถูกบังคับให้เป็นหนี้มหาศาล ซึ่งท้ายที่สุดจะนำไปสู่การสูญเสียทรัพย์สินทั้งหมด หลังจากนั้น สถานการณ์จะทวีความรุนแรงขึ้นอย่างรวดเร็ว ธนาคารจะล่มสลาย เงินสดจะหมดไป และหนทางเดียวที่จะหลีกเลี่ยงภาวะอดอยากคือการยอมรับความช่วยเหลือจากรัฐบาล ซึ่งผูกโยงกับเงื่อนไขต่างๆ เช่น ใบรับรองการฉีดวัคซีน และการสละทรัพย์สินส่วนตัวทั้งหมด เนื่องจากเจ้าของธุรกิจเป็นกลุ่มแรกที่ล้มละลาย หลายคนจึงยังไม่รู้สึกถึงวิกฤตในทันที ผู้คนจะยังคงแตกแยกกันจนกว่าจะสายเกินไป นี่ไม่ใช่สถานการณ์วันสิ้นโลกที่ผมจินตนาการไว้ แต่นี่คือการรีเซ็ตครั้งใหญ่ ระเบียบโลกใหม่ ซึ่งได้รับการเตรียมการมาหลายชั่วอายุคน และผ่านการทดสอบอย่างกว้างขวางในทุกระบอบเผด็จการคอมมิวนิสต์ทั่วโลก แต่สิ่งนี้อาจไปในทิศทางที่แตกต่างออกไป แทนที่จะเป็นการรีเซ็ตครั้งใหญ่ เราสามารถนำมาซึ่งการตื่นรู้ครั้งใหญ่ และสร้างโลกที่ไม่มีใครต้องอดอยาก และที่ซึ่งเราสามารถอยู่ร่วมกันอย่างอิสระและยั่งยืนอย่างมีอิสระและเป็นธรรมชาติ นี่ไม่ใช่ความฝันลมๆ แล้งๆ มีพลังอำนาจที่พยายามทำลายอำนาจของชนชั้นนำมาโดยตลอด แต่จนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้ ช่องทางการสื่อสารของเรายังไม่เพียงพอที่จะระดมเครือข่ายมวลชน ชนชั้นนำมักไม่เปิดเผยให้เรารู้เกี่ยวกับการค้นพบของอัจฉริยะอย่างเทสลา ผู้ซึ่งเป็นความก้าวหน้าครั้งสำคัญในสาขาพลังงานสะอาดและเสรี หรือ ดร.ไรฟ์ ผู้ใช้คลื่นวิทยุรักษาผู้ป่วยมะเร็งระยะสุดท้ายอย่างน้อย 16 ราย ก่อนที่เขาจะเสียชีวิตอย่างน่าสงสัยเช่นเดียวกับเทสลา หรือ เฮนรี ฟอร์ด ผู้ซึ่งสร้างรถยนต์จากไบโอพลาสติกที่พิสูจน์แล้วว่าแข็งแกร่งกว่าเหล็กกล้าตั้งแต่ปี 1941 ชนชั้นนำมักปิดบังเทคโนโลยีเหล่านี้ไว้จากเรา เพราะมันเป็นภัยคุกคามต่อพวกเขาเป็นตัวแทนของการผูกขาดในทุกอุตสาหกรรม เทคโนโลยีเหล่านี้อาจมอบอิสรภาพให้แก่เรา และคุกคามอำนาจของชนชั้นนำ อำนาจที่ตั้งอยู่บนความกลัวและการพึ่งพาผลิตภัณฑ์ของพวกเขา นี่ไม่ใช่ทฤษฎีสมคบคิด แต่เป็นข้อเท็จจริง สิ่งที่ผมต้องการจะพูดคือ โลกแห่งความเป็นไปได้ใหม่ๆ กำลังเปิดกว้างสำหรับเราทุกคน โลกที่ปราศจากความยากจน มลพิษ โรคภัยไข้เจ็บ หรือสงคราม ที่ซึ่งรัฐบาลทำงานเพื่อประโยชน์ของประชาชน ไม่ใช่ในทางกลับกัน โรคภัยไข้เจ็บนับไม่ถ้วนที่สร้างรายได้จากอุตสาหกรรมยาหลายแสนล้านดอลลาร์จะได้รับการรักษา ไม่มีใครต้องทำงานหนักเพื่อดำรงชีวิตอย่างมีศักดิ์ศรีอีกต่อไป ผู้คนจะไม่หวาดกลัวคำโกหกของสื่อ อุตสาหกรรมยา กลุ่มล็อบบี้ยิสต์ด้านสภาพภูมิอากาศ และนักการเมืองอีกต่อไป ทั้งหมดนี้กำลังรออยู่เบื้องหน้า แต่ก่อนอื่นเราต้องฝ่าฟันวิกฤตและตระหนักถึงปัญหาที่แท้จริงในสังคมของเรา […] นี่คือจุดเริ่มต้นของการเดินทางของเรา และมันจะเป็นการเดินทางที่ยากลำบาก แต่เราจะร่วมเดินทางไปด้วยกัน และช่วยเหลือซึ่งกันและกันเมื่อเราล้มลง เราจะไม่หวาดกลัว เราคือ 99% เครดิตท้ายเรื่อง: ต่อไปนี้คือกลุ่มบริษัทสื่อที่มีบริษัทสำคัญที่สุด ซึ่งผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุดคือ Vanguard และ BlackRock: 1. กลุ่มบริษัท: Paramount Global (สหรัฐอเมริกา), Viacom CBS จนถึงปี 2022 – ผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุด: Vanguard และ BlackRock บริษัท: Paramount Pictures (สตูดิโอภาพยนตร์) Paramount+ (บริการสตรีมมิ่ง) CBS (เครือข่ายโทรทัศน์) Nickelodeon MTV (โทรทัศน์เพลง) Comedy Central Showtime Channel Five 2. กลุ่มบริษัท: Netflix, Inc. (ผู้ผูกขาดบริการสตรีมมิ่งในสหรัฐอเมริกา) – ผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุด: Vanguard และ BlackRock ภาพยนตร์และซีรีส์ต้นฉบับ 3. กลุ่มบริษัท: Amazon Prime (ผู้ผูกขาดบริการสตรีมมิ่งในสหรัฐอเมริกา) – ผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุด: Vanguard และ BlackRock ภาพยนตร์และซีรีส์ต้นฉบับ (The Lord of the Rings: The Rings of Power) 4. กลุ่มบริษัท: บริษัทโทรคมนาคม AT&T (American Telephone and Telegraph Company) – รายใหญ่ที่สุด ผู้ถือหุ้น: Vanguard และ BlackRock บริษัท: AT&T Mobility (ผู้ให้บริการโทรศัพท์มือถือ 4G/5G) AT&T Internet AT&T Fiber (อินเทอร์เน็ตใยแก้วนำแสงความเร็วสูง) AT&T Business Solutions DIRECTV Stream DIRECTV (โทรทัศน์ผ่านดาวเทียม) กลุ่มบริษัทที่ 5: Warner Bros. Discovery (สหรัฐอเมริกา) – ผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุด: Vanguard และ BlackRock บริษัท: Warner Bros. Pictures Warner Bros. Discovery Streaming DC Entertainment New Line Cinema HBO (เครือข่ายโทรทัศน์) CNN (ข่าว) TNT และ TBS (บันเทิงและกีฬา) Cartoon Network Discovery Channel Discovery+ (สตรีมมิ่ง) กลุ่มบริษัทที่ 6: News Corp. (สหรัฐอเมริกา) – ผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุด: Murdoch Family Trust (ตระกูล Murdoch) บริษัท: The Wall Street Journal (สหรัฐอเมริกา) New York Post (สหรัฐอเมริกา) The Times, The Sun (สหราชอาณาจักร) The Australian (ออสเตรเลีย) HarperCollins (สำนักพิมพ์หนังสือทั่วโลก) กลุ่มบริษัทที่ 7: Fox Corporation (สหรัฐอเมริกา) – ผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุด: Murdoch Family Trust (ตระกูล Murdoch) บริษัท: Fox Broadcasting Company (FOX) (เครือข่ายโทรทัศน์) Fox News Channel (FNC) (ข่าวเคเบิล) Fox Business Network (FBN) (ข่าวธุรกิจ) Fox Sports (การออกอากาศกีฬา) Fox Television Stations (สถานีโทรทัศน์ท้องถิ่น) กลุ่มบริษัทที่ 8: Comcast Corporation (สหรัฐอเมริกา) – ผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุด: Vanguard และ BlackRock บริษัท: Xfinity (เคเบิลทีวี อินเทอร์เน็ต โทรศัพท์ในสหรัฐอเมริกา) Xfinity Mobile (บริการโทรศัพท์มือถือ) NBCUniversal (ฝ่ายภาพยนตร์และโทรทัศน์) NBC (เครือข่ายโทรทัศน์ในสหรัฐอเมริกา) Universal Pictures (สตูดิโอภาพยนตร์) Universal Television (การผลิตรายการโทรทัศน์) Sky Group (บริษัทโทรทัศน์แบบจ่ายเงินในยุโรป) Peacock (บริการสตรีมมิ่ง) Universal Parks & Resorts (ธีม) สวนสนุกทั่วโลก) 9. กลุ่มบริษัท: บริษัทวอลต์ดิสนีย์ (สหรัฐอเมริกา) – ผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุด ได้แก่ แวนการ์ด และแบล็คร็อค บริษัท: วอลต์ดิสนีย์ พิคเจอร์ส (ภาพยนตร์แอนิเมชันและไลฟ์แอ็กชัน) พิกซาร์ แอนิเมชัน สตูดิโอส์ (ภาพยนตร์แอนิเมชัน) มาร์เวล สตูดิโอส์ (แฟรนไชส์ซูเปอร์ฮีโร่) ลูคัสฟิล์ม (สตาร์ วอร์ส, อินเดียนา โจนส์) ทเวนตี้ เซ็นจูรี สตูดิโอส์ (เดิมชื่อ ทเวนตี้ เซ็นจูรี ฟ็อกซ์) เสิร์ชไลท์ พิคเจอร์ส (ภาพยนตร์อิสระ) เอบีซี (เครือข่ายโทรทัศน์ของสหรัฐอเมริกา) อีเอสพีเอ็น (เครือข่ายกีฬา) ดิสนีย์ แชนแนล (โทรทัศน์สำหรับเด็กและเยาวชน) เนชั่นแนล จีโอกราฟิก (ช่องโทรทัศน์) ดิสนีย์+ (แพลตฟอร์มสตรีมมิ่ง) ฮูลู (บริการสตรีมมิ่ง) อีเอสพีเอ็น+ (สตรีมมิ่งกีฬา) ดิสนีย์แลนด์, วอลต์ดิสนีย์เวิลด์, ดิสนีย์แลนด์ปารีส, โตเกียวดิสนีย์รีสอร์ท (สวนสนุกและรีสอร์ท) ดิสนีย์ ครูซ ไลน์ (ล่องเรือสำราญ) แอดเวนเจอร์ บาย ดิสนีย์ (ประสบการณ์การเดินทาง)

from ag.

Sources/Links: Tim Gielen: Monopoly – Wer besitzt die Welt? Erkenne den Kopf des Oktopus!: