Sterven van kranten / karakter van de beurzen

Tekst uitzending
download

PDF (.pdf)

Word (.docx)

15.12.2014 | www.kla.tv/4850

Wat lange tijd het ergste was wat een krantenuitgever kon overkomen, is nu ook bij de Zwitserse NZZ, één van de meest leidinggevende traditionele bladen van Zwitserland, gebeurd . Bijna niemand heeft ooit gedacht dat uitgerekend de oudste krant, en bovendien één van de grootste van Zwitserland, haar drukpersen stil zou moeten leggen. Ook niet Roland Kreutzer, juridisch adviseur van de vakbond. Kreutzer zei: “We hebben nooit verwacht, dat de NZZ haar drukkerijen in Zürich zou sluiten. Een drukkerij van een uitgever sluiten is alsof men het hart rukt uit het lichaam van de krant”. Ook Veit (uitspreken Feit) Dengler, CEO van de Neuen Zürcher Zeitung verklaarde: “Als men ziet wat er is gebeurd in deze jaren, in Biel, in Bazel, in Schaffhausen, (…) toont dat aan, hoe ernstig de ingrijpende veranderingen werkelijk zijn”. Krantenuitgevers die door de knieën gaan, proberen overal hun onstuitbare ondergang te rechtvaardigen met de genadeloze tol die het digitale tijdperk eist. Omdat niet alleen dagbladuitgevers, maar in toenemende mate ook hele televisieomroepen geconfronteerd worden met het massale vertrek van hun kijkers lijkt ons hun nummertje van onschuldig slachtoffer toch iets te kort door de bocht. Daarom ons huidige mediacommentaar. Het feit dat honderdduizenden van hun tot nu toe bijna slaafse aanhangers plotseling weggaan, omdat ze er genoeg van hebben dag in dag uit voorgelogen te worden door hun vertrouwde media, gaat er gewoon niet in bij de meeste verantwoordelijken van de stervende mainstream-media. Dat dit zo is brachten zij overal luidkeels tot uitdrukking door veel openbare protestacties, voor een deel direct voor de mediacentra. En u, geachte kijker, hebt daarover nog niets gehoord? Ziet u, precies om zulke verbanden gaat het. Het volk rekent namelijk ook in toenemende mate het bewuste verzwijgen van zulke hoogst actuele gebeurtenissen tot de leugen. Want de volksmond zegt ondertussen al dat het doelbewuste weglaten één van de ergste vormen van de leugen kan zijn. Maar de grote opinievormers, zeg maar de mediamagnaten, horen zulke beschuldigingen helemaal niet graag. Tot hun eigen schade en schande. Maar de misleiding waarmee, net vanmorgen de media de sluiting van de NZZ-drukkerij hebben aangekondigd, is niet minder. Ik citeer letterlijk: “Druk in de drukbusiness! De NZZ laat voortaan haar krant drukken door de concurrentie”. Wanneer een onbesproken Zwitserse burger deze nieuwsberichten hoort, dan moet hij meteen aannemen dat de NZZ voortaan de krant laat drukken door bijvoorbeeld de Schweizer Zeit, de Weltwoche, of misschien de Basler Zeitung. Maar verre van dat. De aankondiging van het drukken bij de concurrentie is enkel een doelgericht misleidend manoeuvre. Want al een paar zinnen verder staat er: ik citeer weer letterlijk: “Binnenkort drukt Tammedia, de concurrentie, het traditionele blad”. In puur zakelijk opzicht mag Tammedia dan wel een concurrent zijn, maar nooit in ideologisch opzicht. Doordat het media-gelovige publiek jaar in jaar uit de leugen wordt voorgespiegeld van een brede media-diversiteit, zal de doorsnee krantenlezer, radioluisteraar, of televisiekijker het woord concurrentie ongemerkt interpreteren op ideologische en niet alleen op zakelijke wijze. Dat is toegepaste massapsychologie. Men wekt de indruk dat de NZZ zich goedmoedig onderwerpt aan haar Tamedia concurrent. In werkelijkheid vormen deze grote dagbladen een onscheidbare ideologische eenheid – ook wanneer zij zich naar buiten steeds weer als concurrenten voordoen. Daarom onthullen zulke kanttekeningen de voortdurende manipulatie en doelgerichte misleiding van het volk, dat zich informeert. Moesten de media werkelijk bedacht zijn op het blootleggen van waarheid en duistere plannen, zoals ze dat steeds weer geraffineerd beweren, dan zouden ze ons vandaag ook niet eenzijdig hebben bericht over de zogenaamde eisen voor democratie in Hongkong en het aangenomen quotum voor vrouwen in Duitsland. Want bij de maandenlange belegeringen van de handelswijk Monkok in Hongkong gaat het tenslotte niet om de democratisering, maar om de destabilisering van China, zoals het voorheen van Irak tot Oekraïne niet ging om democratiserings- maar om destabiliseringsprocessen – en wel alleen ten gunste van de VS, aangewakkerd door VS-oorlogsophitsers. Bekijk daarom weer eens onze voorafgaande uitzendingen van 29.03.2014: Mediale Hinrichtingen (terechtstellingen), en ons mediacommentaar van 31.05.2014: Spiegelwirkung (spiegelwerking) – Säbelrasseln am asiatischen Sicherheitsgipfel (wapengekletter bij de Aziatische veiligheidstop. Het is tijd om terug te keren tot oprecht werkende media. Het was de oorspronkelijke taak van de media-werknemers om het volk daadwerkelijke achtergronden en bedoelingen bekend te maken, de justitie bedrieglijke handelingen aan te tonen, zodat die gerechtigheid kon handhaven. Terwijl Oliver Stock, hoofdredacteur van het Duitse Handelsblattes Online, via nieuwsberichten ervan getuigt, dat het invoeren van het quotum voor vrouwen in Duitsland alleen een eerste stap is, die alleen geldt voor beursgenoteerde ondernemingen en voor leden van de raad van commissarissen, dan moest een oprechte pers deze berichten onvermoeibaar in de oude, echte context zetten, dat iedere afzonderlijke beurstransactie speculeert op verliesgevende zaken van medeburgers. Maar de voortdurende geflatteerde voorstellingen van de alleen op economie georiënteerde mainstream-media maakten de beurshandel tot een volledig legale, begerenswaardige zaak, in plaats van tot een schandalig en mensenverachtende zaak – wat het in werkelijkheid nog steeds is. Wanneer u, geachte kijker, naar meer objectieve en eerlijker media verlangt die dichter bij het volk staat, maar ook naar nieuwe waarden en menselijke maatstaven, beveel dan Klagemauer TV verder aan. Hartelijk dank daarvoor.

van Ivo S.

Bronnen/Links: SRF 1, Nachrichten, 26.11.2014