“Pas als de oorlogspropaganda van de overwinnaars ingang heeft gevonden in de geschiedenisboeken van de overwonnenen en ook wordt geloofd door volgende generaties kan de heropvoeding worden gezien als echt geslaagd.” Of dit citaat van de Amerikaanse publicist Walter Lippmann (1889-1974) de laatste 70 jaar waarheid is geworden, mag de kritische kijker zelf beoordelen. En hiermee verwelkom ik u, geachte dames en heren in onze nieuwe reeks: “70 jaar einde van de oorlog”. Feit is dat met het einde van de oorlog, na de capitulatie van Duitsland op 8 mei 1945, de oorlog voor miljoenen mensen nog niet ten einde was. Dit betrof grote delen van de burgerbevolking, waarvan tallozen op de vlucht waren, en ook miljoenen soldaten in krijgsgevangenschap. Deze reeks uitzendingen roept in herinnering, dat iedere oorlog die op gang is gebracht, bij het gewone volk slachtoffers eist. Mensen die dagelijks hun plicht vervullen en hun best doen voor een harmonisch leven, worden door doelgerichte oorlogspropaganda tot medewerkers gemaakt en zijn tenslotte ook de gedupeerden. Achteraf schrijven de overwinnaars dan hun versie van de geschiedenis en laten zich vieren als 'bevrijders'. Of we geleerd hebben uit onze geschiedenis? Misschien laten onze “bevrijders” van toen en de NATO-partners van vandaag, morgen al een marsbevel weerklinken tegen Rusland … Maar laten we nu eens een kijkje nemen op het verleden, op de cijfers van oorlogsslachtoffers in de loop van de tijd. Begin 1945 bevonden zich in Dresden officieel 630.000 inwoners en honderdduizenden vluchtelingen uit Oost-Duitse gebieden. Na de bombardementen tussen 13 februari en 17 april 1945 vermeldde de Duitse administratie 253.000 doden. Er zouden daarna nog tienduizenden lijken zijn geborgen. Tussen 1992 en 1994 maakte het gemeentebestuur van Dresden bekend, dat het aantal slachtoffers tussen 250.000 en 300.000 doden realistisch is. De tentoonstelling van 1995 ”Verbrand tot onherkenbaarheid” becijfert de verliezen door alle luchtaanvallen op Dresden tussen februari en april 1945 op ongeveer 25.000 mensen. Ook een commissie van historici, in opdracht van het stadsbestuur van Dresden, was het in haar slotverklaring in 2010 definitief "eens geworden" over 25.000 doden door de luchtaanvallen. De online-encyclopedie Wikipedia nam tenslotte de vermelding van deze commissie over en reduceerde nogmaals de slachtoffers tot 22.700 à 25.000. De laatste DDR-burgemeester van Dresden, Wolfgang Berghofer, had nog bevestigd dat slechts 35.000 bommenslachtoffers duidelijk konden worden geïdentificeerd, terwijl het aantal van de niet - geïdentificeerde doden onbekend is. Het is dus een feit dat we het precieze aantal slachtoffers niet kennen. Het enige wat zeker lijkt, is dat de veroorzakers van dit Anglo-Amerikaanse bommenbloedbad niet geïnteresseerd waren in een historisch document met hoge aantallen slachtoffers. In dit verband is ook de ontwikkeling interessant van het aantal slachtoffers na de atoombom op Hiroshima. Hier is hetzelfde “fenomeen” herkenbaar: het aantal slachtoffers evolueert afnemend als men de verschillende lexicon uitgaven vergelijkt: Het dtv-lexicon van 1967 becijfert het totale aantal doden op 423.000. “Het moderne lexicon” van uitgeverij Bertelsmann van 1984 vermeldt 280.000 slachtoffers, en volgens Wikipedia, stand 2000, zijn het, inclusief zij die wegens de gevolgen van de atoomaanval stierven, tot 1946 nog slechts tussen 90.000 en 166.000 mensen. Maar niet alleen het aantal slachtoffers van de 2de wereldoorlog is onduidelijk! Binnenkort berichten we over minder bekende oorlogsmisdaden uit deze tijd! Tot dan.
van
“Pas als de oorlogspropaganda van de overwinnaars ingang heeft gevonden in de geschiedenisboeken van de overwonnenen en ook wordt geloofd door volgende generaties kan de heropvoeding worden gezien als echt geslaagd.” Of dit citaat van de Amerikaanse publicist Walter Lippmann (1889-1974) de laatste 70 jaar waarheid is geworden, mag de kritische kijker zelf beoordelen. [verderlezen]