Deze website gebruikt Cookies. Cookies helpen ons bij de beschikbaarstelling van onze diensten. Door het gebruiken van onze diensten gaat u ermee akkoord, dat wij Cookies inzetten. Bij ons zijn uw gegevens veilig. Wij geven geen van uw analyse- of contactgegevens door aan derden! Verder brengende informatie krijgt u in de
gegevensbescherming.
Wanneer je het lied hoort van de Russische en Oekraïense muzikanten die in 2014, ter gelegenheid van de Maidan, hun gezamenlijk gecomponeerde lied: “Vrouwen zijn het beu om soldaten te baren” naar het publiek brachten als een oproep voor vrede, dan zou je kunnen denken dat hun boodschap een absoluut profetisch karakter had ... maar luister zelf en laat je raken.[verder lezen]
Licentie: Creative Commons-licentie met bronvermelding
“Vrouwen zijn het beu om soldaten te baren”
In september 2014 hebben Russische en Oekraïense muzikanten zich voor het eerst verenigd in Tsjeljabinsk, in het zuiden van de Oeral, om aandacht te vragen voor de dramatische gewapende conflicten. Met het lied:
“Schenschiny ustali roschat soldat”,
in het Nederlands: “Vrouwen zijn het beu om soldaten te baren".
verzetten ze zich samen tegen de oorlog in Oost-Oekraïne. Vandaag heeft dit lied noch zijn kracht noch zijn relevantie verloren. Integendeel! Emotioneel wordt de luisteraar vandaag veel dieper geraakt, omdat de huidige oorlogsgebeurtenissen tussen Rusland en Oekraïne zeer snel kunnen overslaan en het oorlogstoneel zich oeverloos kan uitbreiden. Niet alleen wij Europeanen voelen de gevolgen van deze ondraaglijke oorlog met zijn rigoureuze prijsstijgingen aan den lijve. De oorlogophitsers worden niet moe om nog meer geraffineerde beperkingen te bedenken en iedere afzonderlijke burger te beroven.
Het lied en de betekenisvolle videoclip, waaraan ongeveer 300 mensen deelnamen, raakt elk hart dat gericht is op vrede en het samenleven van alle volken als gemeenschap. En het maakt symbolisch duidelijk hoe dringend het is om nu op te staan tegen elke verdeling van volken.
De clip bevat beelden van rouw, vernietiging en eenzaamheid, en eindigt toch hoopvol met het oplaten van talloze luchtballonnen in de kleuren van de Oekraïense en Russische nationale vlag. De innige wens voor een vreedzaam samenleven van beide volken had niet duidelijker kunnen worden uitgedrukt. Nogmaals, het bewijs is hier te zien: De volken willen geen oorlog! De volken willen samenleven in broederschap en eenheid. Zij willen ook niet langer betalen met het leven van hun zonen, vaders en echtgenoten, alleen maar opdat hebzuchtige crisisprofiteurs zich zouden kunnen blijven verrijken met oorlogen!
“Vrouwen zijn het beu om soldaten te baren”.
Tekst en muziek: Yuri Bogatenkov
Ik hield vroeger van oorlogsfilms,
en ik hield van marsen en het gedonder van laarzen.
Als je eens wist hoe sterk ik dacht te zijn,
toen ik de trekker van het wapen overhaalde.
Maar nu, laten we geen hoge tonen meer aanslaan,
als het op oorlogskwesties aankomt,
want dit is mijn huis en hier slaat de bom in:
Nu besef ik mijn angst.
Refrein: “Maar vertel dat aan de vrouwen die het beu zijn soldaten te baren.”
(Oekraïens) Muren zonder ramen, huizen zonder licht:
Waar zijn mijn vrienden gebleven en al hun kracht om te helpen?
Alles kan in een paar dagen voorbij zijn:
Oh, wat een groot gemeenschappelijk broederlijk graf!
Wat ga je alleen thuis doen als ik naar de oorlog moet?
Het woord “oorlog” maakt je misselijk, omdat je er gewoon van moet kotsen!
Refrein: “Vraag het maar eens aan de vrouwen die het beu zijn soldaten te baren.”
Wat ga je alleen thuis doen als ik naar de oorlog moet?
Het woord “oorlog” maakt me misselijk.
Maar mijn vaderland heeft me anders geleerd.
Ik spreek over waar ik bang voor ben.
Ik ben zelfs bang om het woord te gebruiken,
omdat de zaak aan een zijden draad hangt.
Refrein: “Vraag het maar eens aan de vrouwen die het beu zijn soldaten te baren.”
14.10.2022 | www.kla.tv/23880
“Vrouwen zijn het beu om soldaten te baren” In september 2014 hebben Russische en Oekraïense muzikanten zich voor het eerst verenigd in Tsjeljabinsk, in het zuiden van de Oeral, om aandacht te vragen voor de dramatische gewapende conflicten. Met het lied: “Schenschiny ustali roschat soldat”, in het Nederlands: “Vrouwen zijn het beu om soldaten te baren". verzetten ze zich samen tegen de oorlog in Oost-Oekraïne. Vandaag heeft dit lied noch zijn kracht noch zijn relevantie verloren. Integendeel! Emotioneel wordt de luisteraar vandaag veel dieper geraakt, omdat de huidige oorlogsgebeurtenissen tussen Rusland en Oekraïne zeer snel kunnen overslaan en het oorlogstoneel zich oeverloos kan uitbreiden. Niet alleen wij Europeanen voelen de gevolgen van deze ondraaglijke oorlog met zijn rigoureuze prijsstijgingen aan den lijve. De oorlogophitsers worden niet moe om nog meer geraffineerde beperkingen te bedenken en iedere afzonderlijke burger te beroven. Het lied en de betekenisvolle videoclip, waaraan ongeveer 300 mensen deelnamen, raakt elk hart dat gericht is op vrede en het samenleven van alle volken als gemeenschap. En het maakt symbolisch duidelijk hoe dringend het is om nu op te staan tegen elke verdeling van volken. De clip bevat beelden van rouw, vernietiging en eenzaamheid, en eindigt toch hoopvol met het oplaten van talloze luchtballonnen in de kleuren van de Oekraïense en Russische nationale vlag. De innige wens voor een vreedzaam samenleven van beide volken had niet duidelijker kunnen worden uitgedrukt. Nogmaals, het bewijs is hier te zien: De volken willen geen oorlog! De volken willen samenleven in broederschap en eenheid. Zij willen ook niet langer betalen met het leven van hun zonen, vaders en echtgenoten, alleen maar opdat hebzuchtige crisisprofiteurs zich zouden kunnen blijven verrijken met oorlogen! “Vrouwen zijn het beu om soldaten te baren”. Tekst en muziek: Yuri Bogatenkov Ik hield vroeger van oorlogsfilms, en ik hield van marsen en het gedonder van laarzen. Als je eens wist hoe sterk ik dacht te zijn, toen ik de trekker van het wapen overhaalde. Maar nu, laten we geen hoge tonen meer aanslaan, als het op oorlogskwesties aankomt, want dit is mijn huis en hier slaat de bom in: Nu besef ik mijn angst. Refrein: “Maar vertel dat aan de vrouwen die het beu zijn soldaten te baren.” (Oekraïens) Muren zonder ramen, huizen zonder licht: Waar zijn mijn vrienden gebleven en al hun kracht om te helpen? Alles kan in een paar dagen voorbij zijn: Oh, wat een groot gemeenschappelijk broederlijk graf! Wat ga je alleen thuis doen als ik naar de oorlog moet? Het woord “oorlog” maakt je misselijk, omdat je er gewoon van moet kotsen! Refrein: “Vraag het maar eens aan de vrouwen die het beu zijn soldaten te baren.” Wat ga je alleen thuis doen als ik naar de oorlog moet? Het woord “oorlog” maakt me misselijk. Maar mijn vaderland heeft me anders geleerd. Ik spreek over waar ik bang voor ben. Ik ben zelfs bang om het woord te gebruiken, omdat de zaak aan een zijden draad hangt. Refrein: “Vraag het maar eens aan de vrouwen die het beu zijn soldaten te baren.”
van abu./avr.
http://youtube.com/watch?v=zRLMUCvdNW8
https://www.kla.tv/6749
(D)