Seimutig.tv (vertu hugrakkur) –fyrir óttalausa og meðvitaða/þroskaða ...

Seimutig.tv (vertu hugrakkur) –fyrir óttalausa og meðvitaða/þroskaða bólusetningaákvörðun

15.11.2019

Seimutig.tv er upplýsandi og uppörfvandi netsíða sem inniheldur stuttmyndir um bólusetningar og hvetur til sjálfstæðra hugsunar og stendur fyrir frjálsri og sjálfstæðri ákvörðun varðandi bólusetningar. Karolis Spinkis, kvikmyndagerðamaður og stofnandi seimutig.tv gefur fólki tækifæri til þess að tjá sig á á grundvelli sinnar eigin reynslu og tók meðvitaða ákvörðun varðandi bólusetningar. Markmið seimutig.tv er eingöngu að takast á við hræðsluna sem mætir foreldrum frá öllu hliðum þegar um bólusetningar er að ræða. Því samkvæmt Karolis Spinkis, „ vitum við öll að þegar við erum undir áhrifum hræðslu getum við ekki tekið meðvitaða ákvörðun.“ Sjáið þessar tvær reynslusögur um þemað „horft fram hjá aukaverkunum“ og „mislingar“. Aðrar útsendingar getið þið séð á þýsku undir seimutig.tv Ivana og Micha -horft fram hjá aukaverkunum. Það má allt fara á versta veg en annar þarf að fá hinn á einhvern hátt til þess að hlæja. Það er svona minn lykill að hamingjunni – vegna þess að við erum þegar búin að fara í gegnum margar krísur. Við erum Ivana og Micha og komum upphaflega frá Slóvakíu og eigum saman tvö börn. Dóttur okkar, sem er fimm ára og 16 mánaða gamlan son. Dóttir okkar var bólusett samkvæmt áætlun til tveggja ára aldurs ogsonur okkar er alveg óbólusettur -og þannig á það að vera. Á meðan ég var ólétt þá velti ég þessu ekkert fyrir mér. Ég vissi bara að við bólusetjum, vegna þess að allir gera það. Þetta er bara eðlilegt, allir gera þetta, það er o.k. og nauðsynlegt. Því nær sem tíminn nálgaðist því meir óttaðist ég hann. Það hafa allar mínar vinkonur staðfest fyrir mér, að þær hafi haft ónotatilfinningu. Það er einhver svona móðurtilfinning að verið sé að grípa inn í heilbrigði, í þessum litla líkama. Með þessa tilfinningu kom ég til læknisins og lét bólusetja barnið mitt. Hún brást við með óstöðvandi gráti, það er ekki hægt að ímynda sér neitt slíkt. Hjúkrunarkonurnar róuðu mig og sögðu að þetta væri fullkomnlega eðlilegt. En þetta er ekki eðlilegt. Ég komst að því miklu seinna. Þetta var ekki eðlilegt. Og það sem gerðist síðan heima var enn óeðlilegra. Síðan þá hefur hún ekki verið söm. Hún þróaði með sér vandamál með að drekka, við höfðum það vandamál að hún þyngdist ekki nóg. Frá þessum tímapunkti hætti hún að sofa heilan nætursvefn. Og við héldum samt áfram að bólusetja. Við héldum áfram að bólusetja vegna þess að á þessum tímapunkti kynnti ég mér ekki málið. Þegar hún var bólusett gegn FSME um átta mánaða aldur, komst ég að því miklu seinna að þetta bóluefni er fyrst leyft við 12 mánaða aldur. Dóttir mín fékk þessa bólusetningu 8 mánaða. Hún bólgnaði öll í andlitinu og þá sérstaklega eyrnasneplarnir. Hún var öll bólgin og leit út eins og skrímsli. Maður minn var einmitt að koma heim og kom að henni svona í barnarúminu. Við fórum með hana beint á sjúkrahúsið. Þar var okkur sagt að hún gæti kafnað. Við héldum áfram að bólusetja. Síðan fékk hún einhverntímann fyrstu MMR bólusetninguna sína, beint eftir MMR bólusetninguna fékk ún bronkítis. Síðan fékk hún einhverntímann sína aðra MMR bólusetninguna sína. Eftir þessa tvær MMR bólusetningar fengum við eftir á að vita, þá var hún með vandamál með eyrun. Einhverntímann fékk hún eyrnabólgu (miðheyrnabólgu). Og þá fór allt á stað: miðeyrnabóga, síðan næsta miðeyrnabólga... Og við fengum síðan staðfest að hún heyrði illa og þeir gerðu okkur ljóst að hún þyrfti að fara í aðgerð. Við reyndum náttúrulega að koma okkur undan því, hún var jú svo lítil. Við frestuðum þessu og frestuðum og hún varð eftir á í málþroska. Einhvern tíman var ástandið orðið svo slæmt að við fórum með hana í aðgerð. Þessi miðeyrnabólga var orðin svo krónísk og það hafði áhrif á heyrnina þannig að barnin heyrði illa. Við héldum að það hefði eitthvað með læknana að gera ð dóttir okkar varð sífellt veikari. Við skiptum tvisvar um lækni síðan fréttum við af anthrópsopískum lækni Að hann drægi bólusetningar í efa var fyrir okkur aukaatriði. Þegar við komum til þessa læknis var biðstofan yfirfull, hann er mjög góður barnalæknir. Guð sé lof að hann tók við okkur. Ég man ennþá eftir þeim degi sem við komum í fyrsta skipti til hans og vorum að kvarta yfir heilbrigði dóttur okkar. Þá sagði hann við okkur: „Þið verðið undir eins að hætta að bólusetja hana ef því viljið að dóttir ykkar verðir svolítið hraustari“. Ég hélt að ég myndi detta af stólnum. Ég hélt að hann væri að grínast eða eitthvað slíkt. Þegar ég varð ólétt í annað skiptið þá spurði nágranni minn: „Kannski ættir þú að kynna þér málið örlítið! Ég er með eitthvað að bókum fyrir þig, ég er með DVD fyrir þig. “ Ég og maðurinn minn horfðum á þetta saman. Og þar var fjalla um þetta óstöðvandi grátur. Og við það að horfa fengum við svör á því hvað hrjáði dóttur okkar. Við fengum loksins nafn yfir þetta og mörg börn ná sér ekki eftir þennan óstöðvandi grátur og að það á sér stað ákveðin bólga í heilanum og að þessi börn líða undir gríðalegum hausverk. Ég fór síðan virkilega að rannsaka. Ég útvegaði mér fullt af bókum og myndum... Mér brá þegar komst að því að ég átti marga vini sem drógu bólusetningar í efa en ég hafði ekkert vitað af því því það eru ekki allir sem auglýsa það. Þess vegna voru meira að segja góðir vinir mínir sem áttu tvö börn sem þau höfðu aldrei bólusett sem sögðu aldrei neitt við mig. Ég hefði á þeim tíma verið mjög þakklát ef þau hefðu gert það. Ég myndi almennt ráðleggja ölllum foreldrum að eyða eins miklum tíma og hægt er með börnunum sínum. Að berjast fyrir þeim og hlaupa ekki eins og sauður eftir öllu. Alveg sama hvort það á við bólusetningar eða ekki. Að draga allt í efa – það er mjög mikilvægt nú til dags. Alveg sama hvort um er að ræða mataræði eða aðra hluti. Sérhver móðir ætti að hlusta á eðlisávísun sína og þá tilfinningu sem hún hefur og ekki gera eins og ég gerði, að gera lítið úr henni og lenda síðan á vegg. Heldur er hennar tilfinning það rétta. Það hef ég fengið staðfest – á syni okkar. Hvernig hann þróast, hvað hann er sterkur og hvernig hann virkar á mig. Hvað annað gefur okkur kraft? Það eru óbólusettu börnin í kringum okkur – ég sé greinilegan mun. Maður heldur að það að vera veikur sé eðlilegt. Eða að börn þurfa að vera veik. Það er sagt að börn geti fengið allt að tíu til tólf sýkingar á ári – ég get ekki staðfest það á óblólusettum syni mínum. Ég get ekki staðfest það. Nei, alls ekki. Elli og Robert –mislingarHér í nágrenninu var mislingafaraldur. Það leit þannig út að ég held, að um var að ræða þrjú eða í hæsta lagi fjögur skólabörn. Því miður fengu nokkrir fullorðnir líka og þeim leið virkilega illa ... Og við höfðum svona kringumstæður að dóttir kunningja okkar varð veik af mislingum. Hún hafði verið hliðin á dóttir minni fyrri part dags og seinnipartinn kom barnið heim með útbrot. Þetta var nákvæmlega á mjög smitandi tímabili. Móðir barnsins hringdi í mig með heilmikið samviskubit: „Mér þykir það leitt en hún er komin með mislinga og hún sagi mér að hún hafi verið allan daginn að leika sér við Lorene...“ Við virkilega biðum ... Æ, núna fær hún þá. En hún fékk aldrei mislinga þrátt fyrir að þetta hafi verið á þeim tíma þar sem „stóri mislingafaraldurinn“ gekk yfir og haldið var að hann myndi dreifast hratt. Bólusett börn fengu þá nákvæmlega eins og fullorðnir sem og óbólusett börn. En það sem mér finnst athyglisvert er að af töluverðum mörgum óbólusettum börnum voru fá sem fengu þá. Maður myndi halda að við mislingafaraldur hlyti það að vera þannig að fjölskyldur með óbólusett börn yrði fyrir barðinu en það var alls ekki tilfellið. Mér finnst, maður tekur eftir því að þetta er samfélagslegra stærra þema heldur sá að fleiri hafi ákveðið að bólusetja ekki. Maður tekur eftir því eins og t.d með umræðuna um bólusetningaskyldu í Ítalíu, að það er fleira fólk sem hefur velt því fyrir sér að gera það ekki annars þyrfti ekki að ræða bóluetningaskyldu. Ég er sannfærð að að ýtt sé undir óttann í gegnum fjölmiðla. Alltaf þá þegar tekið er eftir því að umræðan um gagnrýna foreldra eykst þá getur maður gengið út frá því að það komi risa plakat auglýsing einhversstaðar. Eða þá á samfélagsmiðlum eru hlutum deilt og dreift þar sem gert er mikið úr einstökum tilfellum sem að hluta til eru ekki sannir ... Það er líka mikilvægt ráð: Maður má ekki láta þessa hluti gera sig óörugga. Það sem maður veit og reynsluna sem maður hefur, hana hefur maður og hún er rétt. Vandamálið, sem ég sé, við getum bólusett gegn öllu og trúað að bólusetningar virki, en tökum jú með því af öllu samfélaginu þann eiginlega möguleika í formi hreiðurverndarinnar þar sem náttulegar varnir eru gefnar áfram. Þar að segja þetta er svona klassískt dæmi: Þegar stúlka fær barnasjúkdóm og verður síðan seinna meir ólétt þá gefur hún barnininu sínu ónæmið við sjúkdóminum sem hreiðurvernd. Með þessu getur maður á náttúrulegan hátt varið það á fyrsta æviskeiði sínu. Þar sem áður segir, allt í lagi, það er nátturulega ekki gott þegar þriggja mánaða barn fær mislinga en ef það hefði vernd frá mömmunni hefði þetta alls ekki gerst. Þar að segja náttúran hefur séð fyrir þessu. Þegar ég ríf þessa hringrás og börnin eru bólusett þannig að þau geta ekki gefið vörnina áfram inn í næstu kynslóð þá rokkar þetta upp. Þá stöndum við náttúrulega aftur á þeim punkti, þar sem okkur er sagt – við þurfum að bólusetja, við þurfum að bólusetja alla vegna þess að það er hættulegt ef ekki er bólusett. Ég veit ekki, ég hef alltaf haft þá tilfinningunni, ég vill rjúfa þessa hringrás. Ég myndi gjarnan vilja að börnin mín hefðu möguleika að safna saman öllum vörnum og ónæmisviðbrögðum sem þau hafa öðlast til að gefa þau síðan áfram.

frá hu

Heimildir/slóðir: https://seimutig.tv