Öll myndbönd (Íslenska)
Hrekkjavaka partýgrín eða satanismi
15.11.2017
Hrekkjavaka partýgrín eða satanismi
Hrekkjavaka – ástæða fyrir mörg börn, unglinga og fullorðna til að halda smá óhuggu-grín horrorpartí. Það er dagurinn þar sem krakkar flykkjast út á götu hermandi eftir illum öndum.
[Lesa meira]
Lizenz: 
Creative Commons-Lizenz mit Namensnennung
Creative Commons-Lizenz mit Namensnennung
Element freistellen
Element sperren
Element löschen
Element kopieren![](/"images/icons/star.png"/){kind=icon}
Reihenfolge ändern
Vimeo-ID setzten
Deutsch-ID setzten
YouTube-ID
setzten
Kla.TV-vinsældarlisti
![]()
© 2022 klagemauer.TV
hlaða niður
texta útsendingar
15.11.2017 | www.kla.tv/11457
Hrekkjavaka – ástæða fyrir mörg börn, unglinga og fullorðna til að halda smá óhuggu-grín horrorpartí. Það er dagurinn þar sem krakkar flykkjast út á götu hermandi eftir illum öndum. Þau banka að dyrum og krefjast sætinda með orðum eins og: „Grikk eða gott!“ Sá sem afhendir ekki það sem krafist er, má reikna með frekjukasti eða skemmdarverkum. Fullorðnir mæta í horrorpartíin t.d. skorin á háls og í verslunum getur maður fest kaup á partígríni eins og „Zombí-heila-snakki og fljótandi blóði“. Í horrorpartíunum er boðið uppá puttamat „afhöggnar fingurpylsur“ og tilraunir með okkölta iðkan eins og að leita ráða hjá véfréttum, tarot eða pendúl verða æ vinsælli. En hvaðan sprettur þessi blóðuga hátíð full af hræðilegum hryllingsfésum? Og getur hugsunarlaus umgengni við þessar okköltu eða hræðilegu hefðir mögulega haft skaðvænleg áhrif, og hvert leiðir þetta þegar upp er staðið? Sjaldnast er þessara spurninga spurt – eða þeim ýtt burt sem leiðinda bremsu á grínið. Hvað uppruna Hrekkjavöku hátíðarinnar varðar þá er yfirleitt talað um að siðir þess 31. okt eigi sér rætur í keltneskri hefð. Drúidar eiga að hafa fórnað fólki þennan dag til heiðurs dauðaguði sínum „Samhain“. Þessi siðvenja var flutt frá Bretlandseyjum til austurstrandar Bandaríkjanna á 19. öld og kom þaðan síðar til baka til Evrópu. Hún þróaðist mjög hratt og tók miklum breytingum þennan tíma. Sögulega er ekki hægt að sanna samfellda þróun þessa keltneska siðar yfir til nútíma Halloween-iðkunar. Það sem er þó hægt að henda reiður á er hin skýra tilvísun til fórnarathafna satanisma sem hafa átt sér stað í leynum í árþúsundir. Þessi samhengi staðfestir líka Anton Szandor LaVey, stofnandi og æðstiprestur satansafnaðarins „Church of Satan“ í Bandaríkjunum. LaVey kallar sjálfan sig hinn fyrsta sem skilgreindi og skipulagði nútíma satanisma. 1969 samdi hann „Satanísku biblíuna“ þar sem stendur m.a. að hinn 31. október, aðfangadagur allraheilagra messu, sé einn mikilvægusti hátíðardagur satanismans. Okkölt-rannsakandinn Jack Roper bendir á að „ ... sá árstími sem hæst hlutfall af satanískum okkölt ritúal-glæpum sé framkvæmdur, sé á Hrekkjavökunni.“ John Ramierez er einn þeirra sem hefur persónulega reynslu af göldrum, fjölkynngi og djöfladýrkun og þekkir költið og afleiðingarnar í kringum Halloween. Ramirez ólst upp í Bronx hverfinu í New York í fjölskyldu djöfladýrkenda. Horfið á útsendinguna okkar: „Undankoma frá helvíti - John Ramirez, fyrirverandi Satanisti“ sem sýnd verður hér í lokin sem ýtarefni. Í dag varar hann afdráttarlaust við Hrekkjavöku: „Ég vildi að ég gæti sagt að allt þetta sé saklaust grín. Að ekkert liggi á bak við anda, púka og djöfulinn sjálfan. En ég get það ekki. Ég hef reynslu af myrkraöflunum og ég verð að vara við þeim. Þess vegna get ekki látið eins og Hrekkjavakan sé einhver saklaus hrekkjahátíð. Margir trúa að djöfullinn sé í raun ekki til. En því miður hef ég aðra reynslu. Satan er raunverulegur og vald hans eyðileggjandi. Meðal satanista og nornahópa er Hrekkjavaka sem fyrr stærsti hátíðisdagurinn, hátíð hryllings og dauða. (...) Það er sorgleg staðreynd að flest börn hverfa á þessum árstíma. (...) Og samt haga sér allir eins og Halloween sé einhver sniðug og sakleysisleg grímubúningahátíð. Djöfullinn er hrifinn af Halloween, þetta var mér áður fyrr nákvæmlega ljóst. Vegna þess að fólkið hellti sér útí þennan dag alveg glórulaust og auðtrúa. Í leik opnar það sig fyrir öndum og djöflum. En maður getur ekki leikið sér með myrkraöflin. Trúið mér, sem Voodoo-presti var Halloween fyrir mér andlegur hápunktur og ég tók fullan þátt.“ Samkvæmt þessu væri Hrekkjavöku siðurinn ekki einhver tíska og hluti af afþreyingar-samfélaginu, ekki bara kauphvati milli sumartilboða og jólavarnings, heldur dagur raunverlegs hryllings. Að vísu ganga börnin grunlaus um göturnar klædd sem djöflar og unglingarnir fá óafvitandi sína fyrstu reynslu af myrku dulhyggjunni, eins og spyrja andana. Jafnvel fullorðnir komast í blóðugum partýjum bláeygðir í nærveru myrkraaflanna. En samtíms eru framkvæmdir satanískir ritúalar í okköltum hópum útvalinna. Fjölmörg vitni fórnalamba og þeirra sem gengið hafa úr röðum slíkra hópa eins og t.d hollenski bankamaðurinn Ronald Bernard, staðfesta núorðið framkvæmd ritúal ofbeldis, pyntinga sem og barnamorða og mannáts. Nú getur hver og einn tekið ákvörðun hvort hann vilji halda áfram að trúa á fullkomið meinleysi Hrekkjavökunnar eða kannski bara ekki.
eftir nm./kno./mol./jj.