Wetenschap in de wurggreep van politiek en media

Tekst uitzending
download

PDF (.pdf)

Word (.docx)

08.11.2025 | www.kla.tv/39370

In de zelfbenoemde toonaangevende media worden mondiale crises altijd uitgelegd aan de bevolking met wetenschappelijke bevindingen. Of het nu gaat over klimaatverandering of de coronaviruscrisis - er wordt altijd gezegd: "De wetenschappers zijn het erover eens." Maar is dat echt zo? Leeft wetenschap niet bij het stellen van vragen, bij twijfel, bij discussies tussen verschillende standpunten? Presentatrice: Richard Feynman, de Amerikaanse natuurkundige en Nobelprijswinnaar, benadrukte in 1965 nog de centrale rol van twijfel in de wetenschap. Hij stelde dat het geloof in de onwetendheid van experts een kernkenmerk is van de wetenschap, wat de noodzaak van twijfel en scepsis onderstreept. Dit principe is cruciaal voor wetenschappelijke vooruitgang, omdat het, het stellen van nieuwe vragen en het verleggen van de grenzen van kennis mogelijk maakt. Feynman benadrukte dat je niet alleen ruimte moet laten voor twijfel, maar deze zelfs actief moet aanmoedigen om vooruitgang te boeken. De realiteit is echter anders. Hans-Joachim Zillmer, schrijver en onderzoeker van experimentele geologische geschiedenis, weet dit. Hij is het hier absoluut niet mee eens en zegt: "Het is een veel voorkomende misvatting om te geloven dat nieuwe wetenschappelijke onderzoeksresultaten automatisch de overhand krijgen." Volgens Zillmer spelen de media hierbij een sleutelrol. Onder politieke controle beslissen ze welke bevindingen en modellen worden verspreid en welke niet. Oude theorieën worden ook onderdrukt als ze in strijd zijn met het huidige wereldbeeld. Zowel oude theorieën als, om Zillmer te citeren, "radicaal nieuwe en misschien waardevolle ideeën krijgen geen steun om ze bekend te maken". De wetenschapper Prof. Dr. Christof Kuhbander is iemand die tijdens de coronaviruscrisis zwaar onder vuur lag van de mainstream pers omdat hij ook vraagtekens zette bij de zogenaamde meningen van experts. In een interview met Gunnar Kaiser legt hij uit waar hij de kern van wetenschap ziet. Prof Kuhbander: "Als wetenschapper praat ik eigenlijk nooit over waarheden. Er is een zin van Richard Feynman, natuurkundige en Nobelprijswinnaar, die zei: "De kern van wetenschap is eigenlijk het in twijfel trekken van experts." Dus als ik wetenschappelijk denk, heb ik de taak om meningen van experts in twijfel te trekken en de kennis van de mensheid te vergroten. En bij sommige mensen worden de rollen in wetenschapscommunicatie vaak door elkaar gehaald. Eigenlijk zou ik altijd moeten zeggen: spreek ik als wetenschapper of spreek ik als expert?" "Als wetenschapper heb je zelfs de taak om elke waarheid die door experts wordt verkocht in twijfel te trekken. Dat is eigenlijk de echte missie van de wetenschap." Presentatrice: Wie dit echter als wetenschapper doet, zal snel de gevolgen ondervinden. Communicatiewetenschapper Prof. Michael Meyen ligt voortdurend onder vuur van de gevestigde media, wat nu heeft geleid tot zijn uitgebreide professionele marginalisatie. In zijn nieuwe boek "Hoe ik mijn universiteit verloor" beschrijft Meyen niet alleen de details van een campagne waarin hij bijna alles verloor wat hem als academicus definieerde, maar analyseert hij ook een diepere, systemische achtergrond: de radicale herstructurering van universiteiten in de afgelopen 30 jaar. Het gaat over commercialisering, aanpassing, angst en de politisering van onderzoek. Meyen schrijft: "We willen wel democratie, maar we kiezen zelf wie mag meedoen." Natuurkundige en klimaatactiviste Sabine Hossenfelder zet nu vraagtekens bij de methodologie die wordt gebruikt om bepaalde extreme weersverschijnselen te koppelen aan klimaatverandering. Ze zegt: "Veel klimaatwetenschappers weten hoe onvolledig de studies zijn die uit dit centrum voor weersclassificatie komen, maar ze houden hun mond dicht." Sabine Hossenfelder: "Er zijn veel klimaatwetenschappers die heel goed weten dat dit zogenaamde onderzoek niet betrouwbaar is, maar ze zeggen er niets over omdat het politiek gezien ongemakkelijk zou zijn." Presentatrice: Anke Uhlenwinkel, universiteitsprofessor voor de didactiek van aardrijkskunde en economie, heeft onlangs een boek gepubliceerd: "Wie stoort moet weg, het verwijderen van kritische professoren van universiteiten". In een interview met AUF 1 beschrijft ze hoe steeds meer professoren hun baan verliezen, niet vanwege slecht academisch werk, maar omdat ze ongemakkelijke vragen stellen. Wat ooit plaatsen van vrij debat waren, zijn nu instellingen van angst, censuur en politieke conformiteit. Iedereen die niet in het heersende verhaal past, wordt ontslagen. In een interview met Elsa Mittmannsgruber vertelt ze over machtsmisbruik, conformisme en het verraad aan de idee van wetenschap. Ze gelooft ook dat elke burger alleen zijn eigen mening kan vormen als hij toegang krijgt tot alle wetenschappelijke feiten. Prof. Anke Uhlenwinkel: "... en hoe beter je op de hoogte bent van de dingen die je eigenlijk allemaal zou kunnen weten, en dat is veel meer dan wat normaal gesproken in de publieke sfeer besproken wordt. Natuurlijk, hoe meer je weet, hoe meer je je eigen redelijk gefundeerde mening en ook een sociale mening kunt vormen." "Waarbij de wetenschap eigenlijk open communiceert binnen de wetenschap, ja, dus we zien dat bij de RKI-protocollen, daar werd wel over wetenschap gesproken, maar wat er bij wijze van spreken aan het publiek werd gegeven, was dan iets heel anders. Ja, en in deze coronacrisis zijn er wetenschappers die, denk ik, echt iets nuttigs te zeggen hadden, maar ze werden gewoon niet gehoord, ze werden als het ware gemarginaliseerd. Daar komen we ook nog op terug, want sommige mensen in ons onderzoek vallen in deze categorie, en als we hen hadden gehoord, hadden we ten minste twee meningen gehad, en als burgers hadden we zelf kunnen beslissen welke we uiteindelijk overtuigender vonden. Als dat niet gebeurt, d.w.z. als we zeggen "volg de wetenschap" - dan is dat eigenlijk een uitdrukking die zo onwetenschappelijk is als wat, omdat "wetenschap" niets specificeert. "Wetenschap" heeft het niet over goed of slecht, maar in de wetenschap hebben we het over bepaalde feiten, hypotheses, experimenten, wat we ook doen. Vragen, dus enquêtes, kan je ook doen en zeggen: Oké, nu is dit en dit en dit eruit gekomen, maar het zegt niet noodzakelijk "goed" en "slecht". In plaats daarvan staat er gewoon dat een bepaald percentage van de respondenten dit en dat zei. En dan kan ik mijn eigen mening vormen als burger, wanneer ik breed geïnformeerd ben, of ik dit twijfelachtig vind of dat ik zeg, nou ja, al mijn vrienden zeggen hetzelfde, waar maken jullie je eigenlijk druk om? Dat kan ik uiteindelijk zelf beslissen. Maar als ik dit bereik van werkelijke resultaten niet heb en mij wordt verteld, ja, maar er is dit ene resultaat en dat gaan we volgen, dan kan ik dat niet meer doen en dat is waar een samenleving onvrij wordt, omdat de keuzevrijheid voor het individu er niet meer is." Presentatrice: In het interview heeft Prof. Anke Uhlenwinkel het ook over zogenaamde financiering door derden, die wordt gebruikt om onderzoek te financieren. Prof. Anke Uhlenwinkel: "Ja, financiering door derden is een heel belangrijk punt. Er staat meestal in welke "goede" dingen gewenst zijn en er zijn ook enkele "modewoorden", om het zo maar te zeggen, die je absoluut in deze externe financieringsaanvraag moet opnemen om überhaupt een kans te maken. En in de tussentijd zijn er fondsen van derden die worden aanbesteed, die al praktisch zijn toegewezen." Presentatrice: Prof. Dr. Werner Kirstein stelde dit financieringsprobleem ook aan de orde op het 14e AZK en bedacht de term "politogene klimaatverandering". Prof. Werner Kirstein: "Dan kom ik op het feit dat hier veel financiering wordt verstrekt, natuurlijk door de EU en de individuele landen. Er worden zoveel wetenschappers aangetrokken om klimaatprogramma's te ontwikkelen, om er onderzoek naar te doen om er geld voor te krijgen. Aangezien ik zelf afkomstig ben van een universiteit, hebben we gezien dat de basisfinanciering aan de universiteiten niet voldoende is om een normale bedrijfsvoering te organiseren. Dus wat doet de wetenschapper? Hij kijkt naar de EU-financieringscatalogus en de Duitse financieringscatalogus, en in andere landen bestaat dit ook. En nu zie je dat je een bepaald thema vindt dat past bij klimaatverandering en dan maak ik een aanvraag, formuleer ik een aanvraag, dien ik de aanvraag in bij de relevante autoriteit. En ziedaar, zodra het woord opwarming van de aarde of temperatuurstijging in welke context dan ook wordt genoemd, stroomt het geld binnen. Het vreemdste wat ik ooit heb meegemaakt was toen een groep biologen, helemaal geen klimatologen - ze wisten niet eens wat klimaatverandering eigenlijk was, opwarming van de aarde, oké, daar kun je mee omgaan - en toen was het onderwerp voor de biologen: "Het gedrag van wadpieren bij toenemende temperatuur"! Zo ver is het gekomen, de kwestie speelt helemaal geen rol meer, het belangrijkste is klimaatverandering en dan stroomt het geld. Ja, dan zie je de gulle sponsors, dus het is niet alleen de EU die dit soort dingen steunt, ook de federale ministeries stimuleren dergelijke aanvragen en het onderzoek heeft werk. Veel van mijn collega's zeg ik: "Wat doe je, controleer je niet of het waar is of wat er aan de hand is?" "Ja, we hebben geld nodig, het geld moet stromen. Hoe willen we bestaan als we geen geld hebben?" En dan kun je natuurlijk weer promovendi in dienst nemen, men kan computers kopen, investeren in apparatuur, personeel etc. en dan stroomt er iets. Maar daarvoor heb je subsidies nodig en dan maakt het eigenlijk niet uit welk onderwerp je kiest, als het maar iets met de opwarming van de aarde te maken heeft. Het is triest, maar zo werkt het nu eenmaal." Presentatrice: Dus wetenschappers mogen het helemaal niet met elkaar eens zijn, want wetenschap leeft van vragen stellen, twijfel en open debat. Het is duidelijk dat onderzoek afhankelijk is van de politiek door de toekenning van subsidies en daardoor wordt gestuurd. Het publiek verneemt alleen via de toonaangevende media over wetenschappelijke bevindingen die politiek gewenst zijn. De wetenschappers zitten in de val, omdat hun wetenschappelijke reputatie en vaak ook hun levensonderhoud in gevaar komen als ze dit systeem verlaten. Daarom gaat de oproep uit naar elke oprechte onderzoeker, die wetenschappers die eerlijk onderzoek willen doen, dat ze zich niet laten corrumperen, maar hun stem verheffen, tegenbewijs leveren en moedig zijn in het aanpakken van de misstanden.

van ah./rw.

Bronnen/Links: Mainstream beweert: De wetenschappers zijn het met elkaar eens (DE) https://www.klimareporter.de/gesellschaft/ueber-99-prozent-konsens
https://www.zeit.de/wissen/gesundheit/2018-08/impfgegner-dokumentation-eingeimpft-wissenschaft-kritik/seite-2
https://de.wikipedia.org/wiki/Wissenschaftlicher_Konsens_zum_Klimawandel
Citaat Richard Feynman, de Amerikaanse natuurkundige en Nobelprijswinnaar: (DE + ENG) https://skynetblog.de/zitat-richard-feynman-ueber-zweifel/
https://www.themarginalian.org/2012/08/27/richard-feynman-on-the-role-of-scientific-culture-in-modern-society/
https://www.eejournal.com/fresh_bytes/richard-feynman-on-the-role-of-scientific-culture-in-modern-soci/
Citaat Zillmer: Zillmer, Hans-Joachim: Irrtümer der Erdgeschichte. Die Wüste Mittelmeer, der Urwald Sahara und die Weltherrschaft der Dinosaurier; Knaur-Taschenbuch, München 2003, S. 18-20. Interview Kaiser/ Kuhbandner https://3speak.tv/watch?v=gunnarkaiser/oyaignlm
Prof. Michael Meyen https://uncutnews.ch/begrenzte-wissenschaftsfreiheit/
Sabine Hossenfelder https://youtu.be/vDsjeKo3u3o
Prof. Anke Uhlenwinkel https://auf1.tv/elsa-auf1/wer-stoert-muss-weg-wie-kritische-wissenschaft-systematisch-entsorgt-wird
Prof. Dr. Werner Kirstein (DE) www.kla.tv/11674