Diese Website verwendet Cookies. Cookies helfen uns bei der Bereitstellung unserer Dienste. Durch die Nutzung unserer Dienste erklären Sie sich damit einverstanden, dass wir Cookies setzen. Bei uns sind Ihre Daten sicher. Wir geben keine Ihrer Analyse- oder Kontaktdaten an Dritte weiter! Weiterführende Informationen erhalten Sie in der Datenschutzerklärung.
Zdaniem eksperta finansowego Ernsta Wolffa, globalny krach finansowy jest tylko kwestią czasu. Główną przyczyną jest ryzykowna polityka pieniężna banków centralnych - choć można założyć, że bardzo dobrze potrafią one ocenić konsekwencje swojej polityki pieniężnej. Dlaczego banki centralne ryzykują globalny krach finansowy i kto na nim skorzysta?[weiterlesen]
W audycji z 18.1.2019 "Świat finansów jest w punkcie zwrotnym - ocena Ernsta Wolffa", Wolff ujawnił, że jest tylko kwestią czasu, kiedy nastąpi globalny krach finansowy. Zdaniem eksperta finansowego Ernsta Wolffa, główną przyczyną być może zbliżającego się krachu finansowego jest ryzykowna polityka monetarna banków centralnych.
Ponieważ należy założyć, że banki centralne bardzo dobrze potrafią ocenić konsekwencje prowadzonej przez siebie polityki pieniężnej, pojawiają się następujące pytania: dlaczego banki centralne ryzykują globalny krach finansowy i kto z takiego krachu korzysta?
Aby zbadać te pytania, należy zrozumieć, że prawie wszystkie banki centralne świata są bankami kontrolowanymi przez banki prywatne. Na przykład nowojorski Fed jest w 80% własnością ośmiu potężnych rodzin. Szczególną pozycję wśród tych rodzin zajmują Rothschildowie. W programie z 16.12.2018 "Kontrola Rothschildów" pokazano, że tylko cztery ze wszystkich istniejących na świecie banków centralnych nie są kontrolowane przez rodzinę Rothschildów.
Nie wyklucza to możliwości, że mogliby oni jednak działać w interesie dobra wspólnego. Jest faktem, że banki centralne reprezentują przede wszystkim interesy swoich właścicieli, jeżeli przyjrzymy się kryzysom finansowym w przeszłości. Pojawia się powtarzający się wzór.
Do założenia Fedu przygotowywał już krach finansowy i gospodarczy wywołany przez J. P. Morgana w 1907 roku. W połączeniu z umiejętną manipulacją opinii publicznej i polityką udało się w ten sposób przełamać silny opór wobec FED.
Założyciele obiecywali, że wraz z jego założeniem (w 1913 roku) inflacja i kryzysy gospodarcze natychmiast odejdą w przeszłość.
Ale było dokładnie odwrotnie. Już w 1920 roku FED celowo wywołał kryzys bankowy, w którym ponad 5.400 banków zostało doprowadzonych do ruiny.
Krach finansowy z 1929 roku doprowadził następnie do upadku kolejnych około 16 tysięcy banków. W ten sposób można by wykupić konkurencyjne banki i firmy za ułamek ich wartości. Kongresman Louis McFadden powiedział wtedy o krachu i depresji gospodarczej, która po nim nastąpiła:
To było starannie zainscenizowane wydarzenie. Międzynarodowi bankierzy wywołali stan beznadziei, aby mogli stać się władcami nad nami wszystkimi
Ten schemat powtórzył się również w kryzysie bankowym z 2008 roku. W ciągu zaledwie trzech lat FED podniósł kluczowe stopy procentowe z 1% do 5,25%. W wyniku tego ekstremalnego wzrostu stóp procentowych załamał się amerykański rynek nieruchomości, domy zostały przejęte, a banki poniosły straty z tytułu pożyczek, których nie można było już spłacić. Gdy te straty szły w miliardy, bank inwestycyjny Lehman Brothers zbankrutował.
Ale ten stosunkowo niewielki bank inwestycyjny nie zbankrutował tak sobie. Lehman Brothers był jedynym bankiem, któremu odmówiono jakiejkolwiek pomocy ze strony FED, jak również ze strony państwa, co oznaczało, że został zepchnięty do bankructwa niemal celowo. Zrujnowało to zaufanie do systemu finansowego. Konsekwencją tego było nagłe zatrzymanie przepływu pieniędzy między bankami, ponieważ obawiały się one, że nie odzyskają swoich pieniędzy.
Porównywalny do domku z kart, system finansowy załamał się i nastąpił światowy kryzys finansowy i bankowy, który według niemieckiego Centralnego Banku Spółdzielczego spowodował straty gospodarcze w wysokości około 3,8 biliona euro. Wśród największych zwycięzców tego kryzysu znalazły się największy amerykański bank JPMorgan Chase oraz główny londyński bank Barclays. Ten ostatni jest kontrolowany przez rodzinę Rothschildów.
Te duże banki były w stanie przejąć inne banki za ułamek ich wartości z powodu kryzysu. Na przykład przy przejęciu Washington Mutual Bank, JPMorgan zapłacił tylko 1,9 mld dolarów za aktywa o wartości około 300 mld dolarów, podczas gdy obligatariusze tego banku stracili 30 mld dolarów.
Dzięki tym powiązaniom po raz kolejny widać wyraźnie: kryzysy finansowe nie zdarzają się przypadkowo, one są tworzone! Są one jak czas żniw dla elit finansowych, w które uderzają bez zastanowienia w swojej nienasyconej chciwości. Pytanie brzmi: kiedy zostaną pociągnięci do odpowiedzialności?
11.11.2022 | www.kla.tv/24112
W audycji z 18.1.2019 "Świat finansów jest w punkcie zwrotnym - ocena Ernsta Wolffa", Wolff ujawnił, że jest tylko kwestią czasu, kiedy nastąpi globalny krach finansowy. Zdaniem eksperta finansowego Ernsta Wolffa, główną przyczyną być może zbliżającego się krachu finansowego jest ryzykowna polityka monetarna banków centralnych. Ponieważ należy założyć, że banki centralne bardzo dobrze potrafią ocenić konsekwencje prowadzonej przez siebie polityki pieniężnej, pojawiają się następujące pytania: dlaczego banki centralne ryzykują globalny krach finansowy i kto z takiego krachu korzysta? Aby zbadać te pytania, należy zrozumieć, że prawie wszystkie banki centralne świata są bankami kontrolowanymi przez banki prywatne. Na przykład nowojorski Fed jest w 80% własnością ośmiu potężnych rodzin. Szczególną pozycję wśród tych rodzin zajmują Rothschildowie. W programie z 16.12.2018 "Kontrola Rothschildów" pokazano, że tylko cztery ze wszystkich istniejących na świecie banków centralnych nie są kontrolowane przez rodzinę Rothschildów. Nie wyklucza to możliwości, że mogliby oni jednak działać w interesie dobra wspólnego. Jest faktem, że banki centralne reprezentują przede wszystkim interesy swoich właścicieli, jeżeli przyjrzymy się kryzysom finansowym w przeszłości. Pojawia się powtarzający się wzór. Do założenia Fedu przygotowywał już krach finansowy i gospodarczy wywołany przez J. P. Morgana w 1907 roku. W połączeniu z umiejętną manipulacją opinii publicznej i polityką udało się w ten sposób przełamać silny opór wobec FED. Założyciele obiecywali, że wraz z jego założeniem (w 1913 roku) inflacja i kryzysy gospodarcze natychmiast odejdą w przeszłość. Ale było dokładnie odwrotnie. Już w 1920 roku FED celowo wywołał kryzys bankowy, w którym ponad 5.400 banków zostało doprowadzonych do ruiny. Krach finansowy z 1929 roku doprowadził następnie do upadku kolejnych około 16 tysięcy banków. W ten sposób można by wykupić konkurencyjne banki i firmy za ułamek ich wartości. Kongresman Louis McFadden powiedział wtedy o krachu i depresji gospodarczej, która po nim nastąpiła: To było starannie zainscenizowane wydarzenie. Międzynarodowi bankierzy wywołali stan beznadziei, aby mogli stać się władcami nad nami wszystkimi Ten schemat powtórzył się również w kryzysie bankowym z 2008 roku. W ciągu zaledwie trzech lat FED podniósł kluczowe stopy procentowe z 1% do 5,25%. W wyniku tego ekstremalnego wzrostu stóp procentowych załamał się amerykański rynek nieruchomości, domy zostały przejęte, a banki poniosły straty z tytułu pożyczek, których nie można było już spłacić. Gdy te straty szły w miliardy, bank inwestycyjny Lehman Brothers zbankrutował. Ale ten stosunkowo niewielki bank inwestycyjny nie zbankrutował tak sobie. Lehman Brothers był jedynym bankiem, któremu odmówiono jakiejkolwiek pomocy ze strony FED, jak również ze strony państwa, co oznaczało, że został zepchnięty do bankructwa niemal celowo. Zrujnowało to zaufanie do systemu finansowego. Konsekwencją tego było nagłe zatrzymanie przepływu pieniędzy między bankami, ponieważ obawiały się one, że nie odzyskają swoich pieniędzy. Porównywalny do domku z kart, system finansowy załamał się i nastąpił światowy kryzys finansowy i bankowy, który według niemieckiego Centralnego Banku Spółdzielczego spowodował straty gospodarcze w wysokości około 3,8 biliona euro. Wśród największych zwycięzców tego kryzysu znalazły się największy amerykański bank JPMorgan Chase oraz główny londyński bank Barclays. Ten ostatni jest kontrolowany przez rodzinę Rothschildów. Te duże banki były w stanie przejąć inne banki za ułamek ich wartości z powodu kryzysu. Na przykład przy przejęciu Washington Mutual Bank, JPMorgan zapłacił tylko 1,9 mld dolarów za aktywa o wartości około 300 mld dolarów, podczas gdy obligatariusze tego banku stracili 30 mld dolarów. Dzięki tym powiązaniom po raz kolejny widać wyraźnie: kryzysy finansowe nie zdarzają się przypadkowo, one są tworzone! Są one jak czas żniw dla elit finansowych, w które uderzają bez zastanowienia w swojej nienasyconej chciwości. Pytanie brzmi: kiedy zostaną pociągnięci do odpowiedzialności?
von hag
www.pravda-tv.com/2017/09/nur-noch-vier-laender-ohne-rothschild-zentralbank-uebrig-videos/
www.youtube.com/watch?v=TmuYrvKq1L0
www.freisleben-news.com/15-september-2008-als-lehman-brothers-die-welt-erschuetterte/
www.freisleben-news.com/finanzkrise-2008-2-wie-man-eine-bank-killt/
www.freisleben-news.com/wie-blackrock-zu-rothschild-billionen-gekommen-ist/
https://npr.news.eulu.info/rothschild-imperium-wie-die-billionaers-familie-die-globale-industrie-beherrscht_2/
www.wallstreet-online.de/nachricht/6322659-kosten-finanzkrise-deutschland-groessten-krisen-verlierer
https://routestofinance.com/washington-mutual-bank-why-wamu-failed
www.nachrichten.net/details/5954/Washington_Mutual_die_wahre_Geschichte_Die_Chance_auf_mehrere_100_Gewinn_.html