Zijn buitenlandse verslaggevers onafhankelijk en vrij?

Zijn buitenlandse verslaggevers onafhankelijk en vrij?

30.05.2017

Zijn buitenlandse verslaggevers/ correspondenten onafhankelijk en vrij? Velen stellen zich een correspondent voor als een soort van tijd- historicus: als er ergens iets belangrijks gebeurt, neemt hij de gebeurtenis ter plaatse op, doet er opzoeking over en geeft bericht. De Nederlandse correspondent Nabije Oosten, Joris Luyendijk, schildert het echter in zijn boek “Over beelden en leugens in tijden van oorlog: uit het leven van een oorlogsverslaggever”, als volgt: “[…] Maar ik trok er niet op uit om een of andere zaak grondig te onderzoeken. Dat hadden anderen allang gedaan. Ik trok er alleen op uit om mij als presentator op te stellen op een originele plaats, waar het zich had afgespeeld en de informatie door te geven. […] Per fax of mail kwamen er dan berichten van het persagentschap. Die vertelde ik voor de radio na met mijn eigen woorden en voor de krant herschreef ik ze tot een artikel. […] Mijn collega correspondenten in Londen, Parijs, Berlijn en Washington ... allen vonden, […] dat wij ons teveel en te slaafs richtten naar de richtlijnen van de persagentschappen.” Er kan dus niet echt sprake zijn van zelfstandig en onafhankelijk onderzoek door correspondenten. De waarheid komt altijd aan het licht: het is alleen een tijdskwestie. Volgend citaat van de Duitse schrijver Frank Thiess formuleert het treffend. “De waarheid is een onverwoestbare plant. Men kan haar rustig verbergen onder een rots, maar als het tijd is, stoot zij desondanks door.” Frank Thiess, Duits schrijver

van atd

Bronnen/Links: ExpressZeitung.com (Ausgabe 4. Februar 2017) http://www.expresszeitung.ch/
https://de.wikipedia.org/wiki/Joris_Luyendijk