21e AZK - Dr. Beate Pfeil: De WHO, het pandemieverdrag en de IGR: dreigt er een totalitair gezondheidsregime?

Tekst uitzending
download

PDF (.pdf)

Word (.docx)

31.08.2025 | www.kla.tv/38725

Algemene informatie over wettelijke voorschriften en de AZK-spelregels vindt u aan het einde van de presentatie. Ivo Sasek: In de volgende presentatie zal een ervaren advocaat het schrijnende onderwerp van Dr. Michael Brunner nog duidelijker toelichten en onderbouwen. Bovenal behandelt het de gevaren die ons bedreigen door de juridische intriges van de WHO en haar pandemieverdragen en de IGR, d.w.z. de internationale gezondheidsregels. De vraag rijst: worden we zelfs bedreigd door een totalitair gezondheidszorgregime? Voordat we deze nieuwe luminair uitnodigen in het 21e AZK met haar deskundige perspectieven om ons te verrijken, laten we eens naar haar CV kijken. Dr. Beate Sibylle Pfeil, geboren in 1967, is Duitse juriste en onafhankelijk onderzoekster, gespecialiseerd in kwesties met betrekking tot nationale minderheden in Europa. Dit is met name het geval in de context van grondwettelijk, internationaal en Europees recht. Ze heeft naam gemaakt in haar vakgebied door een groot aantal lezingen en fundamentele publicaties, onder andere als medeauteur van een meerdelig handboek over etnische groepen. Ze was redacteur van 2008 tot 2016. Sinds 2019 is ze mederedacteur van het European Journal for Minority Issues, EJM. Ze studeerde rechten aan de universiteit van Heidelberg en slaagde voor haar tweede staatsexamen in Freiburg. In 2002 studeerde ze summa cum laude af met een doctoraat in de rechten aan de Universiteit van Innsbruck. Ze heeft 20 jaar gewerkt en onderzoek gedaan bij het Zuid-Tiroolse Instituut voor Etnische Groepen. Waarvan 17 jaar als plaatsvervangend wetenschappelijk directeur. Van 2017 tot 2023 was ze Duits lid van een commissie van deskundigen voor het Europees Handvest voor regionale talen of talen van minderheden, een internationaal verdrag van de Raad van Europa. Van 2017 tot 2022 was ze vicevoorzitter van het Europees Centrum voor Minderhedenvraagstukken in Flensburg. Haar huidige werk richt zich op coronamaatregelen, waaronder WHO-plannen vanuit een juridisch perspectief. Ze is lid van het Netwerk van Kritische Rechters en Openbare Aanklagers, de Artsen en Wetenschappers voor Gezondheid, Vrijheid en Democratie, de Vrije Advocaten, de Advocaten voor Voorlichting, de World Health Alliance en de Eed van Hippocrates, een professionele medische vereniging. Vandaag spreekt Dr. Beate Pfeil over de WHO, het pandemieverdrag en internationale gezondheidsvoorschriften. Worden we bedreigd door een totalitair gezondheidszorgregime? Ivo Sasek: Welkom, Dr. Beate Pfeil. Bedankt voor het delen van uw expertise met ons. Hartelijk dank. Wees een geslepen pijl. Dr. Beate Sybille Pfeil: Dank u. Ik zal vandaag heel gevaarlijk zijn, maar niet zo gevaarlijk als de WHO. En eerst en vooral wil ik de collega Brunner uit de grond van mijn hart bedanken voor zijn prachtige onderwerp, vooral omdat het precies deze onschendbare menselijke waardigheid was die mij ertoe aanzette om rechten te gaan studeren. Deze eerste zin uit de Duitse grondwet is altijd mijn inspiratie geweest voor mijn hele juridische studie. En als ik het vandaag over de WHO heb, denk ik dat we allemaal geen advocaat hoeven te zijn als we de bril van menselijke waardigheid opzetten en de WHO vanuit dit gezichtspunt beoordelen, komen er misschien vanzelf wat antwoorden naar boven. In het volgende wil ik me natuurlijk vooral richten op de twee belangrijke WHO-verdragen, de internationale gezondheidsregeling en het pandemieverdrag. Maar laten we beginnen met uit te leggen wat er al geldt voor de WHO. Want wat we hebben meegemaakt in de zogenaamde coronajaren vanaf 2020, en dit kan niet vaak genoeg worden benadrukt, heeft te maken met het WHO-regime dat al van kracht is. Vandaar het eerste punt, WHO aktuell. Dan is er nog de vraag wat ons mogelijk te wachten staat als de wijzigingen die op 1 juni 2024 onder dubieuze omstandigheden zijn aangenomen in de internationale gezondheidsregels daadwerkelijk van kracht worden, in termen van internationaal recht en mogelijk ook in eigen land. Ten derde wil ik het hebben over het pandemieverdrag, dat pas dit jaar is aangenomen, maar nog niet volledig. Ik wil dit later kort uitleggen. En trek dan mijn conclusie in punt 4. Punt 5 gaat over het peilen van perspectieven: wat zou er nu kunnen gebeuren met de WHO en haar plannen? En vooral een vraag die ons volgens mij allemaal bezighoudt: wat kunnen we doen? Wij, de individuele burgers. Ja, punt 1. Ik zal beginnen met iets te zeggen over de WHO en haar bestaande systeemfouten. Dat is een absolute systeemfout. De WHO werd in 1948 opgericht als een vereniging van staten. En langzaam maar zeker, vanaf halverwege de jaren tachtig, ontstond hier een probleem dat onder andere te maken had met het feit dat de Verenigde Staten halverwege de jaren tachtig hun lidmaatschapsgelden bevroren. De normale gang van zaken is dat dergelijke organisaties worden gefinancierd door regelmatige, en weliswaar niet voor een specifiek doel bestemde bijdragen van hun lidstaten. Halverwege de jaren tachtig bevroren ook de staten hun lidmaatschapsbijdragen als gevolg van de stimulans vanuit de VS. Toen begon het onheil stilletjes en ongemerkt zijn loop te nemen. Tegenwoordig is ongeveer 85 procent van het WHO-budget afhankelijk van vrijwillige donaties, waarvan de meeste voor specifieke doeleinden bestemd zijn. Tot deze donoren, die nu donateur zijn van de WHO, behoren ook landen die niet alleen hun lidmaatschapsgeld betalen, maar ook apart doneren aan de WHO. Duitsland is wat dat betreft helaas heel voorbeeldig. Dus ons belastinggeld gaat naar de WHO voor potentie. En omdat de VS zich nu heeft afgescheiden, is Duitsland waarschijnlijk de grootste donor. Tot de donoren behoren ook internationale Overheidsorganisaties en dan komt het gevoelige knelpunt, waaronder ook heel veel particulieren. Zoals ik onder de derde pijl beschreef, is er een fantastisch nieuw onderzoek uit Italië, nee, uit Australië, niet Italië. Ze onderzochten de geoormerkte donaties aan de WHO - er zijn slechts acht farmaceutische bedrijven onder hen - maar alle andere instellingen, organisaties die geen staten zijn maar die doneren aan de WHO voor een specifiek doel, hebben, en dit onderzoek onthult dit op een ingenieuze manier, bijna 100 procent farma-gelieerde belangen. Ze noemen het farma-compatibel. En de top twee wordt gevormd door de Gates Foundation en de vaccinalliantie Gavi. Nog een punt vooraf, maar de oprichters van de WHO hadden iets in gedachten toen ze in artikel 37 van de WHO-Grondwet schreven dat de directeur-generaal en het personeel bij de uitvoering van hun taken geen instructies mogen vragen aan enige regering of autoriteit. En wat geldt voor regeringen of officiële overheden geldt des te meer voor voorschriften van de farmaceutische industrie of van organisaties die verbonden zijn aan de farmaceutische industrie. Dit betekent dat de WHO haar eigen grondwet schendt met deze geoormerkte donaties, en er zijn ook aanvullende richtlijnen. Dan hebben we nog een ander probleem op de achtergrond van deze WHO-donaties, dat niet vaak genoeg kan worden benadrukt: Als de Duitse Bondsdag bijvoorbeeld zou zeggen: ja, we moeten gewoon de lidmaatschapsbijdragen van de staten weer verhogen, dan hebben we het probleem van de afhankelijkheid van farmaceutische producten gemakkelijk opgelost. Nee, we hebben al lang - heimelijk en stilletjes op de achtergrond - een versterking en institutionalisering van relaties tussen staten en particuliere bedrijven door middel van deze perfide, laat ik zeggen, constructie van publiek-private partnerschappen, die niet langer in twijfel wordt getrokken, waarbij zelfs bijvoorbeeld bij GAVI of ook CEPI de WHO samenwerkt met regeringen, met de beroemde Gates-stichting en, let wel, met vaccinproducenten. Unicef, de Wereldbank en andere NGO's doen ook mee met GAVI. Bij CEPI, die een programma heeft om vaccins tegen alle regels in binnen de 100 dagen te willen ontwikkelen werken de EU-Commissie en andere onderzoeksinstellingen samen. Vanuit juridisch oogpunt is dit absoluut onacceptabel, omdat staten - laten we nu teruggaan naar dit basisidee - staten moeten het volk dienen - en particuliere bedrijven, inclusief menselijke waardigheid en menselijke vrijheid, en particuliere bedrijven, ze mogen zelfs legitiem winstgericht zijn. Maar als de twee worden gecombineerd en staatsinstellingen afhankelijk worden van particuliere donaties die worden gedreven door winst, dan staan we al voor een catastrofe. En dit hele probleem, dat al is gekoppeld aan de WHO en waar tot nu toe bijvoorbeeld geen enkel lid van de Duitse Bondsdag over heeft nagedacht - daar moeten we ze op wijzen - is het flagrante gebrek aan transparantie bij de WHO. We hebben niet alleen deze publiek-private partnerschappen, waar privaat en publiek met elkaar verbonden zijn, we hebben ook, zoals briljante collega's hebben laten zien, een constante carrousel van mensen tussen GAVI, de Gates Foundation en de WHO. Overigens neemt de Gates Foundation ongeveer 20 procent van het WHO-budget voor haar rekening, zowel direct als indirect via andere organisaties die zij sponsort. En de heer Gates, die zich aan de ene kant voordoet als filantroop, profiteert aan de andere kant van al deze winsten die voortkomen uit deze vermeende donaties. Dus nu hebben we massaal belangenverstrengeling, als een zogenaamde WHO-deskundige aan de ene kant in de farmaceutische industrie heeft gewerkt en dan plotseling weer overstapt naar de WHO of dan weer iets bij GAVI doet, dan hebben we enorme belangenverstrengeling en nu komt het, deze worden – hier speelt plotseling gegevensbescherming een rol – deze worden niet openbaar gemaakt. Dan het volgende punt: contracten met WHO-donoren, waaruit je misschien zou kunnen opmaken welke doelen de donoren aan hun donatie verbinden, misschien zeggen ze, Jo, gebruik ons ModRNA-vaccin, het is geweldig, tenminste als het om winst gaat, anders doneren we niets aan je, dus beveel het alsjeblieft aan, en wat een toeval, deze contracten worden ook niet openbaar gemaakt, niet toegankelijk gemaakt voor het grote publiek. En de kroon op het werk is een procedure genaamd de Emergency Use Listing Procedure uit 2022 bij de WHO. Daar kunnen farmaceutische bedrijven zich nu al aanmelden voor medicijnen en vaccins die ze vervolgens gaan produceren, één keer als een soort dry run, voordat we precies weten welk zogenaamd gevaarlijk pandemievirus nu weer in beweging is, dus één keer abstract met placeholders en dan in de tweede stap, als de zogenaamde pandemie zich dan voordoet, met de bijbehorende concrete ziekteverwekkers, worden deze medicijnen en vaccins beoordeeld, één keer door een voorbereidende commissie, daarna door een late (commissie). Maar nu komt het schandaal bij uitstek: de WHO behoudt zich het recht voor om zelf te beslissen wat ze wel of niet doet met de resultaten van deze deskundigenrapporten, en ook hier behoudt ze zich het recht voor om te beslissen of ze deze wel of niet publiceert. De WHO behoudt de volledige controle over de resultaten van de deskundigenrapporten. Dit is ook een schandaal zonder weerga en dan vragen we ons af waarom zoveel mensen nu lijden aan vaccinatieschade, door de coronavaccinatie, de zogenaamde coronavaccinatie, en sommigen van hen weten nog steeds niet dat dit de oorzaak kan zijn. Dus nu hebben we een WHO die, tegen deze achtergrond, al te kampen heeft met enorme systeemfouten en nu komt het zeer grote probleem dat verband houdt met het feit dat één persoon in de WHO buitensporige bevoegdheden heeft. En zoals we allemaal weten is de directeur-generaal, de specifieke heer Tedros, ook het mikpunt van mensenrechtenorganisaties vanwege oorlogsmisdaden en dergelijke. Deze Tedros, die geen enkele democratische legitimiteit heeft, kan nu al zogenaamde noodsituaties op gezondheidsgebied van internationale omvang afkondigen. En op basis daarvan zogenaamde aanbevelingen kan doen, en we hebben het resultaat gezien van dit eigenmachtige optreden van de heer Tedros in 2020. Zoals we allemaal weten, ging het om vaccinatie- en testvereisten, medische onderzoeken, behandelingen, het traceren van contacten, isolatie, quarantaine, reis- en handelsbeperkingen enzovoort. Nu zou de feitencontroleur kunnen zeggen: ja, maar Tedros moet volgens de internationale gezondheidsvoorschriften toch rekening houden met bepaalde feitelijke criteria. Ja, en de advocaat juicht dan en zegt, ja, we hebben een enorme lijst met ziekten, als die er zijn en zich snel wereldwijd verspreiden, dan kan hij de noodtoestand uitroepen. Afgekort PHEIC, Public Health Emergency of International Concern, wat een ironie. En als hij dan aanbevelingen doet, bijvoorbeeld voor algemene of instellingsspecifieke vaccinatievereisten, dan moet hij de proportionaliteit controleren, hij moet nagaan, helpt het überhaupt bij het indammen van infectieziekten wereldwijd, hoe zit het met de bijwerkingen enzovoort, hij moet dit toch alles doen. Ja, het staat op papier, maar, en dit is ook te weinig bekend, nog steeds te weinig bekend, wetenschappelijk bewijs en proportionaliteit zijn hier zo belangrijk en niet het papier waard waar ze op geschreven staan. Want die Tedros heeft wel een noodcomité dat hem adviseert, maar alleen adviseert, het is op geen enkele manier onafhankelijk, de leden worden door Tedros zelf benoemd en indien nodig weer afgezet. Anders dan in de zogenaamde rechtsstaat die we nu nastreven, is er geen onafhankelijke toezichthoudende autoriteit. Wat is het resultaat van dit alles? We hebben massaal belangenconflicten. We lopen een enorm risico op willekeur en machtsmisbruik door de heer Tedros, die op de achtergrond door allerlei mensen andere dingen kan worden ingefluisterd die buiten bewijs en proportionaliteit vallen. Daarom staat hieronder "het gevaar van externe controle, door wie dan ook". En wat aan het eind van deze keten staat is het ergste: het gevaar, dat allang is gerealiseerd, van massale schendingen van grondrechten, waaronder het recht op leven, lichamelijke integriteit en natuurlijk de schending van de menselijke gezondheid. Dit is, en het kan niet vaak genoeg gezegd worden, de WHO vandaag de dag. Wat staat ons in de toekomst te wachten als deze internationale gezondheidsverordeningen, die nu relatief dichtbij zijn, deze werden aangenomen - zoals ik al zei, vorig jaar en nu is de bezwaartermijn voor bijna alle staten verstreken; dat was 19 juli. De staten hadden de mogelijkheid gehad bij de WHO bezwaar aan te tekenen tegen de inwerkingtreding van deze internationale gezondheidsregels (stand 2024). Dan zou de oude WHO-versie van toepassing zijn geweest. Helaas hebben maar heel weinig landen deze deadline van 19 juli gebruikt, waarover later meer. Als gevolg van dit niet-bezwaar zijn de anderen nu in eerste instantie krachtens het internationaal recht verplicht om deze IGR ten uitvoer te leggen, voor zover ze dat nog niet hebben gedaan, en die zullen dan krachtens het internationaal recht op 19 september in werking treden. Wat staat er? In de huidige IGR hebben we al de PHEIC - nu wordt er een pandemische noodsituatie aan toegevoegd - als een vorm van versterking geformuleerd en daar vinden we - als juristen zien we het op dezelfde manier, er zijn nog meer extra versterkende elementen van het misdrijf - dit moet nog gevaarlijker zijn, het virus moet zich nog sneller verspreiden in veel landen. Het gaat over het overschrijden van de capaciteit van het gezondheidszorgsysteem. Het punt is dat dit virus, zoals het op gruwelijke wijze op de muur is geschilderd, sociale en economische ontwrichting kan veroorzaken en dan staat er dat het hoge risico genoeg is. Dit is dus ook een schandaal zonder weerga, een nog functionerend, bijvoorbeeld Duits Federaal Constitutioneel Hof zou zo'n strafbaar feit eigenlijk van meet af aan moeten verscheuren. Dan punt 2: wat zegt de nieuwe IGR eigenlijk expliciet? Wat de farmaceutische lobby waarschijnlijk al heel lang wil en hoopt, de nieuwe focus, mooie nieuwe taal, relevante gezondheidsproducten, waaronder natuurlijk medicijnen, zogenaamde vaccins en ook, denk ik, zeer zorgwekkend, cel- en gentherapieën. Na wat we nu gehoord hebben van Mr Brody. En deze, al deze middelen, kunnen nu het onderwerp zijn van aanbevelingen voor noodsituaties. Maar de TETROS, de directeur-generaal, kan ook buiten noodsituaties aanbevelingen doen. Dit zijn de zogenaamde permanente aanbevelingen. Het onderzoek naar en de ontwikkeling van dergelijke producten moet nu krachtig worden voortgezet en uit de verklaringen van de WHO blijkt glashelder dat dit nu allemaal Mod RNA-gebaseerde producten zijn, vooral als het gaat om vaccinaties. Onderzoek en ontwikkeling moeten massaal worden gestimuleerd, overal ter wereld moeten nieuwe extra productiefaciliteiten worden gebouwd, want, zoals we nu ook in Genève hebben gehoord, het probleem met corona was dat de ontwikkelingslanden blijkbaar niet voldoende toegang hadden tot al deze zegeningen, en daarom wordt nu het principe van billijkheid, gelijke verdeling, gehanteerd. En solidariteit, en onder de noemer solidariteit moeten de rijkere landen in hun zakken tasten zodat de armere landen nog meer kunnen produceren. En zoals ik al eerder zei, is er al deze lijst met noodautorisaties, wat betekent dat de WHO al probeert om enorme invloed uit te oefenen op de regelgevende instanties in de wereld. En ik heb me dat door de experts laten uitleggen, de productie van deze zogenaamde ModRNA vaccins is onvermijdelijk gekoppeld aan een vorm van 'gain-of-function' onderzoek. Dit betekent dat de pandemische ziekteverwekkers, waar nu wereldwijd naar wordt gezocht omdat ze ook zeer winstgevend zijn, kunstmatig worden gemodificeerd in het laboratorium, d.w.z. dat de mutatie kunstmatig wordt gecreëerd, zodat er een vaccin kan worden ontwikkeld tegen precies deze mutatie. Deskundigen twisten over hoe gevaarlijk dit is. Dan hoor ik Dr Wodarg, dan hoor ik Professor Wiesendanger. Ik ben hier geen specialist, ik kan dit niet beoordelen. Ik zie alleen dat de druk die hier wordt uitgeoefend heel duidelijk is, er zijn hier duidelijke belangen. Er zijn mensen die graag een nieuwe pandemie zouden zien. Zoveel kan ik uit dit alles opmaken. Met andere woorden, we hebben te maken met een verdere versterking van dit eenzijdige, uitsluitend farmaceutisch georiënteerde beeld van de geneeskunde. De veiligheidsrisico's nemen toe. Prof. Kemmerer zegt terecht dat de pandemie met deze mod RNA-injectie eigenlijk veel beter voet aan de grond zal krijgen in het menselijk lichaam. Door het immuunsysteem af te remmen, versnellen deze injecties pandemieën nog verder. Zoveel kan met zekerheid gezegd worden op basis van de huidige stand van kennis. Het leven en de gezondheid lopen nog meer gevaar. Nu komt er een derde zeer gevaarlijk punt. Deze IGR bevat nu wat we al lange tijd van de EU horen en wat we ook in onze eigen landen horen. We zijn hier op de anti-censuurconferentie. En een van de gevaarlijkste ideologische instrumenten is het perfide idee dat er ergens een autoriteit is die het recht opeist om onjuiste informatie en desinformatie te bestrijden. En dit monopolie op de waarheid - en ik ben altijd verbaasd dat geen enkele constitutionele rechter, nauwelijks een staatsrechtgeleerde ernaar verwijst - is in wezen een absolute schending van de grondrechten. Het fundamentele recht op vrijheid van meningsuiting en academische vrijheid zijn gebaseerd op het idee van de vrije uitwisseling van meningen door middel van vrij discours. En als dit wordt ingeperkt, dan zijn deze vrijheden in hun kern al verstikt. Nu is dit in werking getreden zonder dat er enig protest is gehoord van officiële zijde. Bestrijding van onjuiste informatie en desinformatie in deze nieuwe IGR. Daar komt risicocommunicatie nog bij. Er zit dus ook iemand die weet hoe het werkt, hoe dit risico eruitziet. En hij bepaalt nu wat er naar de bevolking wordt gecommuniceerd, wat het risico zou moeten zijn. En al het andere is vervaagd. Hier zit een zeer perfide concept achter. Het heet het bestrijden van infodemie. Opnieuw propagandataal: infodemie, bijna net zo gevaarlijk als de pandemie. En de theorie stelt al dat zelfs te veel informatie kan worden geannuleerd. Wie bepaalt wat te veel is? En dus zijn wij mensen niet langer in staat om onderscheid te maken tussen de informatie die we consumeren en de informatie die we niet consumeren. Dan is er al heel lang iets aan de hand met gedragsbegeleiding bij de WHO, maar niet alleen daar. Mensen worden niet langer door overtuigingskracht en goed werk van overheidsinstanties ertoe aangezet zich aan bepaalde voorschriften te houden - dat zou prachtig zijn - maar het gaat eigenlijk om het sturen van het gedrag van mensen op een psychologisch niveau. Dan hebben we geen wetenschappelijk bewijs meer nodig, wat praktisch is voor degenen die macht willen uitoefenen of winst willen maken. Dit wordt versterkt door het feit dat de WHO contracten heeft getekend met de hele digitale big tech industrie. En die hen in geval van twijfel ook kan voorschrijven wat als waar en wat als onwaar moet worden beschouwd. Ook die liggen, wat een verrassing, niet open. We hebben hier dus in wezen te maken met een strijd tegen vrijheid, opinie, informatie en ook tegen de pers, de vrije pers, de vrije media, die afwijkende meningen vertegenwoordigen. En natuurlijk, en dit is nogal fataal, de vrijheid van wetenschap. Dan nog een laatste cruciaal punt: wat staat er nog meer in de IGR? Ze leggen nu de staten op dat ze een nationale IGR-autoriteit moeten oprichten, die zich natuurlijk uitsluitend moet bezighouden met de implementatie van de IGR-verplichtingen en ook op het bestuurlijke niveau daartussen, bijvoorbeeld in Duitsland, op het niveau van de deelstaat of op gemeentelijk niveau, moeten gezondheidsautoriteiten overal georiënteerd of geïnteresseerd zijn, zou ik zeggen, om zich aan te passen aan de WHO-verplichtingen. In geval van twijfel wordt niet langer gecontroleerd of deze verstandig zijn en vooral of ze verenigbaar zijn met de grondwet, met de mensenrechten. De implementatiedruk op de ondertekenende staten wordt daarom enorm opgevoerd. Dat zou de IGR 2024 zijn, waar we mee te maken hebben. Het pandemieverdrag is nog ver weg en met veel geluk wordt het misschien niet gerealiseerd. Dit is ook een link naar deze pandemische noodsituaties. Het pandemieverdrag zelf bevat echter geen machtiging om de noodtoestand af te kondigen. Helaas hebben we daar al de IGR voor. Maar er staat bijvoorbeeld in dat het contract van toepassing is tijdens en tussen pandemieën. Er wordt hier dus een pandemienarratief gepropageerd. We leven in het tijdperk van pandemieën. De enige mogelijke verklaring is zoönose, waarbij uiteindelijk ook menselijke activiteit op de achtergrond meespeelt. Trefwoord gain-of-function onderzoek. Dat is snel vervaagd. Dan hebben we een verdere concretisering en versterking van de promotie van deze relevante gezondheidsproducten. Alles wat ik hier al heb genoemd met betrekking tot de IGR. Bovendien moet er technologieoverdracht plaatsvinden tussen arm en rijk. Dan het beroemde Pathogen Access and Benefit Sharing System. Het probleem is dat de landen van de wereld natuurlijk vechten om toegang tot genetisch materiaal. Maar op deze basis kunnen medicijnen en vaccins worden ontwikkeld, een geweldig winstmodel. En vooral de armen willen natuurlijk delen in de winsten van de rijken. Misschien is dat ons geluk, want intern is er onenigheid over de financiën. En dat is ook de reden waarom dit pandemieverdrag tot nu toe nog niet tot stand is gekomen. En dat is de reden waarom ook dit jaar bij de goedkeuring bijna over het hoofd werd gezien dat artikel 12, lid 2 stelt dat het verdrag pas kan worden geopend voor ondertekening als de betrokken partijen overeenstemming hebben bereikt over een bijlage bij dit zogenaamde "Pope-systeem". Dit betekent dat we een sprankje hoop hebben dat het interne geschil - wanneer twee mensen vechten, is de derde gelukkig - mogelijk het geschil over geld, hier een grote rol zal spelen en ons dit pandemische verdrag zal besparen. En dat zou fantastisch zijn. (Het gaat) natuurlijk nog steeds om het versterken van de noodautorisatiesystemen. Wat eerder op dit extra blad stond - ik noem het de lijst met noodgevallen - wordt nu daar geconcretiseerd. Dus uiteindelijk gaat het om het opzetten van een wereldwijd medisch-industrieel complex, niets anders. Het gaat niet over gezondheid. Het gaat om het tegenovergestelde van gezondheid. Hier worden mensenlevens, de menselijke gezondheid en lichamelijke integriteit worden in gevaar gebracht in het belang van winst en macht. En dan hebben we punt drie: het infodemische concept in het pandemieverdrag is zeer zorgwekkend. In de IGR hebben we de bestrijding van onjuiste informatie en desinformatie opgenomen. Nu komt er nog een bom. Het doel is om de wetenschappelijke kennis over gezondheid en pandemieën bij de bevolking te vergroten. Dus hier wordt het beweerde waarheidsmonopolie van de WHO duidelijk gerealiseerd: de bevolking moet worden gehersenspoeld op het gebied van pandemieën, volksgezondheid en wetenschap - alleen wat de WHO daaronder verstaat, natuurlijk. Ja, omdat we, zoals ik al zei, geen toezichthoudend orgaan hebben. Een hooggeplaatste VN-vertegenwoordiger heeft al heel duidelijk gezegd dat, zonder protest van de Verenigde Naties, de WHO, zoals bekend een dochterorganisatie van de VN is, de Verenigde Naties zijn eigenaar van de wetenschap. Wat heeft wetenschap met eigendom te maken? De enige verklaring is altijd macht en winst. En dan moeten mensen worden geïnformeerd over de efficiëntie en veiligheid van medische producten. Dit zal daarom als vanzelfsprekend worden beschouwd en gedragscontrole zal verder worden bevorderd. Dan hebben we nog meer innovaties, een versterkt bewakingsmechanisme en vervolgens de invoering van het al bestaande One Health-beginsel, dat de gezondheid van dieren koppelt aan de gezondheid van het milieu en de mens en dat de WHO nog meer onmetelijke bevoegdheden geeft en dat natuurlijk ook dient om deze zoönosetheorie te onderbouwen. Dat pandemieën eigenlijk nooit door mensen kunnen worden veroorzaakt, maar alleen doordat dieren plotseling gevaarlijk ziek worden, om wat voor reden dan ook, en het hele gebeuren zich vervolgens naar mensen verspreidt. Zoönotische overloopeffecten zijn natuurlijk al inbegrepen. Ja, en als we het geheel nu opnieuw bekijken, het idee dat de menselijke waardigheid onschendbaar is, het idee van mensenrechten, van vrijheid. En als we dan naar deze verdragen kijken, hebben we eerst en vooral te maken met een toegenomen feitelijke bedreiging van de soevereiniteit van staten. Ik benadruk de facto, want zelfs in 2020 was geen enkele staat verplicht om simpelweg te implementeren wat door de WHO aanbevolen wordt. Maar ze deden het. Ze deden het en het schokte me diep. En collega Brunner heeft zo goed uitgelegd waar de tekortkomingen in onze rechtssystemen zitten. Naar mijn mening ontbreekt het ethos zonder welk het mooiste rechtssysteem niet kan bestaan, het ethos dat ook in staat is om een gebrekkig rechtssysteem te compenseren. We hebben tijden gehad, bijvoorbeeld in Duitsland en zeker ook elders, met een functionerend Federaal Constitutioneel Hof dat de vrijheid en waardigheid van het individu als begin- en eindpunt beschouwde en voorop stelde. En dat is allemaal verloren gegaan. Ik herinner me hoe geschokt ik was toen ik voor het eerst in het Handbuch des Staatsrechts las dat elke grondwet leeft op voorwaarden die ze niet zelf kan creëren. En ik dacht altijd, ja, als het op papier staat, dan zal het worden geëerd. Zo naïef kan een rechtenstudent zijn. Ik heb nu een les gehad, maar van de eerste orde. Met deze cognitieve oorlogsvoering, met dit infodemisch beleid, met deze Digital Services Act van de EU, met deze krankzinnige ziekte van fact-checkers, eindigen we met een complete reconditionering van mensen van onafhankelijk denkende burgers tot gehoorzame onderdanen. Dit geldt voor alle gebieden, inclusief het staatsbestel, de rechterlijke macht, de wetgevende macht enzovoort. En zonder dit ethos van menselijke waardigheid en vrijheid kan een rechtssysteem niet langer functioneren. De heer Brunner zei het mooi en misschien wel op dit punt: het eerste ontwerp van een Duitse grondwet bevatte aanvankelijk de zin dat de staat er is omwille van de mens, niet de mens omwille van de staat. En dat alles is nu, hij drukte het mooi uit op een andere manier, dat alles is op dit moment weggevallen. De soevereiniteit wordt dus nog steeds massaal bedreigd door de WHO en we hebben een totaal falen van de constitutionele controle, inclusief de constitutionele hoven. Ik zie het met afgrijzen, vooral in Duitsland, en de politieke vervolging die in ons land plaatsvindt is iets waar ik nooit van gedroomd zou hebben. En dan is er natuurlijk een verhoogd risico op massale vrijheidsbeperkingen, willekeurige afkondigingen van de noodtoestand, mogelijk op permanent basis, het uitvaardigen van vrijheidsbeperkende aanbevelingen. En dat tegen de achtergrond van het gebrek aan controleorganen op WHO-niveau en de staten die hun controleorganen gewoon negeren. Dan is er nog een ander belangrijk punt, waar onze collega's Silvia Behrendt en Amrei Müller herhaaldelijk op hebben gewezen: we hebben, en dit past in het algemene mondiale beeld, een sluipende ideologische militarisering van het gezondheidsbeleid. Het staat niet in de verdragen, maar er is een doctrine over mondiale gezondheidsbeveiliging: ziekteverwekkers worden behandeld als een militaire vijand, een veiligheidsrisico, en dan moet er een automatisch antwoord zijn, dus wordt er een automatisch mechanisme geïnstalleerd en zijn er natuurlijk vaccinaties tegen. Er wordt niet meer gevraagd of mensen kapot worden gevaccineerd. En we hebben ook, zij het natuurlijk slechts op één plaats, een versterking van de algehele digitale bewaking van de mensheid opgenomen, in die zin dat er nu digitale vaccinatiepaspoorten zijn ingevoerd, niet alleen, maar ook een zeer belangrijke kwestie als het gaat om totalitaire controles. Dan natuurlijk de toegenomen gezondheidsprocedures door dit medisch-farmaceutische complex, het infodemische concept, ik heb het al in detail beschreven. En dan ook nog een sluipende ideologische reorganisatie in deze contracten. Het gaat erom mensen langzaam maar zeker af te brengen van het idee dat ik het individu ben en dat mijn vrijheid het begin- en eindpunt is. Nee, jij bent niets, de gemeenschap is alles. Klinkt dit je bekend in de oren? Menselijke waardigheid, geen onderwerp meer. We hebben een ontwikkeling naar collectieve gehoorzaamheid. Dit omvat bijvoorbeeld de maatschappijbrede aanpak. Dit betekent dat wanneer zich een gevaarlijke pandemie voordoet, iedereen in de samenleving de handen ineen moet slaan. Wat betekent dat logisch gezien? Logisch betekent, als je niet solidaire meedoet, lig je eruit, we hebben het allemaal al eerder gezien. Je moet je basisrechten immuniseren, anders ben je weg. Alles met een afwijkende mening wordt op de een of andere manier massaal aangevallen en dan zijn er nog die pseudo grondrechten van gelijkheid en solidariteit. En die staan dan op hetzelfde blad met de echte mensenrechten. Ja, dat is het antwoord. Als ik het zo vraag, dreigt ons dan een totalitair gezondheidsregime? We hebben niet alleen een totalitair gezondheidsregime, dat in de lucht hangt, maar ook een wereldwijde ontwikkeling in de richting van autoritarisme en totalitarisme op plaatsen waar het nog niet zo ver is of is geweest. Daar zal het komen. We staan onder enorme druk wat betreft de rechtsstaat, de grondrechten en ook het reeds genoemde recht dat is vastgelegd in artikel 7 van het VN-Verdrag inzake de rechten van de mens op vrijwillige toestemming voor medische proeven. We hebben druk op de soevereiniteit van de lidstaten en uiteindelijk dit zeer grote gevaar. Het gaat dus echt over alles. Vandaar sectie 5, heel kort, wat gebeurt er nu? We hebben, God zij dank, je kunt achter deze staten staan hoe je wilt, maar de terugtrekking van de VS was een enorm belangrijk signaal. Argentinië is gevolgd. Deze staten zullen geen enkele versie van de IGR meer ondersteunen. Deze IGR 2024 wordt ook niet gesteund door Israël en Italië, erg spannend. Oostenrijk heeft ook bezwaar aangetekend, maar alleen, tussen aanhalingstekens, omdat ze pas heel laat doorhadden dat het Parlement nog geen toestemming had gegeven. Volgens de grondwet had dit echter goedgekeurd moeten worden; zelfs de allereerste IGR. Dit betekent dat ze nog steeds parlementaire goedkeuring willen - maar toch. In het geval van het pandemieverdrag, zoals ik al heb beschreven, is het te hopen dat het er niet komt. En een belangrijk ding - en ik merkte dit op met het voorbeeld van Oostenrijk - is dat regeringen, als ze niet direct democratisch gekozen zijn, mogen onderhandelen en verdragen ondertekenen onder internationaal recht. In de regel moeten parlementen echter hun goedkeuring geven. Ook in Oostenrijk konden we dit op het laatste moment in gang zetten omdat het vreemd genoeg op de een of andere manier over het hoofd was gezien. Daarom is het belangrijk, aan de ene kant is er de vertegenwoordiging volgens het internationaal recht, aan de andere kant de democratische legitimering van deze regeringsbeslissingen. In de regel zijn er parlementen bij betrokken. Met andere woorden, we roepen ook de juristen van de wereld op om nog eens na te gaan: hebben jullie wel een parlement aan het woord gelaten? Zo niet, verwijs hier dan naar en eis het. Anders kunnen deze IGR niet zomaar worden geëist in deze landen. Duitsland is iets grondiger en heeft nu een toestemmingswet aangenomen via de federale overheid. Maar Duitsland had de bezwaartermijn al laten verstrijken, wat eigenlijk overeenkomt met een ratificatiehandeling. Stel je nu voor dat de Bundestag en de Bundesrat deze toestemmingswet niet aannemen. Dan komt de overheid in de problemen. Aan de ene kant heeft zij een verplichting op grond van het internationaal recht, maar aan de andere kant mag zij de democratisch verklaarde wil van het Parlement niet terzijde schuiven. Het valt te vrezen dat ze het daarmee eens zullen zijn. Maar ik vind het nog steeds heel spannend wat er gebeurt. En het is, ik kom uit een mensenrechtenachtergrond, we moeten ook elke gelegenheid die zich voordoet met betrekking tot Oostenrijk aangrijpen om de aandacht te vestigen op dergelijke problemen. Interessant is ook dat deze wet in Duitsland al stelt dat instemming met de IGR het grondrecht op lichamelijke integriteit, de vrijheid van de persoon, het brief-, post- en telecommunicatiegeheim en het recht op bewegingsvrijheid beperkt. Ze gaan er dus op de een of andere manier van uit dat dit automatisch is, ook al zouden de Duitse autoriteiten de WHO-wetgeving daadwerkelijk moeten implementeren. Ja. En we hebben niets afgesproken, de heer Brunner en ik. Maar voor mij is het gewoon altijd belangrijk om, als het gaat om wat we kunnen doen, terug te gaan naar het idee van menselijke waardigheid. Het is mooi beschreven dat het idee van menselijke waardigheid, ook als het ethos van de grondwet, voortvloeit uit het idee dat de mens een beeld van God is en daarom christelijk geïnspireerd is. De waarde van de mens komt hieruit voort. En van het idee van de verlichting, dat zegt dat het gaat om het ontsnappen van de mens uit zijn zelf veroorzaakte onvolwassenheid. Zonder dit ethos werkt er niets in ons rechtssysteem en misschien wel bijna niets in ons leven. Daarom gaat het er echt om alle registers open te trekken. De heer Sasek heeft het zo mooi verwoord: altijd om hulp vragen, om mensen in de samenleving ook van de andere kant op te helderen, de mensen in onze omgeving informeren door middel van politieke activiteiten, demonstraties, flyers, lezingen, wat dan ook. Via de vrije media, door de bedrijfsmedia te benaderen. Steeds weer proberen of er misschien iemand is die toegankelijk is. En vooral door de politiek voor te lichten, voor zover het daar nog om mensen gaat die misschien gewoon nog steeds nietsvermoedend zijn. Ik neem aan dat er velen zijn die niet nietsvermoedend zijn. Maar misschien de nietsvermoedende backbenchers die niet geïnformeerd zijn. Maak dit alstublieft duidelijk en moedig mensen aan om hier een gewetensvolle beslissing te nemen. En probeer uiteindelijk altijd zo vaak mogelijk naar de rechter te stappen en erop te wijzen dat hier elementaire mensenrechten worden geschonden. En elke actie, ik ben er zelfs van overtuigd dat elke gedachte hier telt: NEEN, zo'n wereld willen we niet. We zijn op weg naar een visie van een betere wereld met menselijke waardigheid en vrijheid. Met dit in gedachten, hartelijk dank. Ivo Sasek: Hartelijk dank, Beate Pfeil. Mijn pijl is weer geslepen. Het is nog niet voorbij. Deze uitademing na Corona is voorbij. Het is niet waar. Je hebt het gehoord. Ik kan alleen maar alles herhalen wat u hebt gezegd. Gewoon vol gas geven met opheldering. Waar we maar kunnen nu het nog kan. Dan kijken we verder. Bedankt dat je bij ons bent. Dr. Beate Sybille Pfeil: Samen. Ivo Sasek: Blijf met ons netwerken. Blijf netwerken. Mogen er zoveel advocaten en rechters en van alles en nog wat komen om dit front te versterken. Bedankt voor je expertise. We hebben het nodig. Hartelijk dank. Deze producties zijn gemaakt ter gelegenheid van een conferentie georganiseerd door de Anti-Censuur Coalitie in Zwitserland. AZK streeft geen financiële belangen na. Noch de initiatiefnemers, noch de sprekers, noch Kla.TV hebben een vergoeding ontvangen voor deze opname. We willen er uitdrukkelijk op wijzen dat deze video in ongewijzigde vorm zo vaak als gewenst mag worden gereproduceerd en doorgestuurd. AZK is niet aansprakelijk voor de inhoud van bijdragen. De AZK is politiek en religieus neutraal en spreekt daarom geen oordeel uit over de sprekers. De artikels zijn louter informatief en geven niet de mening weer van de AZK. AZK is in alle opzichten een neutraal informatieplaats Elke spreker is alleen verantwoordelijk voor zijn eigen bijdrage en niet voor andere bijdragen of de AZK, aangezien er geen onderlinge afhankelijkheden zijn. Belangrijke opmerking: De hier gepresenteerde informatie is naar eer en geweten gecontroleerd. Desalniettemin aanvaarden de sprekers en producenten geen enkele aansprakelijkheid voor de gevolgen van handelen of nalaten met betrekking tot de inhoud van deze video. Iedereen is zelf verantwoordelijk voor hoe hij of zij omgaat met wat hij of zij hoort.

van hm.

Bronnen/Links: www.anti-zensur.info/azk21